< Job 11 >

1 Entonces Zofar, el naamatita, comenzó a hablar y dijo:
respondens autem Sophar Naamathites dixit
2 “¿Acaso no hay que responder a tantas palabras? ¿O se demuestra que una persona tiene razón por hablar mucho?
numquid qui multa loquitur non et audiet aut vir verbosus iustificabitur
3 ¿Debería todo tu parloteo obligar a la gente a callarse? Cuando te burlas, ¿no debería alguien hacerte sentir avergonzado?
tibi soli tacebunt homines et cum ceteros inriseris a nullo confutaberis
4 Tú has dicho: ‘Lo que enseño es la pura verdad’, y ‘a los ojos de Dios estoy limpio’.
dixisti enim purus est sermo meus et mundus sum in conspectu tuo
5 Si tan solo Dios hablara y te lo dijera directamente,
atque utinam Deus loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi
6 porque entonces te explicaría los secretos de la sabiduría. La verdadera sabiduría tiene muchas caras. El trato de Dios hacia ti es mucho mejor de lo que merece tu culpa.
ut ostenderet tibi secreta sapientiae et quod multiplex esset lex eius et intellegeres quod multo minora exigaris a Deo quam meretur iniquitas tua
7 “¿Puedes descubrir los misterios de Dios? ¿Puedes descubrir toda la sabiduría del Todopoderoso?
forsitan vestigia Dei conprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem repperies
8 Es más grande que los cielos, ¿qué puedes hacer? Es más profundo que el Seol, ¿qué puedes saber? (Sheol h7585)
excelsior caelo est et quid facies profundior inferno et unde cognosces (Sheol h7585)
9 Se extiende más allá de la tierra y es más ancho que el mar.
longior terrae mensura eius et latior mari
10 Si Dios viene y encarcela a alguien, o reúne al tribunal para juzgarlo, ¿quién puede detenerlo?
si subverterit omnia vel in unum coartaverit quis contradicet ei
11 Porque Dios sabe quiénes son los que engañan: cuando ve que alguien peca, él pone su atención en él.
ipse enim novit hominum vanitatem et videns iniquitatem nonne considerat
12 Los tontos se volverán sabios cuando los asnos salvajes nazcan mansos!
vir vanus in superbiam erigitur et tamquam pullum onagri se liberum natum putat
13 “Pero si te arrepientes y extiende tus manos para rezarle,
tu autem firmasti cor tuum et expandisti ad eum manus tuas
14 si te deshaces de tus pecados y no dejas que la maldad continúe en tu vida,
si iniquitatem quod est in manu tua abstuleris a te et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia
15 entonces serás capaz de mantener la cabeza alta en la inocencia, estarás firme y sin miedo.
tum levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis
16 Olvidarás tu miseria, recordándola sólo como agua bajo el puente.
miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum quae praeterierint recordaberis
17 Tu vida brillará más que el sol del mediodía; incluso la oscuridad será como la mañana.
et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam et cum te consumptum putaveris orieris ut lucifer
18 Tendrás confianza porque hay esperanza; estarás protegido y descansarás confiado.
et habebis fiduciam proposita tibi spe et defossus securus dormies
19 Te acostarás a dormir sin que nadie te asuste, y muchos vendrán a pedir tu favor.
requiesces et non erit qui te exterreat et deprecabuntur faciem tuam plurimi
20 Pero los ojos de los malvados fallarán, no podrán escapar, y su única esperanza es la muerte”.
oculi autem impiorum deficient et effugium peribit ab eis et spes eorum abominatio animae

< Job 11 >