< Hechos 14 >

1 En Iconio ocurrió lo mismo: Pablo y Bernabé fueron a la sinagoga judía y hablaron con tanta seguridad que muchos adoradores, tanto de habla griega como judíos, creyeron en Jesús.
E Ikonio bende, Paulo gi Barnaba ne jodhi e sinagogi mar jo-Yahudi kaka negijatimo. Kanyo bende ne giyale gi teko, mi jo-Yahudi gi joma ok jo-Yahudi mathoth noyie kuom Yesu.
2 Pero los judíos que se negaron a creer en Jesús provocaron sentimientos negativos en los extranjeros, y difamaban de los creyentes delante de ellos.
To jo-Yahudi moko ma notamore yie kuom Yesu noketho chuny joma ok jo-Yahudi, kendo negiketo kwiri marach e chunygi, mondo giked gi jowete.
3 Pero Pablo y Bernabé permanecieron allí por mucho tiempo, hablando audazmente en el Señor, quien confirmaba su mensaje de gracia mediante señales milagrosas que ellos podían realizar.
Paulo gi Barnaba nobedo kuno kuom ndalo mogwarore, ka giwuoyo gi chir kuom Ruoth Yesu, kendo Nyasaye nodoko janeno kuom wach ngʼwonone, komiyo joote timo honni gi ranyisi.
4 Los habitantes de la ciudad estaban divididos, pues algunos apoyaban a los judíos y otros a los apóstoles.
Jo-dalano nopogore nyadiriyo ka moko odok ni jo-Yahudi, to moko nodok ni joote.
5 Pero entonces los extranjeros y los judíos, junto a sus líderes, decidieron atacar con piedras a Pablo y a Bernabé.
Eka joma ok jo-Yahudi kod jo-Yahudi, kaachiel gi jotendgi nochano lingʼ-lingʼ mondo gisand joote kendo gichielgi gi kite.
6 Sin embargo, ellos supieron sobre este plan y huyeron a la región de Licaonia, a las ciudades de Listra y Derbe,
To joote nofwenyo gima negichano timo, omiyo negiringo gidhi Lustra gi Derbe, mier mag Lukaonia, kendo e mier molworogi,
7 y allí siguieron compartiendo la buena noticia.
mi kuno bende ne giyaloe Injili.
8 En la ciudad de Listra había un hombre paralítico, que tenía lisiados los dos pies. Había nacido en esta condición y nunca había podido caminar.
E dala mar Lustra, ne nitiere ngʼat moro ma tiendeni ongʼol. Ngʼatni nongʼol nyaka aa nywolne kendo ne pok owuotho nyaka nene.
9 Entonces este hombre se sentó allí para escuchar a Pablo predicar. Y cuando Pablo lo miró directamente a él y se dio cuenta de que este hombre estaba creyendo en el Señor para ser sanado,
Nochiko ite kowinjo kaka Paulo ne wuoyo. Paulo nongʼiye tir moneno ka en-gi yie mane nyalo miyo ochangi,
10 dijo en voz alta: “¡Levántate y ponte de pie!” Y este hombre de un salto se puso en pie y comenzó a caminar.
mi nowachone giduol maduongʼ niya, “Chungʼ gi tiendi!” Gikanyono ngʼatno nochikore malo mochako wuoth.
11 Y cuando la multitud vio lo que Pablo había hecho, gritaron en el idioma de Licaonia, “¡Los dioses han descendido hasta nosotros en forma de humanos!”
Kane oganda mane ni kanyo oneno gima Paulo otimo, ne gikok gi dho jo-Lukaonia niya, “Nyiseche osekawo kit dhano mi obiro irwa ka!”
12 Entonces identificaron a Bernabé como el dios griego Zeusy a Pablo como el dios Hermes, porque él era el que predicaba la mayor parte del tiempo.
Negimiyo Barnaba nying ni Zeu, to Paulo negichako ni Hermes, nikech en ema ne en jayalo maduongʼ.
13 Entonces los sacerdotes del templo de Zeus que está justo a las fueras de la ciudad, trajeron bueyes y guirnaldas a las puertas de la ciudad. Planeaban hacer un sacrificio frente a la multitud.
Jadolo mar Zeu, ma hekalune noger machiegni gi dalano, nokelo rwedhi kod maua mi giketo e dhoranga dalano mondo en, kaachiel gi oganda, gitim misango ni Paulo kod Barnaba.
14 Pero cuando los apóstoles Bernabé y Pablo se enteraron de lo que estaba sucediendo, rasgaron su ropa, y corrieron hasta la multitud, gritando:
To ka joote Paulo gi Barnaba nowinjo wachno, ne giyiecho lepgi mi giringo matek ka gichomo ogandano, ka gikok niya,
15 “Señores, ¿qué hacen? Nosotros somos seres humanos con la misma naturaleza de ustedes. Vinimos a traerles buenas noticias para que ustedes abandonen estas cosas inútiles y se vuelvan a un Dios que realmente está vivo. Él es quien hizo el cielo, la tierra, el mar y todo lo que hay en ellos.
“Jowadwa, utimonwa kamano nikech angʼo? Wan mana ji kaka un. Wakelonu Injili manyisou mondo ua e gik manonogi mondo ungʼe Nyasaye Mangima, manochweyo polo gi piny gi nam kod gik moko duto manie igi.
16 En tiempos pasados, él dejó que las naciones siguieran sus propios caminos.
Kinde mokalo Nyasaye noweyo ogendini duto mondo oluw yoregi giwegi.
17 Pero aun así demostró quién era al hacer el bien, enviándoles lluvia del cielo y cosechas a su tiempo, dándoles todo lo que necesitaban, y llenando sus corazones de alegría”.
To kata kamano, ok oseweyowa maonge yo ma dwangʼeyego. Osenyisou ngʼwonone komiyou koth moa e polo, kendo komiyo cham chieknu e kinde mowinjore; osebedo komiyou chiemo mathoth kendo opongʼo chunyu gi mor.”
18 Con estas palabras apenas lograron detener a las multitudes para que no les ofrecieran sacrificios.
To kata negisewuoyo kamano, jogo ne pod dwaro mana timonegi misango.
19 Pero entonces ciertos judíos de Antioquía e Iconio llegaron y se ganaron la simpatía de la multitud. Y apedrearon a Pablo, y lo arrastraron hasta las afueras de la ciudad, pensando que estaba muerto.
Bangʼe jo-Yahudi moko nobiro koa Antiokia kod Ikonio mi gisemo ji odoknigi. Negigoyo Paulo gi kite mi giywaye e lowo nyaka oko mar dala, ka giparo ni osetho.
20 Pero cuando los creyentes se reunieron a su alrededor, Pablo se levantó, y regresó a la ciudad. Al día siguiente, Pablo y Bernabé partieron a Derbe.
To ka jopuonjre nobiro molwore kama noninde, noa malo modok ei dalano. Kinyne ne giwuok gi Barnaba mi gidhi Derbe.
21 Y después de predicar la buena noticia con las personas de esa ciudad, y después de que muchos se convirtieran en creyentes, regresaron a Listra, Iconio y Antioquía.
Paulo gi Barnaba ne joyalo Injili e dala mar Derbe mi giloko jopuonjre mangʼeny. Bangʼe negidok Lustra, gi Ikonio kod Antiokia,
22 Entonces animaron a los creyentes a mantenerse firmes y a seguir creyendo en Jesús. “Tenemos que pasar por muchas pruebas para entrar al reino de Dios”, decían.
ka gitego chuny jopuonjre kendo gijiwogi mondo gisiki e yie. Negipuonjogi kagiwacho niya, “Wan duto nyaka wane sand mathoth eka wadonji e pinyruoth Nyasaye.”
23 Después de haber escogido ancianos para cada iglesia, y de haber orado y ayunado con ellos, Pablo y Bernabé los encomendaron al Señor, Aquél en quien creían.
Kane giseketo jodongo e kanisa ka kanisa, mi gilamonegi ka gitweyo chiemo, negiketogi e lwet Ruoth Yesu mane giseyie kuome.
24 Y pasaron por Pisidia, y llegaron a Panfilia.
Negiluwo piny Pisidia mi gichopo Pamfilia,
25 Predicaron la palabra de Dios en Perga, y siguieron hasta Atalía.
to bangʼ yalo Injili Perga, negidhi mwalo nyaka Atalia.
26 De allí navegaron de regreso hasta Antioquía donde habían comenzado, pues ahí habían sido dedicados en la gracia de Dios para la obra que ahora habían logrado.
Kane gia Atalia, negikwangʼ mi gidok Antiokia, kuma ne giyudo e pwoch kuom tich maber mane gisetimo kuom ngʼwono mar Nyasaye.
27 Y cuando llegaron, reunieron a toda la iglesia y les informaron todo lo que el Señor había hecho por medio de ellos y cómo había abierto las puertas para que los extranjeros creyeran en él.
Kane gichopo kuno, negichoko kanisa kaachiel mi ginyisogi gik moko duto ma Nyasaye nosetimo ka otiyo kodgi, kendo kaka noseyawo dhoot mar yie mondo joma ok jo-Yahudi oyud warruok.
28 Y se quedaron allí con los creyentes por mucho tiempo.
Negibet gi jopuonjre kuno kuom ndalo mangʼeny.

< Hechos 14 >