< San Lucas 20 >

1 Uno de esos días, mientras enseñaba al pueblo en el templo y predicaba la Buena Nueva, se le acercaron los sacerdotes y los escribas con los ancianos.
Nito naah, anih loe tempul thungah kaminawk to patuk, tamthanglok hoih taphong naah, kalen koek qaima, ca tarik kaminawk loe kacoehtanawk hoi nawnto anih khaeah angzoh o,
2 Le preguntaron: “Dinos: ¿con qué autoridad haces estas cosas? ¿O quién te da esta autoridad?”
Anih khaeah naa ih sakthaihaih akaa hoiah maw hae hmuennawk hae na sak, to tih ai boeh loe hae sakthaihaih akaa hae mi mah maw ang paek? Na thui ah, tiah a naa o.
3 Él les respondió: “Yo también os haré una pregunta. Decidme:
Anih mah nihcae khaeah, Lok maeto kang dueng o toeng han; na pathim oh:
4 el bautismo de Juan, ¿era del cielo o de los hombres?”
Johan ih tuinuemhaih loe van bang hoi ih maw, to tih ai boeh loe kaminawk khae hoi ih? tiah a naa.
5 Ellos razonaban entre sí, diciendo: “Si decimos: “Del cielo”, nos dirá: “¿Por qué no le habéis creído?”
To naah angmacae hoi angmacae to lok angdueng o, Van bang hoi ih, tiah a thuih o nahaeloe, tikhoe anih to na tang o ai loe? tiah na naa tih;
6 Pero si decimos: “De los hombres”, todo el pueblo nos apedreará, porque están persuadidos de que Juan era un profeta.”
toe kaminawk khae hoi ih ni, tiah a thuih o nahaeloe, kaminawk boih mah Johan loe tahmaa maeto ah poek o pongah, thlung hoi na va o tih, tiah a thuih o.
7 Ellos respondieron que no sabían de dónde venía.
To pongah nihcae mah, naa bang hoi ih maw, tito ka panoek o ai, tiah a naa o.
8 Jesús les dijo: “Tampoco os diré con qué autoridad hago estas cosas”.
Jesu mah nihcae khaeah, Kai doeh mi ih akaa hoiah maw hae hmuennawk hae ka sak, tito kang thui o toeng mak ai, tiah a naa.
9 Comenzó a contar a la gente esta parábola: “Un hombre plantó una viña, la alquiló a unos agricultores y se fue a otro país durante mucho tiempo.
To pacoengah anih mah kaminawk khaeah hae patahhaih lok hae thuih pae; Kami maeto loe misur takha maeto tawnh, takha to toksah kami khaeah tlaisak pacoengah, prae kangthla ah kholong a caeh.
10 A su debido tiempo, envió un criado a los agricultores para que recogiera su parte del fruto de la viña. Pero los campesinos lo golpearon y lo despidieron con las manos vacías.
Misurthaih pakhrik tue phak naah loe, misurthaih pakhrik hanah takha toep kaminawk khaeah a tamna maeto patoeh: toe takha thung toksah kaminawk mah anih to boh o moe, bangkrai ah patoeh o ving.
11 Envió a otro siervo, pero también lo golpearon y lo trataron de forma vergonzosa, y lo despidieron con las manos vacías.
To pongah anih mah kalah tamna to patoeh let: anih doeh boh o moe, pacaekthlaek o, azat thok ah bangkrai ah amlaem o sak.
12 Envió a un tercero, y también lo hirieron y lo echaron.
Anih mah thumto haih tamna to patoeh let: anih to doeh nganbawh kana paek o moe, tasa bangah vah o ving.
13 El señor de la viña dijo: “¿Qué voy a hacer? Enviaré a mi hijo amado. Puede ser que, al verlo, lo respeten’.
To naah takha tawnkung loe, Kawbangmaw ka sak han? Palung ih ka capa to ka patoeh halat han boeh: nihcae mah anih to hnuk o naah saiqat o khoe doeh om tih, tiah a poek.
14 “Pero cuando los campesinos lo vieron, razonaron entre ellos, diciendo: ‘Este es el heredero. Vamos, matémoslo, para que la herencia sea nuestra’.
Toe takha thungah toksah kaminawk mah qawktoep kami ah kaom anih to hnuk o naah, angzo oh, anih to hum si loe, qawk to aimacae hanah la o si, tiah maeto hoi maeto a thuih o.
15 Entonces lo echaron de la viña y lo mataron. ¿Qué hará, pues, el señor de la viña con ellos?
To pongah anih to takha tasa bangah vah o moe, anih to a hum o. To tih nahaeloe takha tawnkung mah nihcae to kawbangmaw sah tih? tiah a naa.
16 Vendrá y destruirá a estos labradores, y dará la viña a otros”. Cuando lo oyeron, dijeron: “¡Que nunca sea así!”.
Nihcae mah, Takha tawnkung to angzo tih, toksah kaminawk to hum ueloe, takha to kalah kaminawk khaeah paek tih, tiah a naa o. Kaminawk mah lok to thaih o naah, to tiah om hmah nasoe, tiah thuih o.
17 Pero él los miró y dijo: “Entonces, ¿qué es esto que está escrito, La piedra que desecharon los constructores se convirtió en la principal piedra angular”.
Anih mah nihcae to khet moe, Imsah kaminawk mah pahnawt o ih thlung loe, im takii ih kacak koek thlung ah oh boeh, tiah tarik ih lok loe tih thuih koehaih ih maw?
18 Todo el que caiga sobre esa piedra se hará pedazos, pero aplastará a quien caiga en polvo”.
Mi kawbaktih doeh to thlung nuiah amtimh kami loe angkhaek tih; thlung mah taeh ih kaminawk doeh adip pueng tih, tiah a naa.
19 Los jefes de los sacerdotes y los escribas trataron de echarle mano en aquella misma hora, pero temían al pueblo, pues sabían que había dicho esta parábola contra ellos.
Hae patahhaih lok loe nihcae thuih koehhaih ih ni, tito nihcae mah panoek o pongah, kalen koek qaima hoi ca tarik kaminawk loe anih naeh thaihaih loklam to pakrong o, toe to ah kaom kaminawk to zit o.
20 Lo vigilaban y enviaron espías, que se hacían pasar por justos, para atraparlo en algo que dijera, a fin de entregarlo al poder y a la autoridad del gobernador.
Anih mah thuih pazae ih lok to naeh moe, anih to prae ukkung khaeah paek hanah, anih to patoem o pongah, kami kahoih baktiah angsah tamquta hoi minawk khen kaminawk to anih khaeah patoeh o.
21 Le preguntaron: “Maestro, sabemos que dices y enseñas lo que es justo, y que no eres parcial con nadie, sino que enseñas verdaderamente el camino de Dios.
Anih patoem kaminawk mah anih khaeah, Patukkung, nang loe kamsoem lok ni na thuih, kamsoem hmuen to na patuk, kami mikhmai doeh na khen ai, Sithaw ih loklam ni loktangta ah na patuk, tito ka panoek o:
22 ¿Nos es lícito pagar impuestos al César, o no?”
Caesar khaeah tamut paek hae amsoem maw, amsoem ai? tiah a dueng o.
23 Pero él, al darse cuenta de su astucia, les dijo: “¿Por qué me ponéis a prueba?
Toe nihcae mah alinghaih to anih mah panoek pongah nihcae khaeah, Tikhoe nang tanoek o loe?
24 Muéstrenme un denario. ¿De quién es la imagen y la inscripción que lleva?” Ellos respondieron: “Del César”.
Phoisa maeto na patuek o noek ah. Mi ih krang hoi ahmin maw tarik o? tiah a naa. Nihcae mah, Caesar ih, tiah pathim pae o.
25 Les dijo: “Dad al César lo que es del César y a Dios lo que es de Dios”.
Anih mah nihcae khaeah, Caesar ih hmuennawk to Caesar khaeah paek oh loe, Sithaw ih hmuennawk to Sithaw khaeah paek oh, tiah a naa.
26 No pudieron atraparlo en sus palabras ante el pueblo. Se maravillaron de su respuesta y guardaron silencio.
Anih mah kaminawk hma ah thuih pazae ih lok to nihcae mah naeh o thai ai: nihcae mah dueng ih lok to anih mah pathim pae thaih pongah, dawnrai o moe, anghngai o duem.
27 Se le acercaron algunos de los saduceos, los que niegan que haya resurrección.
Angthawk lethaih tang ai thoemto Sadusinawk anih khaeah angzoh o moe, anih khaeah,
28 Le preguntaron: “Maestro, Moisés nos escribió que si el hermano de un hombre muere teniendo esposa y no tiene hijos, su hermano debe tomar la esposa y criar hijos para su hermano.
Patukkung, Mosi mah kaicae khaeah, Kami maeto loe zu lak, toe caa sah ai ah dueh ving nahaeloe, amnawk mah anih ih zu to la ueloe, amya hanah caa sah pae tih, tiah tarik ih oh.
29 Había, pues, siete hermanos. El primero tomó una esposa y murió sin hijos.
Nawkamya sarihto kaom kami oh o: kacoeh koek loe zu lak, toe caa sah ai ah duek ving.
30 El segundo la tomó como esposa, y murió sin hijos.
Hnetto haih amnawk mah nongpata to zu ah lak, toe caa sah ai ah duek taak ving.
31 El tercero la tomó, e igualmente los siete no dejaron hijos, y murieron.
Thumto haih amnawk mah nongpata to lak; to tiah nawkamya sarihto mah zu o haih, toe caa sah ai ah duek o taak boih.
32 Después murió también la mujer.
Hnukkhuem ah loe to nongpata doeh duek toeng.
33 Por tanto, en la resurrección, ¿de quién será ella la esposa? Porque los siete la tuvieron como esposa”.
To tih nahaeloe angthawk lethaih niah to nongpata loe mi ih zu ah maw om tih? Nawkamya sarihto mah to nongpata to zu ah lak o boih, tiah a dueng o.
34 Jesús les dijo: “Los hijos de este siglo se casan y se dan en matrimonio. (aiōn g165)
Jesu mah nihcae khaeah, Vaihi dung ih kaminawk loe zu lak o moe, imthong to krak o: (aiōn g165)
35 Pero los que son considerados dignos de llegar a esa edad y a la resurrección de los muertos ni se casan ni se dan en matrimonio. (aiōn g165)
toe to adung ah kathum han koiah poek ih kaminawk duekhaih thung hoiah angthawk o let naah loe, zu lakhaih hoi imthong krakhaih to om mak ai boeh: (aiōn g165)
36 Porque ya no pueden morir, pues son como los ángeles y son hijos de Dios, siendo hijos de la resurrección.
nihcae loe dueh o thai mak ai boeh: van kaminawk baktiah ni oh o boeh; angthawk lethaih caa ah oh o pongah, Sithaw caa ah ni oh o boeh.
37 Pero que los muertos resucitan, lo demostró también Moisés en la zarza, cuando llamó al Señor ‘El Dios de Abraham, el Dios de Isaac y el Dios de Jacob’.
Toe Mosi mah Angraeng loe Abraham ih Sithaw, Isak ih Sithaw, Jakob ih Sithaw ah oh, tiah kawk naah, hmai kangqong thing kabuk thung hoiah, kadueh kaminawk angthawk o boeh, tito a hnuksak.
38 Ahora bien, no es el Dios de los muertos, sino de los vivos, pues todos están vivos para él.”
Anih loe kadueh kaminawk ih Sithaw na ai ni, kahing kaminawk ih Sithaw ah ni oh: kaminawk loe anih ah hing o boih, tiah a naa.
39 Algunos de los escribas respondieron: “Maestro, hablas bien”.
To naah thoemto ca tarik kaminawk mah, Patukkung, na thuih ih lok loe hoih, tiah a naa o.
40 No se atrevieron a hacerle más preguntas.
To pacoengah loe nihcae mah anih khaeah lokdueng o ai boeh.
41 Les dijo: “¿Por qué dicen que el Cristo es hijo de David?
Anih mah nihcae khaeah, Kawbangmaw nihcae mah, Kri loe David ih capa ni, tiah thuih o?
42 El mismo David dice en el libro de los Salmos, ‘El Señor dijo a mi Señor, “Siéntate a mi derecha,
David mah loe Saam Cabu thungah, Angraeng mah, ka Angraeng khaeah,
43 hasta que haga de tus enemigos el escabel de tus pies”.
na misanawk na khok koenghaih ah ka sah ai karoek to, ka bantang bangah anghnu ah, tiah thuih.
44 “Por lo tanto, David lo llama Señor, ¿cómo es su hijo?”
David mah anih to Angraeng, tiah kawk, to tih nahaeloe kawbangmaw Anih loe David ih Capa ah om thai tih? tiah a naa.
45 A la vista de todo el pueblo, dijo a sus discípulos:
Kami boih mah a lok tahngaih o nathuem ah, Jesu mah a hnukbang kaminawk khaeah,
46 “Cuídense de esos escribas que gustan de andar con ropas largas, y aman los saludos en las plazas, los mejores asientos en las sinagogas, y los mejores lugares en las fiestas;
ca tarik kaminawk khae hoi acoe oh, nihcae loe kahni sawk to angkhuk o moe, amkaeh han koeh o, hmuenmae zawhhaih ahmuen ah saiqat paekhaih to a koeh o, Sineko ah kasang koek anghnuthaih hoi buhcaakhaih ahmuen to a koeh o;
47 que devoran las casas de las viudas, y por un pretexto hacen largas oraciones. Estos recibirán mayor condena”.
lamhmainawk ih im to muk pae o moe, minawk mikhnuk ah kasawk parai ah lawkthuih o: to baktih kaminawk loe kalen kue lokcaekhaih to hnu o tih.

< San Lucas 20 >