Ayuub 19

1 Markaasaa Ayuub u jawaabay oo wuxuu yidhi,

Da tok Job til orde og sa:

2 War ilaa goormaad naftayda dhibaysaan Oo aad erayo igu burburinaysaan?

Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?

3 Toban jeer baad i caydeen, Haddaba miyaydaan ka xishoonayn inaad saas oo xun iila macaamilootaan?

Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.

4 Oo sida xaqiiqada ah haddaan qaldamay, Qaladkaygu aniguu igu hadhayaa.

Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.

5 Oo sida xaqiiqada ah haddaad iska kay weynaynaysaan, Oo aad ceebtayda igu caddaysaan inaan dembi leeyahay,

Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?

6 Haddaba bal ogaada in Ilaah i afgembiyey, Oo uu shabagtiisii igu wareejiyey.

Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!

7 Bal eega, dulunka daraaddiis waan u qayliyaa, laakiin lay maqli maayo, Oo caawimaad waan u qayshadaana, caddaaladduse ma jirto.

Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.

8 Jidkaygii ayuu ooday si aanan u dhaafi karin, Oo wadiiqooyinkaygiina gudcur buu ka dhigay.

Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.

9 Ammaantaydii wuu iga xayuubiyey, Oo taajkiina madaxayga wuu ka qaaday.

Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.

10 Xagga iyo xaggaaba wuu iga dumiyey, oo baabba' waan noqday, Oo rajadaydiina sidii geed oo kale ayuu u rujiyey.

Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.

11 Aad buu iigu cadhooday, Oo sida mid cadowgiisa ah ayuu igu tiriyaa.

Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.

12 Ciidammadiisii oo dhammu way wada yimaadaan, Oo jid bay dhistaan si ay iigu kacaan, Oo teendhadayda hareeraheeda ayay degaan.

Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.

13 Walaalahay wuu iga fogeeyey, Oo kuwii aan iqiinna way iga wada shisheeyoobeen.

Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.

14 Ehelkaygii way i dayriyeen, Oo saaxiibbadaydiina way i illoobeen.

Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.

15 Kuwa reerkayga ku hoyda, iyo gabdhaha addoommahayga ahuba waxay igu tiriyaan shisheeye, Oo hortooda waxaan ku ahay ajanabi.

Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.

16 Waxaan u yeedhaa addoonkaygii, Oo in kastoo aan afkayga ku baryo, iima jawaabo innaba.

Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.

17 Naagtaydu waxay nacdaa neeftayda, Oo carruurtii hooyaday dhashayna waxay nacaan baryootankayga.

Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.

18 Xataa dhallaanka yaryaru way i quudhsadaan, Oo haddaan sara joogsado way i caayaan.

Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.

19 Saaxiibbadaydii aan ku kalsoonaa oo dhammu way i karahsadaan, Oo kuwii aan jeclaana way igu soo jeesteen.

Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.

20 Haraggayga iyo hilibkaygu waxay ku dhegaan lafahayga, Oo dirqi baan ku baxsaday.

Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.

21 Saaxiibbadayow, ii naxa, oo ii naxa, Waayo, gacantii Ilaah baa i taabatay.

Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.

22 Maxaad sidii Ilaah iigu silcisaan? Oo bal maxaad dhibaatada jidhkayga uga dhergi weydeen?

Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?

23 Waxaan jeclaan lahaa in erayadayda la qoro! Iyo in kitaab gudihiis lagu qoro!

Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,

24 Iyo inay weligood dhagax kula qornaadaan Qalin bir ah iyo rasaas!

ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!

25 Laakiinse waan ogahay in kii i soo furtay nool yahay, Iyo inuu ugudambaysta dhulka ku istaagi doono.

Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.

26 Oo markii haraggaygu sidaas u baabba'o dabadeed, Ayaan anigoo aan jiidh lahayn Ilaah arki doonaa,

Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,

27 Kaasoo aan aniga qudhaydu arki doono, Oo indhahaygu ay fiirin doonaan, oo aanay kuwa mid kale arkayn. Qalbigaygu waa taag daranyahay.

han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.

28 Haddaad istidhaahdaan, War xaalkan salkiisu isagaa laga helay, Bal maxaannu isaga u silcinnaa?

Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -

29 Si aad u ogaataan in xukun jiro, Waxaad ka cabsataan seefta, Maxaa yeelay, cadhadu waxay keentaa taqsiirta seefta.

så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.