Job 31

1 “Me prometí a mí mismo no mirar nunca con deseo a las jóvenes.

“Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

2 ¿Qué debe esperar la gente de Dios? ¿Qué recompensa debe darles el Todopoderoso en lo alto?

Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

3 ¿No es el desastre para los malvados y la destrucción para los que hacen el mal?

A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

4 ¿No ve Dios todo lo que hago, incluso cuenta cada paso que doy?

Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

5 ¿He vivido una vida engañosa? ¿He estado ansioso por decir mentiras?

Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

6 ¡No! Que Dios me pese en la balanza de su justicia y que descubra mi integridad.

le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

7 “Si me he desviado del camino de Dios, si he dejado que lo que veo se convierta en mis deseos, si hay alguna mancha de pecado en mis manos,

Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

8 entonces que otro coma lo que he sembrado, y que todo lo que he cultivado sea desarraigado.

le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

9 Si una mujer me ha seducido, o si he buscado la oportunidad de acostarme con la mujer de mi prójimo,

Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

10 que mi esposa sirva a otro, que otros hombres se acuesten con ella.

gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

11 Porque eso sería una maldad, un pecado que merece castigo,

Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

12 porque este pecado es como un fuego que lleva a la destrucción, destruyendo todo lo que tengo.

një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

13 “Si me negara a escuchar a mis siervos o siervas cuando me trajeran sus quejas,

Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

14 ¿qué haría cuando Dios viniera a juzgarme? ¿Cómo respondería si me investigara?

çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

15 ¿Acaso el mismo Dios no nos hizo a todos?

Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

16 ¿Me he negado a dar a los pobres lo que necesitaban, o he hecho desesperar a las viudas?

Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

17 ¿Acaso he comido yo solo un trozo de pan? ¿No he compartido siempre mi comida con los huérfanos?

në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

18 Desde que era joven fui padre de los huérfanos y cuidé de las viudas.

(por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

19 Si alguna vez veía a alguien necesitado de ropa, a los pobres sin nada que ponerse,

në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

20 siempre me agradecían la ropa de lana que los mantenía calientes.

në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

21 “Si levantaba la mano para golpear a un huérfano, seguro de que si llegaba a los tribunales los jueces estarían de mi parte,

në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

22 entonces que mi hombro sea arrancado de su articulación, que mi brazo sea arrancado de su cavidad.

supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

23 Como me aterra el castigo que Dios me tiene reservado, y debido a su majestad, nunca podría hacer esto.

Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

24 “¿He puesto mi confianza en el oro, llamando al oro fino ‘mi seguridad’?

Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

25 ¿Me he deleitado en ser rico, feliz por todas mis riquezas que había ganado?

në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

26 ¿He mirado el sol brillando tan intensamente o la luna moviéndose con majestuosidad por el cielo

në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

27 y he tenido la tentación de adorarlos secretamente besando mi mano ante ellos como señal de devoción?

edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

28 Esto también sería un pecado que merece castigo porque significaría que he negado a Dios en lo alto.

Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

29 “¿Alguna vez me he alegrado cuando el desastre destruyó a los que me odiaban, o he celebrado cuando el mal los derribó?

(por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

30 Nunca he permitido que mi boca pecara echando una maldición sobre la vida de alguien.

në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

31 ¿No ha preguntado mi familia: ‘¿Hay alguien que no haya comido todo lo que quería de su comida?’

(përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

32 Nunca he dejado dormir a extraños en la calle; he abierto mis puertas a los viajeros.

në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

33 ¿He ocultado mis pecados a los demás, escondiendo mi maldad en lo más profundo de mí?

sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

34 ¿Tenía miedo de lo que pensaran los demás, del desprecio que me hicieran las familias, y por eso me callaba y no salía?

Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

35 “¿Por qué nadie escucha lo que digo? Firmo con mi nombre para avalar todo lo que he dicho. Que el Todopoderoso me responda. Que mi acusador escriba de qué me acusa.

dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

36 Yo los pondría en alto; Los llevaría en mi cabeza como una corona.

do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

37 Le explicaría todo lo que había hecho; mantendría la cabeza alta ante él.

Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

38 “Si mi tierra ha gritado contra mí; si sus surcos han llorado por mí;

në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

39 si he tomado sus cosechas sin pago o si he causado daño a los agricultores;

në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

40 entonces que crezcan espinas en lugar de trigo, y cizaña en lugar de cebada”. Las palabras de Job se terminan.

Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.