Psalmi 73

1 Psalm Asafov. Dá, dober je Bog Izraelu, čistim v srci.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 Jaz pa, malo da se niso izpotaknile noge moje, skoraj nič, da niso izpodrsnili koraki moji,

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Ko sem zavidal blazne, gledal krivičnih blagostanje,

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Ker ni ga vozla notri do njih smrti, temuč tolsta je njih moč.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 V trudu človeškem niso, in z drugimi ljudmi ne tepó jih nadloge.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Zatorej jih obdajajo prevzetnosti verige, pokriva jih kakor dika silovitost.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 Svétiti se jim od tolšče obé očesi, kipé misli srčne.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Kužni so, in hudobno govoré zatiranje, in z višave govoré.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 V nebo dvigajo usta svoja, in jezik njih prehaja zemljo.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Zatorej se vrača sem ljudstvo njegovo, ko se čaše, vode polne, iztiskajo jim,

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 Da pravijo: Kako bi poznal Bog mogočni? ali bi bilo znanje v višavi?

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Glej tiste krivične, kako mirni vekomaj množijo močí.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Vendar zastonj čistim svoje srce, in v snagi umivam rok svoje;

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 Ko me tepe vsak dan, in pokora moja mi je gotova vsako jutro.

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Ako rečem: Pravil bodem to; glej, izdajalec bi bil zarodu tvojih sinov.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 Ako bi mislil spoznati to, težavno se mi je zdelo v mojih očéh;

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 Dokler sem stopil v svetišča Boga mogočnega, zagledal njih konec.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Ali na polzlo jih staviš, mečeš jih dol v podrtije.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Kako ginejo v zapuščenost, kakor v hipu minejo, konec jih je v grozah.

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Kakor sanje, ko se je zbudil kdo: Bog, ko se zbudiš, zaničuješ njih podobo.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Ko se razdraži srce moje, in ko sem se v ledvicah svojih samega zbadal,

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 Tedaj sem bil brezpameten, ko nisem vedel: kakor živina bil sem pri tebi.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 Zatorej bodem jaz vedno s teboj; prijel si roko desno mojo.

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 Sè sovetom svojim me spremljaj, da me potem v slavo sprejmeš.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Kdo bi mi bil v nebesih razen tebe? in razen tebe se nikogar ne veselim na zemlji.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Ko peša meso moje in srce moje, skala srca mojega in delež moj je Bog vekomaj.

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Ker glej, kateri so daleč od tebe, ginejo; pokončaš ga, kdor koli se s prešestvovanjem izneveri tebi.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 Meni torej je dobro, da sem blizu Bogu; v Gospoda stavim svoje pribežališče, da oznanjam vsa dela tvoja.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.