< Ayuub 11 >

1 Markaasaa Soofar oo ahaa reer Nacamaatii u jawaabay, oo wuxuu ku yidhi,
Then Sophar the Naamathite answered, and said:
2 War sow waajib ma aha in laga jawaabo erayada faraha badan? Balse ninka hadalka badan xaq ma laga dhigaa?
Shall not he that speaketh much, hear also? or shall a man full of talk be justified?
3 Amase faankaagu miyuu dadka aamusiin karaa? Oo markaad majaajilootid miyaan ninna ku kashifi karin?
Shall men hold their peace to thee only? and when thou hast mocked others, shall no man confute thee?
4 Waayo, waxaad leedahay, Cilmigaygu waa daahir, Oo nadiif baan ku ahay indhahaaga hortooda.
For thou hast said: My word is pure, and I am clean in thy sight.
5 Bal muu Ilaah hadlo! Oo bal muu bushimihiisa furo isagoo kaa gees ah!
And I wish that God would speak with thee, and would open his lips to thee,
6 Oo bal muu ku tuso waxyaalaha qarsoon ee xigmadda ah, Waayo, way badan yihiin. Haddaba bal ogow in Ilaah kaa jisaynayo in ka sii yar ciqaabta dembigaagu istaahilo.
That he might shew thee the secrets of wisdom, and that his law is manifold, and thou mightest understand that he exacteth much less of thee, than thy iniquity deserveth.
7 War miyaad baadhi kartaa Ilaah axwaalkiisa moolka dheer? Miyaadse Ilaaha Qaadirka ah si kaamil ah u garan kartaa?
Peradventure thou wilt comprehend the steps of God, and wilt find out the Almighty perfectly?
8 Xigmaddiisu way u sarraysaa sida samada, ee bal maxaad samayn kartaa? Oo She'oolna way ka sii mool dheer tahay, ee maxaad garan kartaa? (Sheol h7585)
He is higher than heaven, and what wilt thou do? he is deeper than hell, and how wilt thou know? (Sheol h7585)
9 Qiyaasteeduna waa ka sii dheer tahay dhulka, waana ka sii ballaadhan tahay badda oo dhan.
The measure of him is longer than the earth, and broader than the sea.
10 Oo isagu hadduu dhex gudbo, wax kastana xidho, Oo uu garsoorid isugu yeedho, bal yaa isaga hor joogsan kara?
If he shall overturn all things, or shall press them together, who shall contradict him?
11 Waayo, wuu gartaa dadka waxmatarayaasha ah, Weliba xumaantana wuu arkaa, sow kama fikirin?
For he knoweth the vanity of men, and when he seeth iniquity, doth he not consider it?
12 Laakiinse ninkii waxmatare ahu waxgarasho waa ka madhan yahay, Hubaal dadku wuxuu u dhashaa sida qayl dameerdibadeed,
A vain man is lifted up into pride, and thinketh himself born free like a wild ass’s colt.
13 Haddaad qalbigaaga hagaajisid, Oo aad isaga gacmaha u fidsatid,
Rut thou hast hardened thy heart, and hast spread thy hands to him.
14 Haddii xumaanu gacantaada ku jirto iska fogee, Oo xaqdarrona yaanay teendhooyinkaaga degin.
If thou wilt put away from thee the iniquity that is in thy hand, and lot not injustice remain in thy tabernacle:
15 Hubaal markaasaad wejigaaga kor u qaadi doontaa isagoo aan ceeb lahayn; Oo waad adkaan doontaa, mana aad baqi doontid,
Then mayst thou lift up thy face without spot, and thou shalt be steadfast, and shalt not fear.
16 Waayo, dhibaatadaada waad illoobi doontaa, Oo waxaad u xusuusan doontaa sidii biyo ku dhaafay,
Thou shalt also forget misery, and remember it only as waters that are passed away.
17 Oo noloshaaduna way ka sii dhalaal dheeraan doontaa hadhkii, Oo in kastoo gudcur jiro, waxay ahaan doontaa sida subaxda.
And brightness like that of the noonday, shall arise to thee at evening: and when thou shalt think thyself consumed, thou shalt rise as the day star.
18 Oo ammaan baad ahaan doontaa, maxaa yeelay, rajaa jirta, Hareerahaagaad fiirin doontaa, oo nabaadiinona waad ku nasan doontaa.
And thou shalt have confidence, hope being set before thee, and being buried thou shalt sleep secure.
19 Weliba waad jiifsan doontaa, oo waxba kuma cabsiin doonaan; Hubaal kuwa badan ayaa raallinimo kaa baryi doona.
Thou shalt rest, and there shall be none to make thee afraid: and many shall entreat thy face.
20 Laakiinse kuwa sharka ahu way indhabbeeli doonaan. Mana ay heli doonaan jid ay ku cararaan, Rajadooduna waxay ahaan doontaa nafta oo ka dhacda.
But the eyes of the wicked shall decay, and the way to escape shall fail them, and their hope the abomination of the soul.

< Ayuub 11 >