< Ayuub 30 >

1 Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
“But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I considered unworthy to put with my sheep dogs.
2 Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
Of what use is the strength of their hands to me, men in whom ripe age has perished?
3 Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
They are gaunt from lack and famine. They gnaw the dry ground, in the gloom of waste and desolation.
4 Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
They pluck salt herbs by the bushes. The roots of the broom tree are their food.
5 Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
They are driven out from among men. They cry after them as after a thief,
6 Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
so that they live in frightful valleys, and in holes of the earth and of the rocks.
7 Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
They bray among the bushes. They are gathered together under the nettles.
8 Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
They are children of fools, yes, children of wicked men. They were flogged out of the land.
9 Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
“Now I have become their song. Yes, I am a byword to them.
10 Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
They abhor me, they stand aloof from me, and don’t hesitate to spit in my face.
11 Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
For he has untied his cord, and afflicted me; and they have thrown off restraint before me.
12 Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
On my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet. They cast their ways of destruction up against me.
13 Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
They mar my path. They promote my destruction without anyone’s help.
14 Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
As through a wide breach they come. They roll themselves in amid the ruin.
15 Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
Terrors have turned on me. They chase my honor as the wind. My welfare has passed away as a cloud.
16 Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
“Now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold of me.
17 Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
18 Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
My garment is disfigured by great force. It binds me about as the collar of my tunic.
19 Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
He has cast me into the mire. I have become like dust and ashes.
20 Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
I cry to you, and you do not answer me. I stand up, and you gaze at me.
21 Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
You have turned to be cruel to me. With the might of your hand you persecute me.
22 Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
You lift me up to the wind, and drive me with it. You dissolve me in the storm.
23 Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all living.
24 Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
“However doesn’t one stretch out a hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
25 Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
Didn’t I weep for him who was in trouble? Wasn’t my soul grieved for the needy?
26 Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
When I looked for good, then evil came. When I waited for light, darkness came.
27 Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
My heart is troubled, and doesn’t rest. Days of affliction have come on me.
28 Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
29 Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
30 Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.
My skin grows black and peels from me. My bones are burned with heat.
31 Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.
Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.

< Ayuub 30 >