Lamentaciones 3

1 Soy el hombre que ha experimentado el sufrimiento bajo la vara de la ira de Dios.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

2 Me ha alejado, obligándome a caminar en las tinieblas en lugar de la luz.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

3 De hechome golpea una y otra vez todo el día.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

4 Me ha desgastado; me ha hecho pedazos.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

5 Me ha asediado, rodeándome de amargura y miseria.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

6 Me ha obligado a vivir en las tinieblas, como los muertos desde hace tiempo.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

7 Ha levantado un muro a mi alrededor para que no pueda escapar; me ha atado con pesadas cadenas.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

8 Aunque siga clamando por ayuda, se niega a escuchar mi oración.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

9 Ha puesto piedras en mi camino y me envía por senderos torcidos.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

10 Es un oso que me acecha, un león escondido listo para atacar,

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

11 Me arrastró de mi camino y me hizo pedazos, dejándome indefenso.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

12 Cargó su arco con una flecha y me usó como blanco,

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

13 Me disparó en los riñones con sus flechas.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

14 Ahora todos se ríen de mí, cantando canciones que se burlan de mí todo el día.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

15 Me ha llenado de amargura; me ha llenado de amargo ajenjo.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

16 Me ha roto los dientes con arenilla; me ha pisoteado en el polvo.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

17 Me ha arrancado la paz; he olvidado todo lo bueno de la vida.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

18 Por eso digo: Mi expectativa de una larga vida ha desaparecido, junto con todo lo que esperaba del Señor.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

19 No olvides todo lo que he sufrido en mi agonía, tan amargo como el ajenjo y el veneno.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

20 Ciertamente no lo he olvidado. Lo recuerdo demasiado bien, por eso me hundo en la depresión.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

21 Pero aún tengo esperanza cuando pienso en esto:

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

22 Es por el amor fiel del Señor que nuestras vidas no están destruidas, pues con sus actos de misericordia nunca nos abandona.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

23 Él los renueva cada mañana. ¡Qué maravillosamente fiel eres, Señor!

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

24 El Señor es todo lo que necesito, me digo a mí mismo: Pondré mi esperanza en él.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

25 El Señor es bueno con los que confían en él, con cualquiera que lo siga.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

26 Es bueno esperar tranquilamente la salvación del Señor.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

27 Es bueno que el ser humano aprenda a soportar con paciencia la disciplina mientras es joven.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

28 Debe sentarse solos en silencio, porque es Dios quien lo ha disciplinado.

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

29 Debe inclinarse con el rostro hacia el suelo, porque aún puede haber esperanza.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

30 Debe poner la mejilla a quien quiera abofetearlos; debe aceptar los insultos de los demás.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

31 Porque el Señor no nos abandonará para siempre.

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

32 Aunque nos venga la tristeza, él nos muestra misericordia porque su amor fiel es muy grande.

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

33 Porque no quiere herir ni causarle dolor a ninguno.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

34 Ya sea que alguien maltrate a todos los prisioneros de la tierra

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

35 Ole niegue a alguien sus derechos mientras el Altísimo lo ve,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

36 O sea que alguien engañe a otro en su caso legal, estas son cosas el Señor noaprueba.

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

37 ¿Quién habló y llegó a existir? ¿No fue el Señor quien lo ordenó?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

38 Cuando el Altísimo habla puede ser para un desastre o para una bendición.

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

39 ¿Por qué habría de quejarse un ser humano de las consecuencias de sus pecados?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

40 Debemos mirarnos a nosotros mismos, examinar nuestros actos y volver al Señor.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

41 No nos limitemos a levantar la mano a Dios hacia el cielo, sino nuestra mente también, y digamos:

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

42 “Nosotros somos pecadores; nosotros somos rebeldes ¡y tú no nos has perdonado!”

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

43 Te has envuelto en ira y nos has perseguido, matándonos sin piedad. Has destruido sin piedad.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

44 Te has envuelto en una nube que ninguna oración puede penetrar.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

45 Nos has convertido en residuos y desechos para las naciones de alrededor.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

46 Todos nuestros enemigos abren la boca para criticarnos.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

47 Estamos aterrorizados y atrapados, devastados y destruidos.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

48 Las lágrimas brotan de mis ojos por la muerte de mi pueblo.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

49 Mis ojos rebosan de lágrimas todo el tiempo. No se detendrán

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

50 Hasta que el Señor mire desde el cielo y vea lo que pasa.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

51 Lo que he visto me atormenta por lo que ha sucedido a todas las mujeres de mi ciudad.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

52 Sin razón alguna mis enemigos me atraparon como a un pájaro.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

53 Intentaron matarme arrojándome a un pozo y tirándome piedras.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

54 El agua me inundó hastala cabeza, y pensé que moriría.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

55 Desde lo más profundo de la fosa te llamé, Señor.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

56 Tú me oíste cuando oré: “Por favor, no ignores mi grito de auxilio”.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

57 Viniste a mí cuando te llamé, y me dijiste: “¡No tengas miedo!”

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

58 ¡Has tomado mi caso y me has defendido; has salvado mi vida!

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

59 Señor, tú has visto las injusticias que se han cometido contra mí; ¡Defiéndeme, por favor!

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

60 Has observado lo vengativos que son y las veces que han conspirado contra mí.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

61 Señor, tú has oído cómo me han insultado y lo que han tramado contra mí,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

62 ¡Cómo mis enemigos hablan contra mí y se quejan de mí todo el tiempo!

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

63 ¡Mira! Ya sea que estén sentados o de pie, siguen burlándose de mí en sus canciones.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

64 ¡Págales como se merecen, Señor, por todo lo que han hecho!

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

65 Dales algo para que sus mentes queden cubiertas! ¡Que tu maldición caiga sobre ellos!

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

66 Persíguelos en tu cólera, Señor, y deshazte de ellos de la tierra!

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.