< Hechos 10 >

1 Había en Cesárea un hombre llamado Cornelio, centurión del llamado Regimiento de Italia,
ανηρ δε τις ην εν καισαρεια ονοματι κορνηλιος εκατονταρχης εκ σπειρης της καλουμενης ιταλικης
2 hombre piadoso y temeroso de Dios con toda su casa, que daba generosamente al pueblo donativos para los necesitados y oraba siempre a Dios.
ευσεβης και φοβουμενος τον θεον συν παντι τω οικω αυτου ποιων τε ελεημοσυνας πολλας τω λαω και δεομενος του θεου διαπαντος
3 Hacia la hora novena del día, vio claramente en una visión a un ángel de Dios que se le acercaba y le decía: “¡Cornelio!”
ειδεν εν οραματι φανερως ωσει ωραν εννατην της ημερας αγγελον του θεου εισελθοντα προς αυτον και ειποντα αυτω κορνηλιε
4 Él, fijando sus ojos en él y asustado, dijo: “¿Qué es, Señor?” Le dijo: “Tus oraciones y tus ofrendas a los necesitados han subido a la memoria ante Dios.
ο δε ατενισας αυτω και εμφοβος γενομενος ειπεν τι εστιν κυριε ειπεν δε αυτω αι προσευχαι σου και αι ελεημοσυναι σου ανεβησαν εις μνημοσυνον ενωπιον του θεου
5 Ahora envía hombres a Jope y busca a Simón, que también se llama Pedro.
και νυν πεμψον εις ιοππην ανδρας και μεταπεμψαι σιμωνα ος επικαλειται πετρος
6 Se aloja en casa de un curtidor llamado Simón, cuya casa está a la orilla del mar.
ουτος ξενιζεται παρα τινι σιμωνι βυρσει ω εστιν οικια παρα θαλασσαν ουτος λαλησει σοι τι σε δει ποιειν
7 Cuando el ángel que le hablaba se marchó, Cornelio llamó a dos de los criados de su casa y a un soldado devoto de los que le atendían continuamente.
ως δε απηλθεν ο αγγελος ο λαλων τω κορνηλιω φωνησας δυο των οικετων αυτου και στρατιωτην ευσεβη των προσκαρτερουντων αυτω
8 Después de explicarles todo, los envió a Jope.
και εξηγησαμενος αυτοις απαντα απεστειλεν αυτους εις την ιοππην
9 Al día siguiente, cuando iban de camino y se acercaban a la ciudad, Pedro subió a la azotea a orar, hacia el mediodía.
τη δε επαυριον οδοιπορουντων εκεινων και τη πολει εγγιζοντων ανεβη πετρος επι το δωμα προσευξασθαι περι ωραν εκτην
10 Le entró hambre y quiso comer, pero mientras se preparaba, cayó en trance.
εγενετο δε προσπεινος και ηθελεν γευσασθαι παρασκευαζοντων δε εκεινων επεπεσεν επ αυτον εκστασις
11 Vio el cielo abierto y un recipiente que descendía hacia él, como una gran sábana bajada por cuatro esquinas sobre la tierra,
και θεωρει τον ουρανον ανεωγμενον και καταβαινον επ αυτον σκευος τι ως οθονην μεγαλην τεσσαρσιν αρχαις δεδεμενον και καθιεμενον επι της γης
12 en la que había toda clase de cuadrúpedos de la tierra, animales salvajes, reptiles y aves del cielo.
εν ω υπηρχεν παντα τα τετραποδα της γης και τα θηρια και τα ερπετα και τα πετεινα του ουρανου
13 Una voz se dirigió a él: “¡Levántate, Pedro, mata y come!”
και εγενετο φωνη προς αυτον αναστας πετρε θυσον και φαγε
14 Pero Pedro dijo: “No es así, Señor, porque nunca he comido nada que sea común o impuro”.
ο δε πετρος ειπεν μηδαμως κυριε οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον η ακαθαρτον
15 La segunda vez le llegó una voz: “Lo que Dios ha limpiado, no lo llames impuro”.
και φωνη παλιν εκ δευτερου προς αυτον α ο θεος εκαθαρισεν συ μη κοινου
16 Esto lo hizo tres veces, e inmediatamente el objeto fue recibido en el cielo.
τουτο δε εγενετο επι τρις και παλιν ανεληφθη το σκευος εις τον ουρανον
17 Mientras Pedro estaba muy perplejo sobre el significado de la visión que había visto, he aquí que los hombres enviados por Cornelio, habiendo preguntado por la casa de Simón, se presentaron ante la puerta,
ως δε εν εαυτω διηπορει ο πετρος τι αν ειη το οραμα ο ειδεν και ιδου οι ανδρες οι απεσταλμενοι απο του κορνηλιου διερωτησαντες την οικιαν σιμωνος επεστησαν επι τον πυλωνα
18 y llamaron preguntando si Simón, que también se llamaba Pedro, se alojaba allí.
και φωνησαντες επυνθανοντο ει σιμων ο επικαλουμενος πετρος ενθαδε ξενιζεται
19 Mientras Pedro reflexionaba sobre la visión, el Espíritu le dijo: “Mira, tres hombres te buscan.
του δε πετρου ενθυμουμενου περι του οραματος ειπεν αυτω το πνευμα ιδου ανδρες τρεις ζητουσιν σε
20 Levántate, baja y ve con ellos, sin dudar, porque yo los he enviado”.
αλλα αναστας καταβηθι και πορευου συν αυτοις μηδεν διακρινομενος διοτι εγω απεσταλκα αυτους
21 Pedro bajó a los hombres y les dijo: “Mirad, yo soy el que buscáis. ¿Por qué habéis venido?”
καταβας δε πετρος προς τους ανδρας τους απεσταλμενους απο του κορνηλιου προς αυτον ειπεν ιδου εγω ειμι ον ζητειτε τις η αιτια δι ην παρεστε
22 Dijeron: “Cornelio, centurión, hombre justo y temeroso de Dios, y bien hablado por toda la nación de los judíos, fue dirigido por un ángel santo para que os invitara a su casa y escuchara lo que dijerais.”
οι δε ειπον κορνηλιος εκατονταρχης ανηρ δικαιος και φοβουμενος τον θεον μαρτυρουμενος τε υπο ολου του εθνους των ιουδαιων εχρηματισθη υπο αγγελου αγιου μεταπεμψασθαι σε εις τον οικον αυτου και ακουσαι ρηματα παρα σου
23 Así que los hizo pasar y les proporcionó un lugar donde alojarse. Al día siguiente, Pedro se levantó y salió con ellos, y le acompañaron algunos de los hermanos de Jope.
εισκαλεσαμενος ουν αυτους εξενισεν τη δε επαυριον ο πετρος εξηλθεν συν αυτοις και τινες των αδελφων των απο της ιοππης συνηλθον αυτω
24 Al día siguiente entraron en Cesarea. Cornelio los esperaba, habiendo reunido a sus parientes y amigos cercanos.
και τη επαυριον εισηλθον εις την καισαρειαν ο δε κορνηλιος ην προσδοκων αυτους συγκαλεσαμενος τους συγγενεις αυτου και τους αναγκαιους φιλους
25 Cuando Pedro entró, Cornelio le salió al encuentro, se postró a sus pies y le adoró.
ως δε εγενετο εισελθειν τον πετρον συναντησας αυτω ο κορνηλιος πεσων επι τους ποδας προσεκυνησεν
26 Pero Pedro lo levantó, diciendo: “¡Levántate! Yo también soy un hombre”.
ο δε πετρος αυτον ηγειρεν λεγων αναστηθι καγω αυτος ανθρωπος ειμι
27 Mientras hablaba con él, entró y encontró a muchos reunidos.
και συνομιλων αυτω εισηλθεν και ευρισκει συνεληλυθοτας πολλους
28 Les dijo: “Vosotros mismos sabéis que es cosa ilícita que un hombre que es judío se junte o se acerque a uno de otra nación, pero Dios me ha mostrado que no debo llamar impuro o inmundo a ningún hombre.
εφη τε προς αυτους υμεις επιστασθε ως αθεμιτον εστιν ανδρι ιουδαιω κολλασθαι η προσερχεσθαι αλλοφυλω και εμοι ο θεος εδειξεν μηδενα κοινον η ακαθαρτον λεγειν ανθρωπον
29 Por lo tanto, también yo vine sin quejarme cuando se me mandó llamar. Pregunto, pues, por qué mandasteis a buscarme”.
διο και αναντιρρητως ηλθον μεταπεμφθεις πυνθανομαι ουν τινι λογω μετεπεμψασθε με
30 Cornelio dijo: “Hace cuatro días estuve ayunando hasta esta hora; y a la hora novena, oré en mi casa, y he aquí que se presentó ante mí un hombre con ropasbrillantes
και ο κορνηλιος εφη απο τεταρτης ημερας μεχρι ταυτης της ωρας ημην νηστευων και την εννατην ωραν προσευχομενος εν τω οικω μου και ιδου ανηρ εστη ενωπιον μου εν εσθητι λαμπρα
31 y dijo: “Cornelio, tu oración ha sido escuchada, y tus donativos a los necesitados son recordados a los ojos de Dios.
και φησιν κορνηλιε εισηκουσθη σου η προσευχη και αι ελεημοσυναι σου εμνησθησαν ενωπιον του θεου
32 Envía, pues, a Jope y convoca a Simón, que también se llama Pedro. Está en casa de un curtidor llamado Simón, a la orilla del mar. Cuando venga, te hablará”.
πεμψον ουν εις ιοππην και μετακαλεσαι σιμωνα ος επικαλειται πετρος ουτος ξενιζεται εν οικια σιμωνος βυρσεως παρα θαλασσαν ος παραγενομενος λαλησει σοι
33 Por eso le envié enseguida, y fue bueno que viniera. Ahora, pues, estamos todos aquí presentes a los ojos de Dios para oír todo lo que os ha sido ordenado por Dios.”
εξαυτης ουν επεμψα προς σε συ τε καλως εποιησας παραγενομενος νυν ουν παντες ημεις ενωπιον του θεου παρεσμεν ακουσαι παντα τα προστεταγμενα σοι υπο του θεου
34 Pedro abrió la boca y dijo: “En verdad percibo que Dios no muestra favoritismo;
ανοιξας δε πετρος το στομα ειπεν επ αληθειας καταλαμβανομαι οτι ουκ εστιν προσωποληπτης ο θεος
35 sino que en toda nación el que le teme y obra la justicia es aceptable para él.
αλλ εν παντι εθνει ο φοβουμενος αυτον και εργαζομενος δικαιοσυνην δεκτος αυτω εστιν
36 La palabra que envió a los hijos de Israel, anunciando la buena noticia de la paz por medio de Jesucristo — que es el Señor de todo —
τον λογον ον απεστειλεν τοις υιοις ισραηλ ευαγγελιζομενος ειρηνην δια ιησου χριστου ουτος εστιν παντων κυριος
37 vosotros mismos sabéis lo que sucedió, que se proclamó por toda Judea, empezando por Galilea, después del bautismo que predicó Juan;
υμεις οιδατε το γενομενον ρημα καθ ολης της ιουδαιας αρξαμενον απο της γαλιλαιας μετα το βαπτισμα ο εκηρυξεν ιωαννης
38 cómo Dios ungió con el Espíritu Santo y con poder a Jesús de Nazaret, que anduvo haciendo el bien y curando a todos los oprimidos por el diablo, porque Dios estaba con él.
ιησουν τον απο ναζαρεθ ως εχρισεν αυτον ο θεος πνευματι αγιω και δυναμει ος διηλθεν ευεργετων και ιωμενος παντας τους καταδυναστευομενους υπο του διαβολου οτι ο θεος ην μετ αυτου
39 Nosotros somos testigos de todo lo que hizo tanto en el país de los judíos como en Jerusalén; a quien también mataron, colgándolo en un madero.
και ημεις εσμεν μαρτυρες παντων ων εποιησεν εν τε τη χωρα των ιουδαιων και εν ιερουσαλημ ον ανειλον κρεμασαντες επι ξυλου
40 Dios le resucitó al tercer día y le dio a conocer,
τουτον ο θεος ηγειρεν τη τριτη ημερα και εδωκεν αυτον εμφανη γενεσθαι
41 no a todo el pueblo, sino a los testigos elegidos de antemano por Dios, a nosotros, que comimos y bebimos con él después de que resucitó de entre los muertos.
ου παντι τω λαω αλλα μαρτυσιν τοις προκεχειροτονημενοις υπο του θεου ημιν οιτινες συνεφαγομεν και συνεπιομεν αυτω μετα το αναστηναι αυτον εκ νεκρων
42 Nos ordenó que predicáramos al pueblo y diéramos testimonio de que éste es el que ha sido designado por Dios como Juez de los vivos y de los muertos.
και παρηγγειλεν ημιν κηρυξαι τω λαω και διαμαρτυρασθαι οτι αυτος εστιν ο ωρισμενος υπο του θεου κριτης ζωντων και νεκρων
43 Todos los profetas dan testimonio de él, de que por su nombre todo el que crea en él recibirá la remisión de los pecados.”
τουτω παντες οι προφηται μαρτυρουσιν αφεσιν αμαρτιων λαβειν δια του ονοματος αυτου παντα τον πιστευοντα εις αυτον
44 Mientras Pedro seguía diciendo estas palabras, el Espíritu Santo cayó sobre todos los que escuchaban la palabra.
ετι λαλουντος του πετρου τα ρηματα ταυτα επεπεσεν το πνευμα το αγιον επι παντας τους ακουοντας τον λογον
45 Los de la circuncisión que habían creído estaban asombrados, y todos los que venían con Pedro, porque el don del Espíritu Santo se derramaba también sobre los gentiles.
και εξεστησαν οι εκ περιτομης πιστοι οσοι συνηλθον τω πετρω οτι και επι τα εθνη η δωρεα του αγιου πνευματος εκκεχυται
46 Porque les oían hablar en otras lenguas y magnificar a Dios. Entonces Pedro contestó:
ηκουον γαρ αυτων λαλουντων γλωσσαις και μεγαλυνοντων τον θεον τοτε απεκριθη ο πετρος
47 “¿Puede alguien prohibir a esta gente que se bautice con agua? Han recibido el Espíritu Santo igual que nosotros”.
μητι το υδωρ κωλυσαι δυναται τις του μη βαπτισθηναι τουτους οιτινες το πνευμα το αγιον ελαβον καθως και ημεις
48 Les ordenó que se bautizaran en el nombre de Jesucristo. Luego le pidieron que se quedara unos días.
προσεταξεν τε αυτους βαπτισθηναι εν τω ονοματι του κυριου τοτε ηρωτησαν αυτον επιμειναι ημερας τινας

< Hechos 10 >