Job 6

1 Respondió Job y dijo:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 “¡Oh! ¡Si pudiera pesarse mi aflicción, ponerse en balanza toda mi calamidad!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Pesarían más que la arena del mar. Por eso mis palabras son sin moderación.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Pues las saetas del Omnipotente se han clavado en mí, y mi espíritu bebe su veneno; los terrores de Dios me combaten.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 ¿Acaso el asno montés rebuzna teniendo hierba? ¿muge el buey si tiene su forraje?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 ¿Acaso se puede comer un manjar insípido, sin sal, o gustar el jugo de plantas sin sabor?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Las cosas que mi alma rehúsa tocar, son mi repugnante comida.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 ¡Ojalá que se cumpliese mi petición! y que Dios me diera lo que deseo:

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 que quiera Dios acabar conmigo, que soltara su mano para cortarme (la vida).

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Entonces me quedaría al menos este consuelo, —y por eso brincaría de gozo aunque Él me aplasta— que no he traspasado las palabras del Santo.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Pero ¿cuál es mi fuerza para esperar todavía, y cuál mi fin, para tener aún paciencia?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 ¿Es acaso mi fuerza la de las piedras; o es de bronce mi carne?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 ¿No estoy privado de toda ayuda? ¿No se ha apartado de mí todo auxilio?

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 El abatido tiene derecho a la compasión de su amigo, a menos que este abandone el temor del Omnipotente.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Mis hermanos son falaces como un arroyo seco, pasan como las aguas torrenciales,

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 turbias a causa del hielo y de la nieve que en ellas se oculta;

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 cuando viene el calor desaparecen; a los (primeros) calores su cauce se seca;

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 se pierden en el curso de su camino, se evaporan y perecen.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Las caravanas de Temá van en su busca, suspiran por ellas los mercaderes de Sabá;

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 más su esperanza será frustrada, llegados a ellas quedan defraudados.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Así sois ahora vosotros para mí; os espantáis, viendo mis males.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 ¿Acaso os he pedido: “Dadme algo; dejadme participar de vuestros bienes.”

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 O bien: “Libradme del enemigo, salvadme del poder del opresor”?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Enseñadme, y yo callaré; explicadme en qué he errado.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 ¡Qué fuerza tienen las palabras rectas! pero ¿a qué viene vuestra censura?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 ¿Pensáis acaso en censurar palabras? Las palabras de un desesperado ¿no son como viento?

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 ¡Oh! vosotros tendéis (un lazo) sobre el huérfano, y caváis (una fosa) a vuestro amigo.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Ahora volveos, por favor, hacia mí, porque (juro) ante vosotros que no voy a mentiros en vuestra cara.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 ¡Reparad, os ruego; no seáis injustos! Reflexionad de nuevo, y mi inocencia se hará manifiesta.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 ¿Hay acaso en mi lengua iniquidad? ¿Puede mi paladar ya no distinguir la maldad?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?