Job 29

1 Job siguió hablando.

۱ و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

2 “¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!

۲ «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

3 Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.

۳ هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

4 Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.

۴ چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

5 El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.

۵ وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

6 Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.

۶ حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

7 Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.

۷ چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

8 Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.

۸ جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

9 Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.

۹ سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

10 Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.

۱۰ آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

11 “Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,

۱۱ زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

12 porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.

۱۲ زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

13 Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.

۱۳ برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

14 Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.

۱۴ عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

15 Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.

۱۵ من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

16 Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.

۱۶ برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

17 Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.

۱۷ دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

18 Pensé que moriría en casa, después de muchos años.

۱۸ «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

19 Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.

۱۹ ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

20 Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.

۲۰ جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

21 “La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.

۲۱ مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

22 Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.

۲۲ بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

23 Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.

۲۳ و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

24 Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.

۲۴ اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

25 Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.

۲۵ راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.