< San Mateo 14 >

1 En ese tiempo, Herodes el tetrarca escuchó lo que Jesús hacía
E kindeno Ruoth Herode nowinjo humb Yesu,
2 y le dijo a sus siervos: “¡Él debe ser Juan el Bautista que resucitó de entre los muertos, y por eso tiene tales poderes!”
mi nowachone joritne niya, “Ngʼatno nyaka bed Johana ja-Batiso. Nyaka bed ni osechier oa kuom joma otho! Mano emomiyo teko mar timo honni tiyo kuome.”
3 Herodes había arrestado a Juan, lo había encadenado y lo había puesto en prisión por petición de Herodías, la esposa de Felipe, su hermano.
Noyudo Herode osemako Johana mi otweye nikech wach Herodia ma chi owadgi ma nyinge Filipo,
4 Esto lo hicieron porque Juan le había dicho: “No es legal que te cases con ella”.
nimar Johana nosebedo ka kwere kawachone niya, “Chik ok oyieni mondo ibed kode.”
5 Herodes quería matar a Juan pero tenía miedo de la reacción del pueblo, pues ellos consideraban que él era un profeta.
Herode ne dwaro nego Johana, to noluoro oganda nikech ne gikawe kaka janabi.
6 Sin embargo, el día del cumpleaños de Herodes, la hija de Herodías danzó en la fiesta, y Herodes estaba contento con ella.
To chiengʼ nyasi mar nywol Herode, nyar Herodia nomielnegi maber, kendo miendeno nomoro Herode ahinya,
7 Así que le prometió con juramento darle cualquier cosa que ella deseara.
mi nosingorene, e yor kwongʼruok ni obiro miye gimoro amora mokwaye.
8 Impulsada por su madre, Herodías dijo: “Dame aquí en un plato la cabeza de Juan el Bautista”.
To en, kane min osejiwe motelo, nowacho niya, “Miya wi Johana ja-Batiso e san-ni.”
9 Entonces el rey se arrepintió de la promesa que había hecho, pero por los juramentos que había hecho frente a todos los invitados a su cena, dio la orden de hacerlo.
Ruoth ne chunye ochandore ka nowinjo kwayono, to nikech noyudo osesingore e yor kwongʼruok, kendo nikech wende mane ni e nyasineno, nogolo chik mondo dwach nyakono otim,
10 La orden fue enviada y Juan fue decapitado en la cárcel.
mi nongʼad wi Johana ka en e od twech.
11 Trajeron la cabeza de Juan en un plato y le fue entregado a la joven, quien lo entregó a su madre.
Bangʼe nokelo wiye koketo e san kendo nomi nyakono, mane otingʼe otere ne min mare.
12 Entonces los discípulos de Juan vinieron y se llevaron el cuerpo y lo sepultaron. Luego fueron a decírselo a Jesús.
Jopuonjre Johana nobiro mokawo ringre kendo ne giike. Eka negidhi ginyiso Yesu.
13 Cuando Jesús escuchó la noticia, se fue lejos en una barca a un lugar tranquilo para estar solo, pero cuando la multitud supo dónde estaba, lo siguieron a pie desde las ciudades.
Ka Yesu nowinjo gima nosetimore, nowuok kanyo gi yie, ka en kende, modhi kama opondo ka gin kendgi giwegi. To kane oganda owinjo wachno, negia e mier machiegni mi giluwe ka giwuotho.
14 Cuando Jesús salió de la barca y vio a la gran multitud, se llenó de simpatía por ellos, y sanó a los enfermos que había entre ellos.
Kane Yesu ogowo loka, noneno oganda maduongʼ, nokechogi kendo nochango jogo duto mane tuo.
15 Al llegar la noche, los discípulos se le acercaron y le dijeron, “Este lugar está a millas de distancia de cualquier parte y se está haciendo tarde. Despide la multitud para que puedan irse a las aldeas y comprar comida para ellos”.
Ka piny ne chiegni imore, jopuonjrene nobiro ire mowachone niya, “Ka en thim, kendo sa koro olewo. We ogandani owuogi mondo gidhi e mier kendo gingʼiew chiemo ne gin giwegi.”
16 Pero Jesús les dijo: “Ellos no necesitan irse. ¡Denles ustedes de comer!”
To Yesu nodwokogi niya, “Onge tiende mondo gia. Migiuru gimoro gicham un uwegi.”
17 “Lo único que tenemos son cinco panes y un par de peces”, respondieron ellos.
To negidwoke niya, “Wan gima wan-go ka en mana makati abich gi rech ariyo kende.”
18 “Tráiganmelos”, dijo Jesús.
Nowacho niya, “Kelnagiuru ane ka.”
19 Entonces les dijo a las multitudes que se sentaran en la hierba. Luego tomó los cinco panes y los dos peces, miró al cielo y los bendijo. Después de esto, partió los panes en pedazos y dio el pan a los discípulos, y los discípulos lo daban a las multitudes.
Eka nogolo chik mondo ji obed piny e lum. Bangʼe nokawo makati abichgo gi rech ariyogo, nongʼiyo polo malo, kogoyo erokamano. Nongʼingo makatigo mi nomiyo jopuonjre kendo jopuonjre nomiyogi ji.
20 Todos comieron hasta que quedaron saciados. Entonces los discípulos recogieron las sobras y llenaron doce canastas.
Giduto negichiemo mi giyiengʼ chuth, kendo bangʼ chiemo jopuonjre nochoko ngʼinjo mag chiemo mane ji ochamo oweyo okepe apar gariyo mopongʼ.
21 Aproximadamente cinco mil hombres comieron de aquella comida, sin contar las mujeres y los niños.
Kar romb joma nochiemo duto ne gin chwo alufu abich, ka ok okwan mon gi nyithindo.
22 Justo después de esto, Jesús llamó a los discípulos a que subieran a la barca para cruzar al otro lado del lago, mientras despedía a la multitud.
Gisano Yesu nochiko jopuonjrene mondo odonji e yie kendo gitel nyime gingʼad gidhi loka nam komachielo, ka en to ne pod odongʼ chien kogonyo oganda.
23 Después que los despidió a todos, subió a la montaña para orar. Llegó la noche y él estaba allí solo.
Kane osegologi, noidho modhi e bath got malo, mobet kar kende mondo olem. Kane piny chiegni imore, ne en kanyo kende,
24 En ese momento, ya la barca estaba lejos del suelo firme, las olas la arrastraban porque el viento soplaba contra ella.
to yie to koro nosechopo kama ochwalore koa e dho nam, kendo apaka ne tage koni gi koni, nikech yamo ne kedo kodgi.
25 Cerca de las 3 a.m. Jesús los alcanzó, caminando sobre el mar.
To kar sa apar kogwen, Yesu nobiro irgi, kowuotho ewi pi.
26 Cuando los discípulos lo vieron caminando sobre el mar, se asustaron. Entonces gritaron con terror: “¡Es un fantasma!”
Kane jopuonjre onene kowuotho ewi pi, ne gibuok ahinya. Luoro nomakogi matek, kendo ne gibuok kagiwacho niya, “En jachien!”
27 Pero inmediatamente Jesús les dijo: “¡No se preocupen, soy yo! ¡No tengan miedo!”
To Yesu nowachonegi gisano niya, “Beduru gi chir! En mana An. Kik uluor.”
28 “Señor, si eres tú realmente, haz que yo llegue donde tu estás, caminando también sobre el agua”, respondió Pedro.
Petro nodwoke mowacho niya, “Ruoth, ka en in adier to nyisa mondo abi iri ka awuotho ewi pi.”
29 “Ven”, le dijo Jesús. Entonces Pedro salió de la barca y caminó sobre el agua hacia Jesús.
Nowachone niya, “Bi.” Eka Petro nowuok e yie kendo nochako wuotho ewi pi kochomo ir Yesu.
30 Pero cuando vio cuán fuerte soplaba el viento, se asustó y comenzó a hundirse. “¡Señor! ¡Sálvame!”, gritaba.
To ka noneno yamo to luoro nomake, kendo kane koro ochako nimo, noywak matek niya, “Ruoth, resa!”
31 De inmediato Jesús se extendió y lo tomó, y le dijo: “Tienes tan poca confianza en mi. ¿Por qué dudaste?”
Yesu norieyo bade mana gisano momake. Nowachone niya, “Ne iriwo gi kiawa nangʼo, yaye ngʼama nigi yie matin-ni?”
32 Y cuando entraron a la barca, el viento dejó de soplar.
To kane giseidho yie, yamo nokwe mos.
33 Y los que estaban en la barca lo adoraban, diciendo: “¡Realmente eres el Hijo de Dios!”
Omiyo joma ne ni ei yie nolame, kagiwacho niya, “In Wuod Nyasaye adier.”
34 Después de cruzar el lago, llegaron a Genesaret.
Kane gisengʼado loka komachielo, negichopo Genesaret.
35 Cuando la gente de allí se dio cuenta de que era Jesús, lo hicieron saber a todos en la región. Entonces trajeron ante Jesús a todos los que estaban enfermos,
To ka jogwengʼno nofwenyo ni Yesu obiro, negioro wach e gwenge molworo kanyo duto. Ji nokelone joma ne tuo duto
36 y le imploraban que dejara que los enfermos tan solo tocasen su manto. Todos los que lo tocaban eran sanados.
kendo negisaye mondo oyie joma ne tuogo omulie kata mana riak lawe kende, kendo ji duto mane omule nochango.

< San Mateo 14 >