< Apocalipsis 10 >

1 Entonces vi a otro ángel descendiendo del cielo, con una nube que lo envolvía y un arcoíris sobre su cabeza. Su rostro lucía como el sol, y sus pies como columnas de fuego.
Pu neikhambona usuhwa uyunge unyamakha pwikhwikha pasi ukhuhuma khukyanya akhava afwalile eiliveingo, hange khwale nulunkanginghulu pantwe nghwa mwene. Pamiho pamwene pale ndeilinchuva pu amalunde ngha mwene nghale ukhuta bandaindembo ncha mwoto.
2 Y sostenía un pequeño rollo que ya había sido abierto. Colocó su pie derecho sobre el mar, y su pie izquierdo en la tierra.
Mukhivokho khya mwene akolile eikalata eindebe yeiyo yeivaluliwe, pu eikhilunde khya mwene ieikhyakhundyo akhava akanyile pakyanya panyanja pu eikhilunde eikhyakhuheinghi akhava akanyile pakhilunga apaleivula nyanja.
3 Y dio un grito, que se oía como el rugir de un león. Cuando gritó, contestaron los siete truenos.
Pu lieno akhava eilimenyu ulwangalamu umuyikulumeila, vuikhyova eilimenyu eilyo injasi lekhela khumo nchope pundikhakuhuma.
4 Cuando los siete truenos hablaron, estuve a punto de escribir lo que habían dicho, pero de repente escuché una voz del cielo que me dijo: “Mantén en secreto lo que dijeron los truenos. No lo escribas”.
Vunchikuhuma akhavaleilo akhakhusimba khakhava khahenghelile puleino niekhapuliekha eilimenyu ukhuhuma khukyanya eiliita, “Uveikhe munumbula ulekhe lekhela khumo nchinchovile pu ulekhe ukhusimba.
5 El ángel que vi en pie sobre el mar y la tierra elevó su mano derecha hacia el cielo.
Pu usuhwa ula uveiniambwene eimile pa nyanja na pakhilunga pu aleikhwimeikha eikhivokho khyamwene eikhyakhundyo aleikhukhiloncha khukyanya
6 E hizo un voto sagrado en nombre de Aquél que vive por siempre y para siempre, de Aquél que creó los cielos y todo lo que hay en ellos, la tierra y todo lo que hay en ella, y el mar y todo lo que hay en él. “¡No más demora!” dijo. (aiōn g165)
pu akhijyingha mwula unyawumi pakhusita khusila lusikhu, umwene uvei apelile khukyanya ni finu ifyumwufile, na khikhilunga ni finu ifyumwufile nie nyanja nifinu ifili munyanja, pa khuta sapakhave nakhaseikhi pa inchi vunchimalile ukhuvombekha. (aiōn g165)
7 Pero al mismo tiempo, cuando habla el séptimo ángel, cuando hace sonar su trompeta, entonces estará culminado el misterio de Dios: la buena noticia que anunció mediante sus siervos los profetas.
Pu lieno mukhinghono khila vuusuhwa uva lekhela khumo yakhiva iva pakutengula ukhunkuva eingalape ya mwene, pu khuvutitu incha Nguluve punchilava chisilile nduvu walumbeilile khuvavombi vamwene avanyamalangho.
8 Entonces oí nuevamente la voz del cielo que me decía: “Ve y toma el rollo que está abierto en la mano del ángel que está en pie sobre la tierra y el mar”.
Eilimenyu eilyuniapulikhe ukhuhuma khukyanya leikhambula une ukhuta luta ukhatola ngha yeila eiyeivaluliwe eiyilimu mavokho ngha suhwa ula uveiemile pakyanya pa nyanja hange napakhilunga.”
9 Entonces fui donde el ángel, y le pedí que me diera el rollo. Y me dijo: “Tómalo y cómelo. Será amargo en tu estómago, pero dulce como la miel en tu boca”.
Puneikhaluta khusuhwa nukhumbula ukhuta ame eikalatayeile. Pu akhata, “Khulyune tola eikalataeindebe eiyo ulye puyikhukhupelangha uluvavo mulitumbu lyakho. Pu mundomo nghwakho yiveinchangha nonu ukhuta wukhe.”
10 Así que tomé el pequeño rollo del ángel y me lo comí. Y en mi boca fue dulce como la miel, pero fue amargo en mi estómago.
Punikhata eikalata eila ukhuhuma mukhivokho khya suhwa ula. Punikhlya khupe khikhava khinongha wita wukhe mundomo nghwango, puniavile neimalile ukhulya eikalata yeila pa eilitumbu lyango leikhava nuluvavo.
11 Y se me dijo: “Debes profetizar nuevamente sobre muchos pueblos, naciones, lenguas y reinos”.
Pu amamenyu maninie nghakhambula akhata, “Unonghile ukhunchova uvulanghuchi hange pavanu na pa khilunga na munjovele na muvankuludeva avingi.”

< Apocalipsis 10 >