Job 31

1 “Me prometí a mí mismo no mirar nunca con deseo a las jóvenes.

۱ «با چشمان خود عهد بسته‌ام، پس چگونه بر دوشیزه‌ای نظر افکنم؟

2 ¿Qué debe esperar la gente de Dios? ¿Qué recompensa debe darles el Todopoderoso en lo alto?

۲ زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟

3 ¿No es el desastre para los malvados y la destrucción para los que hacen el mal?

۳ آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟

4 ¿No ve Dios todo lo que hago, incluso cuenta cada paso que doy?

۴ آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟

5 ¿He vivido una vida engañosa? ¿He estado ansioso por decir mentiras?

۵ اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پایهایم با فریب می‌شتابید،

6 ¡No! Que Dios me pese en la balanza de su justicia y que descubra mi integridad.

۶ مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند.

7 “Si me he desviado del camino de Dios, si he dejado que lo que veo se convierta en mis deseos, si hay alguna mancha de pecado en mis manos,

۷ اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم در‌پی چشمانم رفته، و لکه‌ای به‌دستهایم چسبیده باشد،

8 entonces que otro coma lo que he sembrado, y que todo lo que he cultivado sea desarraigado.

۸ پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشه‌کنده شود.

9 Si una mujer me ha seducido, o si he buscado la oportunidad de acostarme con la mujer de mi prójimo,

۹ اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم،

10 que mi esposa sirva a otro, que otros hombres se acuesten con ella.

۱۰ پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند.

11 Porque eso sería una maldad, un pecado que merece castigo,

۱۱ زیرا که آن قباحت می‌بود و تقصیری سزاوار حکم داوران.

12 porque este pecado es como un fuego que lleva a la destrucción, destruyendo todo lo que tengo.

۱۲ چونکه این آتشی می‌بود که تا ابدون می‌سوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه می‌کند.

13 “Si me negara a escuchar a mis siervos o siervas cuando me trajeran sus quejas,

۱۳ اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی می‌شدند.

14 ¿qué haría cuando Dios viniera a juzgarme? ¿Cómo respondería si me investigara?

۱۴ پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟

15 ¿Acaso el mismo Dios no nos hizo a todos?

۱۵ آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟

16 ¿Me he negado a dar a los pobres lo que necesitaban, o he hecho desesperar a las viudas?

۱۶ «اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوه‌زنان را تار گردانیده،

17 ¿Acaso he comido yo solo un trozo de pan? ¿No he compartido siempre mi comida con los huérfanos?

۱۷ اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده،

18 Desde que era joven fui padre de los huérfanos y cuidé de las viudas.

۱۸ و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش می‌یافت، و از بطن مادرم بیوه‌زن را رهبری می‌نمودم.

19 Si alguna vez veía a alguien necesitado de ropa, a los pobres sin nada que ponerse,

۱۹ اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش،

20 siempre me agradecían la ropa de lana que los mantenía calientes.

۲۰ اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده،

21 “Si levantaba la mano para golpear a un huérfano, seguro de que si llegaba a los tribunales los jueces estarían de mi parte,

۲۱ اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه می‌دیدم،

22 entonces que mi hombro sea arrancado de su articulación, que mi brazo sea arrancado de su cavidad.

۲۲ پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود.

23 Como me aterra el castigo que Dios me tiene reservado, y debido a su majestad, nunca podría hacer esto.

۲۳ زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس می‌بود و به‌سبب کبریایی او توانایی نداشتم.

24 “¿He puesto mi confianza en el oro, llamando al oro fino ‘mi seguridad’?

۲۴ اگر طلا را امیدخود می‌ساختم و به زر خالص می‌گفتم تو اعتمادمن هستی،

25 ¿Me he deleitado en ser rico, feliz por todas mis riquezas que había ganado?

۲۵ اگر از فراوانی دولت خویش شادی می‌نمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود،

26 ¿He mirado el sol brillando tan intensamente o la luna moviéndose con majestuosidad por el cielo

۲۶ اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد.

27 y he tenido la tentación de adorarlos secretamente besando mi mano ante ellos como señal de devoción?

۲۷ و دل من خفیه فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید.

28 Esto también sería un pecado que merece castigo porque significaría que he negado a Dios en lo alto.

۲۸ این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم.

29 “¿Alguna vez me he alegrado cuando el desastre destruyó a los que me odiaban, o he celebrado cuando el mal los derribó?

۲۹ اگر از مصیبت دشمن خود شادی می‌کردم یا حینی که بلا به او عارض می‌شد وجدمی نمودم،

30 Nunca he permitido que mi boca pecara echando una maldición sobre la vida de alguien.

۳۰ و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم.

31 ¿No ha preguntado mi familia: ‘¿Hay alguien que no haya comido todo lo que quería de su comida?’

۳۱ اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد،

32 Nunca he dejado dormir a extraños en la calle; he abierto mis puertas a los viajeros.

۳۲ غریب درکوچه شب را به‌سر نمی برد و در خود را به روی مسافر می‌گشودم.

33 ¿He ocultado mis pecados a los demás, escondiendo mi maldad en lo más profundo de mí?

۳۳ اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی می‌ساختم،

34 ¿Tenía miedo de lo que pensaran los demás, del desprecio que me hicieran las familias, y por eso me callaba y no salía?

۳۴ از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان می‌ساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم.

35 “¿Por qué nadie escucha lo que digo? Firmo con mi nombre para avalar todo lo que he dicho. Que el Todopoderoso me responda. Que mi acusador escriba de qué me acusa.

۳۵ کاش کسی بود که مرا می‌شنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است.

36 Yo los pondría en alto; Los llevaría en mi cabeza como una corona.

۳۶ یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود می‌بستم.

37 Le explicaría todo lo que había hecho; mantendría la cabeza alta ante él.

۳۷ شماره قدمهای خود را برای اوبیان می‌کردم و مثل امیری به او تقرب می‌جستم.

38 “Si mi tierra ha gritado contra mí; si sus surcos han llorado por mí;

۳۸ اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند،

39 si he tomado sus cosechas sin pago o si he causado daño a los agricultores;

۳۹ اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم،

40 entonces que crezcan espinas en lugar de trigo, y cizaña en lugar de cebada”. Las palabras de Job se terminan.

۴۰ پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.» سخنان ایوب تمام شد.