Baroorashadii Yeremyaah 5

1 Rabbiyow, bal xusuuso wixii nagu soo degay. Ka fiirso oo bal eeg caydii nalagu caayay.

Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:

2 Dhaxalkayagii waxaa helay shisheeyayaal. Guryahayagiina waxaa iska qaatay ajnabiyo.

Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.

3 Waxaannu nahay agoommo, aabbayaal ma lihin, Oo hooyooyinkayana carmallay noqdeen

Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;

4 Biyahayagii lacag baannu ku cabnay, Oo qoryahayagiina waa nalaga iibiyey.

Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.

5 Kuwii na eryanayayna way na gaadheen, Waannu daalan nahay oo nasasho ma lihin.

Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!

6 Waxaannu gacanta u dhiibannay Masriyiinta Iyo reer Ashuur si aannu kibis uga dheregno.

Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!

7 Aabbayaashayo waa dembaabeen, mana joogaan, Oo annagaa xumaatooyinkoodii xambaarannay.

Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:

8 Addoommaa noo taliya, Oo mid gacantooda naga samatabbixiyaana ma jiro,

Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.

9 Waxaannu kibistayada ku helnaa naftayadoo aan biimayno, Waana seefta cidlada aawadeed.

Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;

10 Haraggayagii wuxuu u madoobaaday sidii foorno oo kale, Waana kulaylkii abaarta daraaddiis.

Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.

11 Naagihii Siyoon dhexdeedaa lagu kufsaday, Hablihii bikradaha ahaana magaalooyinka dalka Yahuudah waa lagu kufsaday.

De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;

12 Amiirradii gacmahoodaa lagu deldelay, Oo odayaashiina lama sharfin.

Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.

13 Barbaarradii dhagaxshiidkay qaadeen, Oo carruurtiina rarkii qoryaha bay la kufeen.

De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;

14 Odayaashii iridday ka joogsadeen, Oo barbaarradiina muusikadoodii farahay ka qaadeen.

Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.

15 Farxaddii qalbigayagay ka dhammaatay, Oo cayaartayadiina baroorashay u rogmatay.

Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,

16 Taajkii madaxayaguu ka dhacay. Annagaa iska hoognay, waayo, waannu dembaabnay!

Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!

17 Taas darteed qalbigayagu wuu itaal darnaaday. Oo waxyaalahaas aawadoodna indhahayagii way arag darnaayeen.

Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:

18 Maxaa yeelay, Buur Siyoon waa cidlowday, Oo dawacooyin baa ku dul socda.

Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.

19 Rabbiyow, weligaaba sida boqor baad u fadhidaa, Oo carshigaaguna ab ka ab buu waaraa.

Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!

20 Haddaba bal maxaad weligaaba noo illowdaa, Oo maxaad wakhti dheer noo dayrisaa?

Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?

21 Rabbiyow, xaggaaga noo soo celi, oo waannu soo noqon doonnaa. Maalmahayagana sida kuwii hore oo kale nooga dhig.

Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!

22 Laakiinse dhammaantayoba waad na diidday. Oo aad baad noogu cadhootay.

Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!