Psalmi 69

1 Načelniku godbe na šestero strun, pesem Davidova. Reši me, Bog, ker vode mi prihajajo noter do duše,

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.

2 Pogrezam se v blato pregloboko; kjer ni trdnega pod nogo; zahajam v globočine vodâ; in val poplaveč me požira.

Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

3 Trudim se vpijoč, suši se grlo moje; oči moje pešajo, ko upam v svojega Boga.

Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

4 Več jih je ko glave moje lâs, ki me sovražijo po krivem; mogočneji so, ki me hočejo ubiti, ki so mi sovražniki po krivici; tedaj me silijo vrniti, česar nisem vzel.

Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

5 O Bog, ti poznaš nespamet mojo, in krivice moje niso ti skrite.

Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

6 Ne bodi jih mene sram, kateri čakajo tebe; Gospod, Bog vojnih krdél, rudečica naj ne oblije zaradi mene njih, ki iščejo tebe, Bog Izraelov.

Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

7 Ker zavoljo tebe prenašam zasmehovanje; sramota pokriva obličje moje.

Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

8 Tujec sem postal bratom svojim, in neznan matere moje sinovom.

Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

9 Ker gorečnost za hišo tvojo me razjéda, in zasmehovanje njih, ki tebe zasmehujejo, mene zadeva.

Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

10 Ko jokajoč pokorim s postom dušo svojo, tedaj se mi to šteje za najhujšo sramoto.

Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.

11 Ko se oblačim v raševino, tedaj sem jim v pregovor.

Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

12 O meni govoričijo vkup sedeči pri vratih, in pesmi pojó, ko pijejo opojno pijačo.

Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.

13 O meni torej je prošnja moja tá do tebe, Gospod: čas je milosti, Bog, po obilnosti milosti svoje usliši me, po blagi zvestobi svoji.

Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

14 Potegni me iz blata, in naj se ne pogreznem; otet naj bodem sovražnikov svojih, in iz globočin vodâ.

Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

15 Valovje vodâ naj me poplaveč ne odnese, in globočina naj me ne pogoltne, in jama naj ne zapre ust svojih nad mano.

Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

16 Usliši me, Gospod, ker dobra je milost tvoja; po obilosti usmiljenja svojega ozri se v mé.

Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

17 In ne skrivaj obličja svojega svojemu hlapcu; ker v stiski sem, hiti, usliši me!

Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

18 Približaj se duši moji, ótmi jo; zavoljo sovražnikov mojih réši me.

Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

19 Ti poznaš zasramovanje moje in mojo sramoto ter nečast mojo; pred teboj so vsi sovražniki moji.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.

20 Zasramovanje tare srce moje, tako da sem bolan; in ko ga čakam, da bi me miloval, nikogar ni; ali tolažiteljev, vendar ne najdem jih.

Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.

21 Dà, za živež mi dajó želča, in v žeji moji dajó mi piti octa.

Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

22 Njih miza bodi pred njimi za zanko, in za povračila, za zadrgo.

Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

23 Otemné naj njih oči, da ne vidijo; in daj, da ledja njih omahujejo neprestano.

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

24 Razlij na nje jezo svojo, in srd tvoj naj jih dohiti.

Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

25 Pusti naj bodejo njih gradovi, v šatorih njih ne bodi prebivalca.

Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

26 Ker preganjajo njega, kateregi si tí udaril, in po bolečini prebodencev tvojih spletajo pripovedke.

Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

27 Pridevaj kazen kazni njih krivici, in naj ne pridejo v pravico tvojo.

Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

28 Izbrišejo naj se iz življenja knjige, in s pravičnimi naj se ne zapisujejo.

Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

29 Jaz pa ubožen in trpeč, blaginja tvoja, Bog, postavila me bode na višavo.

Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

30 Hvalil bodem ime Božje s pesmijo, in poveličeval ga bodem sè zahvaljevanjem,

Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

31 Kar se bode bolje zdelo Gospodu, ko vol, junec rogat z razklanimi parklji.

I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

32 Ko bodejo to videli krotki, veselili se bodo; in oživelo bode srce vaše, ki iščete Boga.

Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

33 Ker Gospod se ozira na potrebne, in jetnikov svojih ne zameta.

PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

34 Hvalila ga bodo nebesa in zemlja, morja in karkoli lazi po njih.

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

35 Ker Bog otima Sijon in zida z nova mesta Judovska, da stanujejo tam, in podedujejo ono deželo.

Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].

36 Nasledniki, pravim, hlapcev njegovih naj jo posedajo, in ljubitelji imena njegovega naj prebivajo v njej,

Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.