Job 31
1 “Me prometí a mí mismo no mirar nunca con deseo a las jóvenes.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 ¿Qué debe esperar la gente de Dios? ¿Qué recompensa debe darles el Todopoderoso en lo alto?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 ¿No es el desastre para los malvados y la destrucción para los que hacen el mal?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 ¿No ve Dios todo lo que hago, incluso cuenta cada paso que doy?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 ¿He vivido una vida engañosa? ¿He estado ansioso por decir mentiras?
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 ¡No! Que Dios me pese en la balanza de su justicia y que descubra mi integridad.
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 “Si me he desviado del camino de Dios, si he dejado que lo que veo se convierta en mis deseos, si hay alguna mancha de pecado en mis manos,
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 entonces que otro coma lo que he sembrado, y que todo lo que he cultivado sea desarraigado.
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Si una mujer me ha seducido, o si he buscado la oportunidad de acostarme con la mujer de mi prójimo,
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 que mi esposa sirva a otro, que otros hombres se acuesten con ella.
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 Porque eso sería una maldad, un pecado que merece castigo,
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 porque este pecado es como un fuego que lleva a la destrucción, destruyendo todo lo que tengo.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 “Si me negara a escuchar a mis siervos o siervas cuando me trajeran sus quejas,
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 ¿qué haría cuando Dios viniera a juzgarme? ¿Cómo respondería si me investigara?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 ¿Acaso el mismo Dios no nos hizo a todos?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 ¿Me he negado a dar a los pobres lo que necesitaban, o he hecho desesperar a las viudas?
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 ¿Acaso he comido yo solo un trozo de pan? ¿No he compartido siempre mi comida con los huérfanos?
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 Desde que era joven fui padre de los huérfanos y cuidé de las viudas.
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Si alguna vez veía a alguien necesitado de ropa, a los pobres sin nada que ponerse,
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 siempre me agradecían la ropa de lana que los mantenía calientes.
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 “Si levantaba la mano para golpear a un huérfano, seguro de que si llegaba a los tribunales los jueces estarían de mi parte,
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 entonces que mi hombro sea arrancado de su articulación, que mi brazo sea arrancado de su cavidad.
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 Como me aterra el castigo que Dios me tiene reservado, y debido a su majestad, nunca podría hacer esto.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 “¿He puesto mi confianza en el oro, llamando al oro fino ‘mi seguridad’?
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 ¿Me he deleitado en ser rico, feliz por todas mis riquezas que había ganado?
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 ¿He mirado el sol brillando tan intensamente o la luna moviéndose con majestuosidad por el cielo
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 y he tenido la tentación de adorarlos secretamente besando mi mano ante ellos como señal de devoción?
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Esto también sería un pecado que merece castigo porque significaría que he negado a Dios en lo alto.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 “¿Alguna vez me he alegrado cuando el desastre destruyó a los que me odiaban, o he celebrado cuando el mal los derribó?
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 Nunca he permitido que mi boca pecara echando una maldición sobre la vida de alguien.
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 ¿No ha preguntado mi familia: ‘¿Hay alguien que no haya comido todo lo que quería de su comida?’
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 Nunca he dejado dormir a extraños en la calle; he abierto mis puertas a los viajeros.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 ¿He ocultado mis pecados a los demás, escondiendo mi maldad en lo más profundo de mí?
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 ¿Tenía miedo de lo que pensaran los demás, del desprecio que me hicieran las familias, y por eso me callaba y no salía?
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 “¿Por qué nadie escucha lo que digo? Firmo con mi nombre para avalar todo lo que he dicho. Que el Todopoderoso me responda. Que mi acusador escriba de qué me acusa.
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Yo los pondría en alto; Los llevaría en mi cabeza como una corona.
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 Le explicaría todo lo que había hecho; mantendría la cabeza alta ante él.
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 “Si mi tierra ha gritado contra mí; si sus surcos han llorado por mí;
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 si he tomado sus cosechas sin pago o si he causado daño a los agricultores;
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 entonces que crezcan espinas en lugar de trigo, y cizaña en lugar de cebada”. Las palabras de Job se terminan.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
