Cantar de los Cantares 2

1 Yo soy el lirio de Sarón, la azucena de los valles.

Jestem różą Saronu i lilią dolin.

2 Como una azucena entre los espinos, así, es mi amiga entre las doncellas.

Jak lilia między cierniami, tak moja umiłowana między pannami.

3 Como el manzano entre los árboles silvestres, tal es mi amado entre los mancebos. A su sombra anhelo sentarme, y su fruto es dulce a mi paladar.

Jak jabłoń między leśnymi drzewami, tak mój miły między młodzieńcami. Z wielkim pragnieniem usiadłam w jego cieniu, a jego owoc [jest] słodki memu podniebieniu.

4 Me introdujo en la celda del vino, y su bandera sobre mí es el amor.

Wprowadził mnie do komnaty biesiadnej, a jego chorągwią nade mną jest miłość.

5 ¡Confortadme con pasas! ¡Restauradme con manzanas! porque languidezco de amor.

Pokrzepcie mnie bukłakami, posilcie mnie jabłkami, bo jestem chora z miłości.

6 Su izquierda está debajo de mi cabeza, y su derecha me abraza.

Jego lewa ręka pod moją głową, a jego prawa ręka mnie obejmuje.

7 Os conjuro, oh hijas de Jerusalén, por las gacelas y las ciervas del campo, que no despertéis ni inquietéis a la amada, hasta que ella quiera.

Zaklinam was, córki Jerozolimy, na sarny i łanie polne: Nie budźcie mego umiłowanego i nie przerywajcie [jego] snu, dopóki nie zechce.

8 ¡La voz de mi amado! Helo aquí que viene, saltando por los montes, brincando sobre los collados.

Głos mego umiłowanego! Oto idzie, skacząc po górach, a podskakując po pagórkach.

9 Es mí amado como el gamo, o como el cervatillo. Vedlo ya detrás de nuestra pared, mirando por las ventanas, atisbando por las celosías.

Mój umiłowany podobny jest do sarny albo młodego jelenia. Oto stoi za naszym murem, zagląda przez okna, patrzy przez kraty.

10 Habla mi amado, y me dice: Levántate, amiga mía; hermosa mía, ven.

Mój umiłowany odezwał się i powiedział mi: Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

11 Porque, mira, ha pasado ya el invierno, la lluvia ha cesado y se ha ido;

Oto bowiem minęła zima, deszcz ustał i przeszedł.

12 aparecen ya las flores en la tierra; llega el tiempo de la poda, y se oye en nuestra tierra la voz de la tórtola.

Kwiatki pokazały się na ziemi, nadszedł czas śpiewania i głos synogarlicy słychać w naszej ziemi.

13 Ya echa sus brotes la higuera, esparcen su fragancia las viñas en flor. ¡Levántate, amiga mía; hermosa mía, ven!

Drzewo figowe już wypuściło swoje niedojrzałe figi, a kwitnąca winorośl wydaje swoją woń. Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

14 Paloma mía, que anidas en las grietas de la peña, en los escondrijos de los muros escarpados, hazme ver tu rostro, déjame oír tu voz; porque tu voz es dulce, y tu rostro es encantador.

Moja gołębico, [mieszkająca] w skalnych szczelinach, w stromych kryjówkach, ukaż mi swoją twarz, daj mi usłyszeć swój głos, gdyż twój głos jest słodki i twoja twarz piękna.

15 Cazadnos las raposas, las raposillas que devastan las viñas, porque nuestras viñas están en flor.

Schwytajcie nam lisy, małe lisy, które psują winnice, ponieważ nasze winnice kwitną.

16 Mi amado es mío, y yo soy suya; él apacienta entre azucenas.

Mój umiłowany [jest] mój, a ja jestem jego. Pasie on wśród lilii.

17 Mientras sopla la brisa, y se alargan las sombras, ¡vuélvete, amado mío! ¡Aseméjate al gamo, o al cervatillo, sobre los montes escarpados!

Nim zaświta dzień i znikną cienie, zawróć, mój umiłowany, bądź jak sarna albo młode jelenie na górach Beter.