< Romanos 12 >

1 Así que yo los animo, mis hermanos y hermanas, por la compasión de Dios por ustedes, que dediquen sus cuerpos como una ofrenda viva que es santa y agradable a Dios. Esta es la manera lógica de adorar.
Protož prosím vás, bratří, skrze milosrdenství Boží, abyste vydávali těla svá v obět živou, svatou, Bohu libou, rozumnou službu svou.
2 No sigan los caminos de este mundo; por el contrario, sean transformados por la renovación espiritual de sus mentes, a fin de que puedan demostrar cómo es realmente la voluntad de Dios: buena, agradable, y perfecta. (aiōn g165)
A nepřipodobňujte se světu tomuto, ale proměňtež se obnovením mysli své, tak abyste zkusili, jaká by byla vůle Boží dobrá, libá a dokonalá. (aiōn g165)
3 Déjenme explicarles a todos ustedes, por la gracia que se ha dado, que ninguno debería tener un concepto de sí mismo más alto que el que debería tener. Ustedes deben tener un autoconcepto realista, conforme a la medida de fe que Dios les ha dado.
Neboť pravím (skrze milost, kteráž dána jest mi, ) každému, kdož jest mezi vámi, aby nesmyslil více, než sluší smysliti, ale aby smyslil v středmosti, tak jakž komu Bůh udělil míru víry.
4 Así como hay muchas partes del cuerpo, pero no todas hacen lo mismo,
Nebo jakož v jednom těle mnohé oudy máme, ale nemají všickni oudové jednostejného díla,
5 del mismo modo nosotros somos un cuerpo en Cristo, aunque somos muchos. Y todos somos parte de los otros.
Tak mnozí jedno tělo jsme v Kristu, a obzvláštně jedni druhých oudové.
6 Cada uno tiene dones diferentes, que varían conforme a la gracia que se nos ha dado. De modo que si el don consiste en hablar de Dios, entonces debes hacerlo conforme a tu medida de fe en Dios.
Ale majíce obdarování rozdílná podlé milosti, kteráž dána jest nám, buďto proroctví, to ať se koná podlé pravidla víry;
7 Si se trata del ministerio del servicio, entonces debes servir; si se trata de enseñar, debes enseñar;
Buďto úřad, v přisluhování; buďto ten, kdož učí, v vyučování.
8 si el don consiste en animar a otros, entonces debes animar; si el don consiste en dar, entonces da generosamente; si es el don del liderazgo, entonces lidera con compromiso; si el don consiste en ser misericordioso, entonces hazlo con alegría.
Též kdo napomíná, v napomínání; ten, kdo rozdává, v upřímnosti; kdož předložen jest, v pilnosti; kdo milosrdenství činí, čiň to s ochotností.
9 El amor debe ser genuino. Odien lo malo; aférrense a lo bueno.
Milování buď bez pokrytství; v ošklivosti mějte zlé, připojeni jsouce k dobrému.
10 Dedíquense por completo unos a otros en su amor como familia, valorando a los demás más que a ustedes mismos.
Láskou bratrskou jedni k druhým nakloněni jsouce, poctivostí se vespolek předcházejte,
11 No sean perezosos para el trabajo arduo; sirvan al Señor con un espíritu entusiasta.
V pracech neleniví, duchem vroucí, Pánu sloužíce,
12 Permanezcan alegres en la esperanza que tienen, soporten las pruebas que se presenten, y no dejen de orar.
Nadějí se veselíce, v ssouženích trpěliví, na modlitbě ustaviční,
13 Participen en la provisión para las necesidades del pueblo de Dios, y reciban con hospitalidad a los extranjeros.
V potřebách s svatými se zdělujíce, přívětivosti k hostem následujíce.
14 Bendigan a quienes los persiguen, bendíganlos y no los maldigan.
Dobrořečte protivníkům svým, dobrořečte a nezlořečte.
15 Alégrense con los que estén alegres; lloren con los que lloran.
Radujte s radujícími, a plačte s plačícími.
16 Piensen los unos en los otros. No se consideren ustedes mismos más importantes que los demás; vivan humildemente. No sean arrogantes.
Buďte vespolek jednomyslní, ne vysoce o sobě smýšlejíce, ale k nízkým se nakloňujíce.
17 No paguen mal por mal. Asegúrense de demostrar a todos que lo que hacen es bueno,
Nebuďte opatrní sami u sebe. Žádnému zlého za zlé neodplacujte, opatrujíce dobré přede všemi lidmi,
18 y en cuanto esté de parte de ustedes, vivan en paz con todos.
Jestliže jest možné, pokudž na vás jest, se všemi lidmi pokoj majíce,
19 Queridos amigos, no procuren la venganza, más bien dejen que Dios sea quien haga juicio—tal como señala la Escritura: “‘Es a mí a quien corresponde administrar la justicia, yo pagaré,’ dice el Señor”.
Ne sami sebe mstíce, nejmilejší, ale dejte místo hněvu; nebo psáno jest: Mně pomsta, já odplatím, praví Pán.
20 Si quien los odia tiene hambre, denle de comer; si tiene sed, denle de beber; pues al hacer esto acumulan carbones ardientes sobre sus cabezas.
A protož lační-li nepřítel tvůj, nakrm jej, a žízní-li, dej mu píti. Nebo to učině, uhlí řeřavé shrneš na hlavu jeho.
21 No sean vencidos por el mal, sino conquisten el mal con el bien.
Nedej se přemoci zlému, ale přemáhej v dobrém zlé.

< Romanos 12 >