San Lucas 14

1 Al entrar un sábado en casa de uno de los jefes de los fariseos para comer pan, le estaban vigilando.

১অনন্তৰং ৱিশ্ৰামৱাৰে যীশৌ প্ৰধানস্য ফিৰূশিনো গৃহে ভোক্তুং গতৱতি তে তং ৱীক্ষিতুম্ আৰেভিৰে|

2 He aquí que un hombre que tenía hidropesía estaba delante de él.

২তদা জলোদৰী তস্য সম্মুখে স্থিতঃ|

3 Respondiendo Jesús, habló a los letrados y fariseos, diciendo: “¿Es lícito curar en sábado?”

৩ততঃ স ৱ্যৱস্থাপকান্ ফিৰূশিনশ্চ পপ্ৰচ্ছ, ৱিশ্ৰামৱাৰে স্ৱাস্থ্যং কৰ্ত্তৱ্যং ন ৱা? ততস্তে কিমপি ন প্ৰত্যূচুঃ|

4 Pero ellos guardaron silencio. Lo tomó, lo curó y lo dejó ir.

৪তদা স তং ৰোগিণং স্ৱস্থং কৃৎৱা ৱিসসৰ্জ;

5 Les respondió: “¿Quién de vosotros, si su hijo o su buey cayera en un pozo, no lo sacaría inmediatamente en un día de reposo?”

৫তানুৱাচ চ যুষ্মাকং কস্যচিদ্ গৰ্দ্দভো ৱৃষভো ৱা চেদ্ গৰ্ত্তে পততি তৰ্হি ৱিশ্ৰামৱাৰে তৎক্ষণং স কিং তং নোত্থাপযিষ্যতি?

6 No pudieron responderle sobre estas cosas.

৬ততস্তে কথাযা এতস্যাঃ কিমপি প্ৰতিৱক্তুং ন শেকুঃ|

7 Dijo una parábola a los invitados, al notar que elegían los mejores asientos, y les dijo:

৭অপৰঞ্চ প্ৰধানস্থানমনোনীতৎৱকৰণং ৱিলোক্য স নিমন্ত্ৰিতান্ এতদুপদেশকথাং জগাদ,

8 “Cuando alguien os invite a un banquete de bodas, no os sentéis en el mejor asiento, pues tal vez alguien más honorable que vosotros sea invitado por él,

৮ৎৱং ৱিৱাহাদিভোজ্যেষু নিমন্ত্ৰিতঃ সন্ প্ৰধানস্থানে মোপাৱেক্ষীঃ| ৎৱত্তো গৌৰৱান্ৱিতনিমন্ত্ৰিতজন আযাতে

9 y el que os invitó a los dos vendría y os diría: “Haced sitio a esta persona”. Entonces empezaríais, con vergüenza, a ocupar el lugar más bajo.

৯নিমন্ত্ৰযিতাগত্য মনুষ্যাযৈতস্মৈ স্থানং দেহীতি ৱাক্যং চেদ্ ৱক্ষ্যতি তৰ্হি ৎৱং সঙ্কুচিতো ভূৎৱা স্থান ইতৰস্মিন্ উপৱেষ্টুম্ উদ্যংস্যসি|

10 Pero cuando te inviten, ve y siéntate en el lugar más bajo, para que cuando venga el que te invitó, te diga: ‘Amigo, sube más arriba’. Entonces serás honrado en presencia de todos los que se sienten a la mesa contigo.

১০অস্মাৎ কাৰণাদেৱ ৎৱং নিমন্ত্ৰিতো গৎৱাঽপ্ৰধানস্থান উপৱিশ, ততো নিমন্ত্ৰযিতাগত্য ৱদিষ্যতি, হে বন্ধো প্ৰোচ্চস্থানং গৎৱোপৱিশ, তথা সতি ভোজনোপৱিষ্টানাং সকলানাং সাক্ষাৎ ৎৱং মান্যো ভৱিষ্যসি|

11 Porque todo el que se enaltece será humillado, y el que se humilla será enaltecido”.

১১যঃ কশ্চিৎ স্ৱমুন্নমযতি স নমযিষ্যতে, কিন্তু যঃ কশ্চিৎ স্ৱং নমযতি স উন্নমযিষ্যতে|

12 También le dijo al que le había invitado: “Cuando hagas una cena o un banquete, no llames a tus amigos, ni a tus hermanos, ni a tus parientes, ni a los vecinos ricos, porque tal vez ellos también te devuelvan el favor y te lo paguen.

১২তদা স নিমন্ত্ৰযিতাৰং জনমপি জগাদ, মধ্যাহ্নে ৰাত্ৰৌ ৱা ভোজ্যে কৃতে নিজবন্ধুগণো ৱা ভ্ৰাতৃগণো ৱা জ্ঞাতিগণো ৱা ধনিগণো ৱা সমীপৱাসিগণো ৱা এতান্ ন নিমন্ত্ৰয, তথা কৃতে চেৎ তে ৎৱাং নিমন্ত্ৰযিষ্যন্তি, তৰ্হি পৰিশোধো ভৱিষ্যতি|

13 Pero cuando hagas un banquete, pide a los pobres, a los mancos, a los cojos o a los ciegos;

১৩কিন্তু যদা ভেজ্যং কৰোষি তদা দৰিদ্ৰশুষ্ককৰখঞ্জান্ধান্ নিমন্ত্ৰয,

14 y serás bendecido, porque ellos no tienen recursos para pagarte. Porque te lo pagarán en la resurrección de los justos”.

১৪তত আশিষং লপ্স্যসে, তেষু পৰিশোধং কৰ্ত্তুমশক্নুৱৎসু শ্মশানাদ্ধাৰ্ম্মিকানামুত্থানকালে ৎৱং ফলাং লপ্স্যসে|

15 Cuando uno de los que se sentaba a la mesa con él oyó estas cosas, le dijo: “¡Bienaventurado el que festejará en el Reino de Dios!”

১৫অনন্তৰং তাং কথাং নিশম্য ভোজনোপৱিষ্টঃ কশ্চিৎ কথযামাস, যো জন ঈশ্ৱৰস্য ৰাজ্যে ভোক্তুং লপ্স্যতে সএৱ ধন্যঃ|

16 Pero él le dijo: “Un hombre hizo una gran cena, e invitó a mucha gente.

১৬ততঃ স উৱাচ, কশ্চিৎ জনো ৰাত্ৰৌ ভেজ্যং কৃৎৱা বহূন্ নিমন্ত্ৰযামাস|

17 A la hora de la cena mandó a su criado a decir a los invitados: “Venid, porque ya está todo preparado”.

১৭ততো ভোজনসমযে নিমন্ত্ৰিতলোকান্ আহ্ৱাতুং দাসদ্ৱাৰা কথযামাস, খদ্যদ্ৰৱ্যাণি সৰ্ৱ্ৱাণি সমাসাদিতানি সন্তি, যূযমাগচ্ছত|

18 Todos a una comenzaron a excusarse. “El primero le dijo: ‘He comprado un campo y debo ir a verlo. Te ruego que me disculpes’.

১৮কিন্তু তে সৰ্ৱ্ৱ একৈকং ছলং কৃৎৱা ক্ষমাং প্ৰাৰ্থযাঞ্চক্ৰিৰে| প্ৰথমো জনঃ কথযামাস, ক্ষেত্ৰমেকং ক্ৰীতৱানহং তদেৱ দ্ৰষ্টুং মযা গন্তৱ্যম্, অতএৱ মাং ক্ষন্তুং তং নিৱেদয|

19 “Otro dijo: ‘He comprado cinco yuntas de bueyes y debo ir a probarlos. Te ruego que me disculpes’.

১৯অন্যো জনঃ কথযামাস, দশৱৃষানহং ক্ৰীতৱান্ তান্ পৰীক্ষিতুং যামি তস্মাদেৱ মাং ক্ষন্তুং তং নিৱেদয|

20 “Otro dijo: ‘Me he casado con una mujer, y por eso no puedo venir’.

২০অপৰঃ কথযামাস, ৱ্যূঢৱানহং তস্মাৎ কাৰণাদ্ যাতুং ন শক্নোমি|

21 “Llegó aquel siervo y le contó a su señor estas cosas. Entonces el señor de la casa, enojado, dijo a su siervo: ‘Sal pronto a las calles y a las callejuelas de la ciudad, y trae a los pobres, a los mancos, a los ciegos y a los cojos’.

২১পশ্চাৎ স দাসো গৎৱা নিজপ্ৰভোঃ সাক্ষাৎ সৰ্ৱ্ৱৱৃত্তান্তং নিৱেদযামাস, ততোসৌ গৃহপতিঃ কুপিৎৱা স্ৱদাসং ৱ্যাজহাৰ, ৎৱং সৎৱৰং নগৰস্য সন্নিৱেশান্ মাৰ্গাংশ্চ গৎৱা দৰিদ্ৰশুষ্ককৰখঞ্জান্ধান্ অত্ৰানয|

22 “El siervo dijo: ‘Señor, está hecho como lo has mandado, y todavía hay lugar’.

২২ততো দাসোঽৱদৎ, হে প্ৰভো ভৱত আজ্ঞানুসাৰেণাক্ৰিযত তথাপি স্থানমস্তি|

23 “El señor dijo al criado: ‘Sal a los caminos y a los setos y oblígalos a entrar, para que se llene mi casa.

২৩তদা প্ৰভুঃ পুন ৰ্দাসাযাকথযৎ, ৰাজপথান্ ৱৃক্ষমূলানি চ যাৎৱা মদীযগৃহপূৰণাৰ্থং লোকানাগন্তুং প্ৰৱৰ্ত্তয|

24 Porque te digo que ninguno de esos hombres invitados probará mi cena’”.

২৪অহং যুষ্মভ্যং কথযামি, পূৰ্ৱ্ৱনিমন্ত্ৰিতানমেকোপি মমাস্য ৰাত্ৰিভোজ্যস্যাস্ৱাদং ন প্ৰাপ্স্যতি|

25 Iban con él grandes multitudes. Se volvió y les dijo:

২৫অনন্তৰং বহুষু লোকেষু যীশোঃ পশ্চাদ্ ৱ্ৰজিতেষু সৎসু স ৱ্যাঘুট্য তেভ্যঃ কথযামাস,

26 “Si alguien viene a mí y no se desentiende de su padre, de su madre, de su mujer, de sus hijos, de sus hermanos y hermanas, y también de su propia vida, no puede ser mi discípulo.

২৬যঃ কশ্চিন্ মম সমীপম্ আগত্য স্ৱস্য মাতা পিতা পত্নী সন্তানা ভ্ৰাতৰো ভগিম্যো নিজপ্ৰাণাশ্চ, এতেভ্যঃ সৰ্ৱ্ৱেভ্যো ময্যধিকং প্ৰেম ন কৰোতি, স মম শিষ্যো ভৱিতুং ন শক্ষ্যতি|

27 El que no lleva su propia cruz y viene en pos de mí, no puede ser mi discípulo.

২৭যঃ কশ্চিৎ স্ৱীযং ক্ৰুশং ৱহন্ মম পশ্চান্ন গচ্ছতি, সোপি মম শিষ্যো ভৱিতুং ন শক্ষ্যতি|

28 Porque ¿quién de vosotros, queriendo construir una torre, no se sienta primero a contar lo que cuesta, para ver si tiene lo suficiente para terminarla?

২৮দুৰ্গনিৰ্ম্মাণে কতিৱ্যযো ভৱিষ্যতি, তথা তস্য সমাপ্তিকৰণাৰ্থং সম্পত্তিৰস্তি ন ৱা, প্ৰথমমুপৱিশ্য এতন্ন গণযতি, যুষ্মাকং মধ্য এতাদৃশঃ কোস্তি?

29 O acaso, cuando ha puesto los cimientos y no puede terminar, todos los que lo ven comienzan a burlarse de él,

২৯নোচেদ্ ভিত্তিং কৃৎৱা শেষে যদি সমাপযিতুং ন শক্ষ্যতি,

30 diciendo: “Este empezó a construir y no pudo terminar”.

৩০তৰ্হি মানুষোযং নিচেতুম্ আৰভত সমাপযিতুং নাশক্নোৎ, ইতি ৱ্যাহৃত্য সৰ্ৱ্ৱে তমুপহসিষ্যন্তি|

31 ¿O qué rey, cuando va a enfrentarse a otro rey en la guerra, no se sienta primero a considerar si es capaz con diez mil de enfrentarse al que viene contra él con veinte mil?

৩১অপৰঞ্চ ভিন্নভূপতিনা সহ যুদ্ধং কৰ্ত্তুম্ উদ্যম্য দশসহস্ৰাণি সৈন্যানি গৃহীৎৱা ৱিংশতিসহস্ৰেঃ সৈন্যৈঃ সহিতস্য সমীপৱাসিনঃ সম্মুখং যাতুং শক্ষ্যামি ন ৱেতি প্ৰথমং উপৱিশ্য ন ৱিচাৰযতি এতাদৃশো ভূমিপতিঃ কঃ?

32 O bien, estando el otro todavía muy lejos, envía un enviado y pide condiciones de paz.

৩২যদি ন শক্নোতি তৰ্হি ৰিপাৱতিদূৰে তিষ্ঠতি সতি নিজদূতং প্ৰেষ্য সন্ধিং কৰ্ত্তুং প্ৰাৰ্থযেত|

33 Así pues, cualquiera de vosotros que no renuncie a todo lo que tiene, no puede ser mi discípulo.

৩৩তদ্ৱদ্ যুষ্মাকং মধ্যে যঃ কশ্চিন্ মদৰ্থং সৰ্ৱ্ৱস্ৱং হাতুং ন শক্নোতি স মম শিষ্যো ভৱিতুং ন শক্ষ্যতি|

34 “La sal es buena, pero si la sal se vuelve plana e insípida, ¿con qué la condimentas?

৩৪লৱণম্ উত্তমম্ ইতি সত্যং, কিন্তু যদি লৱণস্য লৱণৎৱম্ অপগচ্ছতি তৰ্হি তৎ কথং স্ৱাদুযুক্তং ভৱিষ্যতি?

35 No sirve ni para la tierra ni para el montón de estiércol. Se desecha. El que tenga oídos para oír, que oiga”.

৩৫তদ ভূম্যৰ্থম্ আলৱালৰাশ্যৰ্থমপি ভদ্ৰং ন ভৱতি; লোকাস্তদ্ বহিঃ ক্ষিপন্তি| যস্য শ্ৰোতুং শ্ৰোত্ৰে স্তঃ স শৃণোতু|