Luka 17

1 Reče pa učencem svojim: Ni mogoče, da pohujšanja ne bi prišla; ali gorjé tistemu, po kterem prihajajo.

ויאמר אל תלמידיו אי אפשר שלא יבאו המכשלים אבל אוי לאיש אשר על ידו יבאו׃

2 Bolje bi mu bilo, da bi mu se obesil kamen mlinski na vrat, ter bi bil vržen v morje, nego da enega teh malih pohujša.

נוח לו שיתלה פלח רכב על צוארו וישלך אל הים מאשר יכשיל את אחד מהקטנים wאלה׃

3 Varujte se! Če se pregreší brat tvoj zoper tebe, popreti mu; in če se spokorí, odpusti mu.

השמרו לנפשותיכם אם יחטא לך אחיך הוכח לו ואם ינחם סלח לו׃

4 In če se pregreší sedemkrat na dan zoper tebe, pa se sedemkrat na dan obrne do tebe, govoreč: Kesam se! odpusti mu.

ואם יחטא לך שבע פעמים ביום ושב אליך שבע פעמים ביום ואמר נחמתי וסלחת לו׃

5 Pa rekó aposteljni Gospodu: Priloži nam vere!

ויאמרו השליחים אל האדון הוסף לנו אמונה׃

6 Gospod pa reče: Ako bi imeli vere, kolikoršno je zrno gorušično, in bi rekli tej murvi: Izderi se, in vsádi se v morje! in poslušala bi vas.

ויאמר האדון לו היתה לכם אמונה כגרגר החרדל אז תאמרו אל התות הזה העקר והנטע בתוך הים וישמע לכם׃

7 Kdo izmed vas ima pa hlapca, kteri orje in pase, da bi mu, kedar pride s polja, precej rekel: Pojdi, počij?

מי הוא זה מכם ולו עבד חרש או רעה אשר בבאו מן השדה יאמר אליו מהר גשה הנה והסב׃

8 Ne poreče li mu marveč: Pripravi, kar bom večerjal, in opaši se in strezi mi, dokler se ne najém in napijem; a potem jej in pij ti?

הלא יאמר אליו הכן לי ארוחת הערב וחגר מתניך ושרתני עד אם כליתי לאכל ולשתות ואחר תאכל ותשתה גם אתה׃

9 Ali bo mar zahvalil temu hlapcu, da je storil, kar mu se je bilo ukazalo? Ne verujem.

הגם יתן תודה לעבד על עשתו את אשר צוהו אמרתי לא יתן׃

10 Tako tudi vi, kedar storite, kar vam je ukazano, recite: Nepotrebni hlapci smo; kajti storili smo, kar smo bili dolžni storiti.

ככה גם אתם אחרי עשותכם את כל אשר צויתם אמרו עבדים אין מועיל בם אנחנו כי רק את המטל עלינו לעשות עשינו׃

11 In zgodí se, ko je šel v Jeruzalem, da je hodil med Samarijo in Galilejo.

ויהי בנסעו ירושלים והוא עבר בתוך שמרון והגליל׃

12 In ko vnide v neko vas, sreča ga deset gobavih móž, kteri so stali od daleč.

ויבא אל כפר אחד ויפגעהו עשרה אנשים מצרעים והם עמדים מרחוק׃

13 In ti povzdignejo glas, govoreč: Jezus, učenik, usmili se nas!

וישאו את קולם לאמר ישוע מורה חננו׃

14 In ugledavši jih, reče jim: Pojdite, pokažite se duhovnom! In zgodí se, ko so šli, očistijo se.

וירא אותם ויאמר אליהם לכו והראו אל הכהנים ויהי בלכתם ויטהרו׃

15 Eden pa izmed njih, videvši, da je ozdravel, vrne se, hvaleč Boga z močnim glasom;

ואחד מהם בראתו כי נרפא וישב וישבח את האלהים בקול גדול׃

16 In pade na obraz pred noge njegove, in zahvali mu; in ta je bil Samarijan.

ויפל על פניו לרגליו ויודה לו והוא היה שמרוני׃

17 Odgovarjajoč pa Jezus, reče: Ali se jih ni deset očistilo? Onih devet pa, kje so?

ויען ישוע ויאמר הלא העשרה טהרו והתשעה איה הם׃

18 Ali se ni našel, kteri bi se vrnil, da bi dal Bogu hvalo, razen ta tujec?

האם לא נמצא אשר שב לתת כבוד לאלהים זולתי הנכרי הזה׃

19 In reče mu: Vstani, pojdi! vera tvoja ti je pomogla.

ויאמר אליו קום ולך אמונתך הושיעה לך׃

20 Vprašan pa od Farizejev, kedaj bo prišlo kraljestvo Božje, odgovorí jim, in reče: Kraljestvo Božje ne bo prišlo s svetlostjo.

וישאלהו הפרושים מתי תבוא מלכות האלהים ויען אתם לאמר מלכות האלהים לא תבוא במראה עינים׃

21 Tudi ne porekó: Glej, tu je! ali: Glej, tam je! Kajti glej, kraljestvo Božje je notri v vas.

ולא יאמרו הנה פה או הנה שם כי מלכות האלהים הנה בקרבכם היא׃

22 Reče pa učencem: Prišli bodo dnevi, ko boste želeli enega od dnî sinú človečjega videti, in ne boste videli.

ויאמר אל התלמידים ימים באים והתאויתם לראות יום אחד מימי בן האדם ולא תראו׃

23 In porekó vam: Glej, tu je! ali: Glej, tam je! Ne izidite, in tudi ne sledite ne!

ואם יאמרו אליכם הנה שם הנה פה אל תלכו ואל תרוצו אחריהם׃

24 Kajti kakor blisk, kteri šine in se svetli iz enega kraja pod nebom do drugega kraja pod nebom, tako bo tudi sin človečji v dan svoj.

כי כברק אשר יברק מקצה השמים ויאיר עד קצה השמים כן יהיה בן האדם ביומו׃

25 Ali poprej mu je treba veliko pretrpeti, in zavrženemu biti od tega rodú.

אך בראשונה צריך הוא לסבל הרבה ולהמאס מן הדור הזה׃

26 In kakor je bilo v dnéh Noeta, tako bo tudi v dnéh sinu človečjega.

וכאשר היה נח כן יהיה בימי בן האדם׃

27 Jedli so, pili so, ženili so se, možile so se, noter do dné, ko je stopil Noe v barko, ter je prišel potop in vse pogubil.

אכלו ושתו נשאו נשים והשיאו נשים לאנשים עד היום אשר בא נח אל התבה ויבא המבול וישחת את כלם׃

28 Enako tudi, kakor je bilo v dnéh Lota; jedli so, pili so, kupovali so, prodajali so, sadili so, zidali so;

וכאשר היה בימי לוט אכל ושתה קנה ומכר נטע ובנה׃

29 Ali tisti dan, ko je izšel Lot iz Sodome, udaril je ogenj in žveplo z neba, in pogubil je vse.

ויהי ביום אשר יצא לוט מסדום וימטר אש וגפרית מן השמים וישחת את כלם׃

30 Ravno tako bo tisti dan, ko se bo sin človečji razodel.

ככה יהיה ביום אשר יגלה בן האדם׃

31 Tisti dan, kdor bo na strehi, a pohištvo njegovo v hiši, ne stopa naj dol, da ga vzeme; in kdor bo na polji, naj se ravno tako ne ozira na to, kar je zadej.

ביום ההוא איש אשר יהיה על הגג וכליו בבית אל ירד לשאת אתם ואיש אשר בשדה אל ישב הביתה׃

32 Spominjajte se žene Lotove!

זכרו את אשת לוט׃

33 Kdor bo gledal dušo svojo ohraniti, izgubil jo bo; a kdor jo bo izgubil, oživil jo bo.

המבקש למלט את נפשו יאבדנה ואשר יאבד אתה יהיה׃

34 Pravim vam: Tisto noč bosta dva na enej postelji: eden se bo vzel, a drugi pustil.

אני אמר לכם בלילה ההוא שנים יהיו במטה אחת האחד יאסף והאחר יעזב׃

35 Dve boste mleli vkupej: ena se bo vzela, a druga pustila.

שתים תהיינה טחנות יחד האחת תאסף והאחרת תעזב׃

36 Dva bosta na njivi: eden se bo vzel, a drugi pustil.

שנים יהיו בשדה ונאסף האחד והאחר יעזב׃

37 In odgovarjajoč, rekó mu: Kje, Gospod? A on jim reče: Kjer je truplo, tam se bodo zbirali orli.

ויענו ויאמרו אליו איה זאת אדנינו ויאמר אליהם באשר הפגר שם יקבצו הנשרים׃