< Juan 2 >

1 Dos días después, se estaba celebrando una boda en Caná de Galilea y la madre de Jesús estaba allí.
Chiengʼ mar adek, arus moro ne nitie Kana, e piny Galili. Min Yesu ne ni kanyo,
2 Jesús y sus discípulos también habían sido invitados a la boda.
kendo Yesu gi jopuonjrene bende noluongi e arusno.
3 El vino se acabó, así que la madre de Jesús le dijo: “No tienen más vino”.
Kane divai orumo, min Yesu nowachone niya, “Divai mane jogi nigo oserumo.”
4 “Madre, ¿por qué deberías involucrarme? Mi tiempo no ha llegado aún”, respondió él.
Yesu nowachone niya, “Mama, angʼo momiyo idwaro mondo atim ma to sana pok ochopo?”
5 Su madre dijo a los sirvientes: “Hagan todo lo que él les diga”.
Eka min-gi nowachone jotich niya, “Timuru gimoro amora monyisou.”
6 Cerca de allí había seis tinajas que usaban los judíos para la purificación ceremonial, en cada una cabían veinte o treinta galones.
To machiegni kanyo ne nitie degi auchiel mag pi, mane gin kaka degi ma jo-Yahudi ne tiyogo kuom logo e yor pwodhruok, ma moro ka moro ne tingʼo pi madirom depe ariyo kata adek.
7 “Llenen las tinajas con agua”, les dijo Jesús. Así que ellos las llenaron por completo.
Yesu nowachone jotich niya, “Pongʼuru degnigi gi pi”; mine gipongʼogi thich.
8 Luego les dijo: “Sirvan un poco y llévenlo al maestro de ceremonias”. Entonces ellos sirvieron un poco.
Eka nonyisogi niya, “Koro tuomuru pi moko mondo ukaw uter ne jatend budho.” Negitimo kamano,
9 El maestro de ceremonias no sabía de dónde había venido, solamente los sirvientes lo sabían. Pero cuando probó el agua que había sido convertida en vino, llamó al esposo.
kendo jatend budho nobilo pi mane koro oselokore divai. Ne ok ofwenyo kuma ne ogolee, kata obedo ni jotich mane otuomo pi to nongʼeyo. Eka noluongo wuon kisera tenge,
10 “Todo el mundo sirve primero el mejor vino”, le dijo, “y cuando las personas ya han bebido suficiente, entonces sirven el vino más barato. ¡Pero tú has servido el mejor vino hasta el final!”
kendo nowachone niya, “Ji mangʼeny kuongo kelo divai maber eka bangʼe gikelo divai maboth ka welo osemetho momer to in to ne ikano divai maber mogik nyaka sani.”
11 Esta fue la primera de las señales milagrosas de Jesús, y fue realizada en Caná de Galilea. Aquí él dio a conocer su gloria, y sus discípulos pusieron su confianza en él.
Ranyisi mar hono mokwongoni Yesu notimo e dala Kana e piny Galili. Nonyiso duongʼne kuom timne, kendo jopuonjrene noyie kuome.
12 Después de esto, Jesús partió hacia Capernaúm con su madre, sus hermanos y sus discípulos, y se quedaron allí unos pocos días.
Bangʼ mano nodhi Kapernaum kaachiel gi min-gi gi owetene kod jopuonjrene. Negibet kuno kuom ndalo manok.
13 Como ya casi era la fecha de la Pascua de los Judíos, Jesús se fue a Jerusalén.
Ka kinde mag Pasaka mar jo-Yahudi ne chiegni chopo, Yesu nodhi Jerusalem.
14 En el Templo, encontró personas vendiendo ganado, ovejas y palomas; y los cambistas de monedas estaban sentados en sus mesas.
To ei agola mag hekalu, noyudo ka ji hono dhok gi rombe kod akuche, kendo jomoko to nobet olworo mesni ka giwilo pesa.
15 Él elaboró un látigo con cuerdas y los hizo salir a todos del Templo, junto con las ovejas y el ganado, esparciendo las monedas de los cambistas y volteando sus mesas.
Omiyo noloso del gi piende molir olir, kendo noriembo ji duto oko ei hekalu, kod rombe gi dhok bende. Nokeyo pesa mag jowil pesa, kendo noloko mesnigi ataro.
16 Ordenó a los vendedores de palomas: “¡Saquen todas estas cosas de aquí! ¡No conviertan la casa de mi Padre en un mercado!”
Johala mag akuche to nowachonegi niya, “Goluru gigi oko ka! Ngʼa monyisou mondo ulok od Wuora chiro!”
17 Sus discípulos recordaron la Escritura que dice: “¡Mi devoción por tu casa es como un fuego que arde dentro de mí!”
Jopuonjrene noparo gima nondiki niya, “Hera matut ma aherogo odi tieka.”
18 Los líderes judíos reaccionaron, preguntándole: “¿Qué derecho tienes para hacer esto? ¡Muéstranos una señal milagrosa para probarlo!”
Eka jo-Yahudi nowachone niya, “Ranyisi mar hono mane minyalo nyisowa mondo osir teko mitimogo gigi?”
19 Jesús respondió: “¡Destruyan este Templo, y en tres días lo levantaré!”
Yesu nodwokogi niya, “Mukuru hekaluni, to abiro gere kendo bangʼ ndalo adek.”
20 “Tomó cuarenta y seis años construir este Templo, ¿y tú vas a levantarlo en tres días?” respondieron los líderes judíos.
Jo-Yahudi nodwoke niya, “Gero hekaluni osekawo higni piero angʼwen gauchiel, to in to ere kaka inyalo gere gi ndalo adek?”
21 Pero el Templo del cual hablaba Jesús era su cuerpo.
To hekalu mane owuoyo kuome ne en ringre.
22 Después que Jesús se levantó de entre los muertos, sus discípulos recordaron lo que él dijo, y por esto creyeron en la Escritura y en las propias palabras de Jesús.
Bangʼ kane osechier oa kuom joma otho, jopuonjrene noparo gima nowachono. Omiyo ne giyie kuom Ndiko kod weche mane Yesu osewacho.
23 Como resultado de los milagros que Jesús hizo mientras estuvo en Jerusalén durante la Pascua, muchos creyeron en él.
Kane pod en Jerusalem e Sap Pasaka, ji mangʼeny noneno ranyisi mag honni mane otimo mine giyie kuom nyinge.
24 Pero Jesús mismo no se confiaba de ellos, porque él conocía a todas las personas.
To Yesu ne ok ochiwore e lwetgi, nimar nongʼeyo pach ji duto.
25 Él no necesitaba que nadie le hablara acerca de la naturaleza humana porque él conocía cómo pensaban las personas.
Ne ok odwar mondo ngʼato onyise wach moro kuom dhano wadgi nimar nongʼeyo gik manie chuny dhano.

< Juan 2 >