Psalmi 95

1 Dejte, prepevajmo Gospodu, ukajmo skali blaginje naše!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Pojdimo pred obličje njegovo sè zahvaljevanjem, s psalmi mu ukajmo.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 Ker Bog mogočni velik je Gospod, in velik kralj nad vse bogove.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 V roki njegovi so najglobočji sledovi zemlje, v njegovi oblasti so gorâ moči.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 Njegovo je sámo morje, ker on ga je naredil, in súha zemlja, katero so ustvarile roke njegove.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Pridite, priklonimo se in padimo na tla; pripognimo kolena pred Gospodom, kateri nas je naredil.

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 Ker on je Bog naš, mi pa ljudstvo paše njegove, in čeda vodbe njegove; danes če slišite glas njegov,

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 "Ne okamenite srca svojega, kakor v prepiru, kakor o dnevi izkušnjave v puščavi.

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 Ko so me izkušali očetje vaši: izkusili so me in spoznali delo moje.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Štirideset let sem imel preglavico s tistim rodom govoreč: Ljudstvo so srca tavajočega, in potov mojih ne poznajo.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 Njim sem prisegel v jezi svoji, da ne vnidejo v pókoj moj."

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»