Job 19
1 Job respondió:
Ijob respondis kaj diris:
2 “¿Hasta cuándo seguirás atormentándome? ¿Hasta cuándo seguirás aplastándome con palabras?
Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
3 Ya me has humillado diez veces. ¿No te da vergüenza tratarme tan mal?
Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
4 Aunque haya pecado, ese es mi problema, y no tiene nada que ver contigo.
Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.
5 Te crees mucho mejor que yo, y utilizas mi degradación contra mí.
Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,
6 Pero deberías darte cuenta de que es Dios quien me ha perjudicado, me ha atrapado en su red.
Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.
7 Aunque clamo por ayuda, no obtengo respuesta; aunque grito mis objeciones, no obtengo justicia.
Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.
8 Dios me ha amurallado para que no pueda escapar; ha sumido mi camino en la oscuridad.
Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
9 Ha despojado mi honor de mí; me ha quitado mi reputación.
Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
10 Me derriba por todos lados hasta acabar conmigo; ha destruido mi esperanza como un árbol desarraigado.
Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.
11 Su ira arde contra mí; me trata como a uno de sus enemigos.
Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
12 Las tropas de Dios se reúnen para atacarme. Construyen murallas contra mí. Rodean y asedian mi casa.
Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.
13 “Ha alejado de mí a mis hermanos; todos mis antiguos amigos se han alejado de mí.
Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.
14 Mis parientes me han abandonado; mis amigos íntimos me han olvidado.
Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.
15 Los huéspedes de mi casa y mis sirvientas me tratan como a un extraño; para ellos me he convertido en un extranjero.
La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.
16 Llamo a mi criado, pero no responde. ¡Hasta tengo que rogarle!
Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.
17 Soy repulsivo para mi esposa, y soy repugnante para mis propios hermanos.
Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
18 Hasta los niños pequeños me desprecian; cuando me pongo de pie se burlan de mí.
Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.
19 Todos mis amigos más cercanos me desprecian, y los que amaba se han vuelto contra mí.
Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.
20 Estoy reducido a piel y huesos, y sobrevivo por el pellejo de mis dientes.
Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.
21 “¡Tengan piedad de mí, amigos míos, tengan piedad de mí, porque Dios me ha abatido!
Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.
22 ¿Por qué me persiguen como lo hace Dios? ¿No se conforman con obtener su libra de carne?
Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?
23 “Quisiera que mis palabras quedaran escritas, registradas en un libro,
Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
24 o grabadas con pluma de hierro y plomo fundido en la roca para siempre.
Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
25 “Sé que mi Redentor está vivo, y que por fin subirá al estrado para mí en la tierra.
Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.
26 Aunque mi piel esté destruida, en mi cuerpo Veré a Dios.
Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
27 Yo mismo lo veré, con mis propios ojos y no con los de otro. ¡El pensamiento me invade!
Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
28 Ustedes se dicen: ‘¿Cómo podemos hacerlo sufrir para que vea que él es la fuente de sus problemas?’
Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,
29 Ustedes mismos deberían temer ser castigados por Dios, porque saben que la ira trae el castigo de Dios que acompaña al juicio”.
Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.
