Salmos 78

1 Un salmo (masquil) de Asaf. Escucha, pueblo mío, lo que tengo para enseñarte. Escucha lo que vengo a decirte.

Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

2 Te enseñaré dichos sabios; y te explicaré misterios del pasado

Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

3 que he escuchado antes y sobre los cuales he reflexionado. Son historias de nuestros antepasados que han sido transmitidas por generaciones.

Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.

4 No las ocultaremos de nuestros hijos. Le contaremos a la siguiente generación sobre las maravillas que Dios ha hecho; sobre su poder y grandes obras.

Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

5 Él entregó sus leyes a los descendientes de Jacob; dio sus instrucciones al pueblo de Israel. Él ordenó a nuestros padres para que las enseñaran a sus hijos,

Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

6 a fin de que la siguiente generación—los que aún no habían nacido—entendieran y crecieran para enseñar a sus hijos.

Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;

7 De esta forma debían mantener su fe en Dios y no olvidar lo que Dios ha hecho, así como seguir sus mandamientos.

Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

8 Para que no fueran como sus antepasados, una generación terca y rebelde que carecía de fe y fidelidad.

Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

9 Los soldados de Efraín, aunque estaban armados con arcos, huyeron el día de la batalla.

Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

10 No cumplieron el pacto de Dios, y se negaron a seguir sus leyes.

[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

11 Ignoraronl lo que Dios había hecho, y las maravillas que les había mostrado antes:

Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

12 los milagros que había hecho por sus antepasados en Zoán, en Egipto.

Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

13 Él dividió el mar en dos y los condujo a través de él, manteniendo las aguas como muros a cada lado.

Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

14 Él los guiaba con una nube en el día, y de noche con una nube de fuego.

Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

15 Partió las rocas en el desierto para darle agua abundante a su pueblo. Aguas profundas como el océano.

Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

16 ¡Él hizo que de las piedras fluyera agua como un río!

Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

17 Pero ellos siguieron pecando contra él, rebelándose contra el Altísimo mientras andaban por el desierto.

Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

18 Deliberadamente provocaban a Dios, exigiendo las comidas que tanto anhelaban.

I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

19 Insultaron a Dios diciendo: “¿Puede Dios darnos comida aquí en el desierto?

I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

20 Si bien puede golpear una roca y hacer que de ellas fluya agua como corrientes de río, ¿puede acaso darnos pan? ¿Puede darnos carne?”

Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

21 Cuando el Señor oyó esto, se enojó mucho, y el fuego de su enojo se encendió contra los descendientes de Jacob, el pueblo de Israel,

Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

22 porque ellos no creyeron en Dios y no confiaron en que podía cuidar de ellos.

Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

23 Tanto fue su enojo que ordenó a los cielos se abrieran,

Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

24 e hizo llover maná del cielo, dándoles así pan celestial.

I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

25 Los seres humanos comieron del pan que comen los ángeles. Y les dio más que suficiente.

Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

26 Luego hizo soplar un viento desde el Este, y por su poder también hizo soplar el viento que viene del Sur.

Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

27 Hizo llover carne como tan abundante como el polvo. Las aves eran muchas, como la arena de la playa.

Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

28 E hizo caer las aves en medio del campamento, y alrededor de sus carpas.

Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

29 Y comieron hasta que se saciaron. Les dio la comida que tanto deseaban.

Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

30 Pero antes de saciar su apetito, mientras aún masticaban la carne,

[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;

31 Dios se enojó con ellos e hizo morir a los hombres más fuertes, derribándolos en plena juventud.

Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

32 A pesar de esto, siguieron pecando. A pesar de los milagros, se negaban a creer en él.

Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

33 Así que apagó sus vidas vanas, e hizo que terminaran sus años con horror.

Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

34 Cuando Dios comenzó a matarlos, volvieron con oraciones a él, arrepentidos de su pecado.

Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

35 Se acordaron de que Dios era su roca, que el Dios Altísimo era su salvador.

Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

36 Entonces lo comenzaron adular de labios para afuera, pero solo mentían.

Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

37 En sus corazones no eran sinceros y no guardaron el pacto que tenían con él.

A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

38 Pero por su compasión él perdonó su pecado y no los destruyó. Muchas veces contuvo su enojo y no desató toda su furia.

On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

39 Dios recordó que eran simples mortales, y que eran como el viento que se va y no regresa.

Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

40 Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto, causándole tristeza.

Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!

41 Una y otra vez provocaron a Dios, causando dolor al Santo de Israel.

Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

42 Olvidaron la fuerza con la que él los rescató de sus opresores,

Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

43 haciendo milagros en Egipto, y maravillas en la llanura de Zoán.

Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

44 Allí convirtió sus ríos y fuentes de agua en sangre, de modo que nadie podía beber de ellos.

Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.

45 Envió moscas para destruirlos, y ranas para que los arruinaran.

Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

46 Dio sus cultivos a las langostas, y todo el fruto de su trabajo fue devorado por ellas.

I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

47 Destruyó sus viñedos con granizo, y sus higueras con aguanieve.

Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

48 Dejó su ganado a merced del granizo y sus animales fueron destruidos por relámpagos.

Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.

49 Envió sobre ellos su ira feroz: Rabia, hostilidad y agonía. Por ello envió un grupo de ángeles destructores.

Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

50 Desató su ira sobre ellos y no los salvó de la muerte, sino que los dejó morir por causa de esta plaga.

Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

51 Entonces mató al hijo mayor de cada familia en Egipto, todos los que habían sido concebidos como primogénitos en las carpas de Ham.

Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;

52 Pero a su pueblo guió como ovejas, y los condujo como un rebaño en el desierto.

Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

53 Los llevó a un lugar seguro, y no tuvieron nada que temer. Ahogó a sus enemigos en el mar.

Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

54 Los llevó hasta la frontera de su tierra santa, a esta tierra montañosa que había conquistado para ellos.

I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

55 A las naciones infieles las expulsaba a su paso. Dividió la tierra para que la hicieran suya. Estableció las tribus de Israel en sus carpas.

Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

56 Pero ellos siguieron provocando al Altísimo, siendo rebeldes contra él. No siguieron sus enseñanzas.

Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

57 Así como sus antiguos padres se alejaron de Dios y fueron infieles a él, tan torcidos como un arco doblado que no sirve.

Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

58 Provocaron su ira con sus altares paganos y despertaron su celo con sus ídolos.

Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

59 Cuando Dios escuchó que adoraban a otros dioses se enfureció y rechazó por completo a Israel.

Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

60 Entonces abandonó su lugar en Siloé, el Tabernáculo en el que vivía en medio del pueblo.

I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;

61 Además entregó el arca de su poder, dejando que manos enemigas la tomaran.

I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

62 Entregó a su pueblo y permitió que lo masacraran a espada, pues estaba furioso con su pueblo escogido.

Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

63 Sus hombres más jóvenes fueron quemados, y las mujeres jóvenes no lograron cantar sus cánticos de bodas.

Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

64 Sus sacerdotes fueron asesinados con espadas y sus viudas no pudieron hacer duelo por ellos.

Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

65 Entonces el Señor reaccionó como si hubiera despertado del sueño, como un guerrero que se despierta después de embriagarse con vino.

Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

66 Venció a sus enemigos, atacándolos por la espalda y exponiéndolos a vergüenza eterna.

I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

67 Rechazó a los descendientes de José y no elegió más a la tribu de Eraín.

Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

68 En su lugar eligió a la tribu de Judá y al Monte de Sión, al cual amaba.

Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

69 Allí construyó su santuario, tan alto como el cielo, y lo puso allí en esa tierra para que existiera eternamente.

I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

70 Eligió a su siervo David, tomándolo de entre los rediles de ovejas,

Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

71 y lo llevó de cuidar ovejas y corderos, a ser un pastor de los descendientes de Jacob, el pueblo especial de Dios: Israel.

Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

72 Como un pastor cuidó de ellos con sincera devoción, y los condujo con manos hábiles.

A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.