Job 37

1 Tudi ob tem moje srce trepeta in je premaknjeno iz svojega mesta.

I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.

2 Pozorno prisluhnite hrupu njegovega glasu in zvoku, ki gre iz njegovih ust.

Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.

3 Tega usmerja pod celotnim nebom in svoje bliskanje do koncev zemlje.

Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.

4 Za tem rjovi glas. Grmi z glasom svoje odličnosti in ne bo jih zadržal, ko se zasliši njegov glas.

Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.

5 Bog s svojim glasom čudovito grmi. Dela velike stvari, ki jih ne moremo doumeti.

Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.

6 Kajti snegu pravi: ›Bodi na zemlji, ‹ podobno majhnemu dežju in velikemu dežju njegove moči.

Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.

7 Pečati roko vsakega človeka, da bi vsi ljudje lahko poznali njegovo delo.

Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.

8 Potem gredo živali v brloge in ostanejo na svojih mestih.

Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.

9 Iz juga prihaja vrtinčast veter in mraz iz severa.

Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.

10 Z dihom Boga je dana zmrzal in širina vodá je omejena.

Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.

11 Tudi z namakanjem obtežuje debel oblak. Razpršuje svoj svetli oblak.

Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.

12 Ta je obrnjen ob njegovih nasvetih, da lahko naredijo karkoli jim zapoveduje na obličju zemeljskega [kroga] na zemlji.

One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.

13 Povzroča mu, da pride, bodisi za grajanje ali za njegovo deželo ali za usmiljenje.

A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.

14 Prisluhni temu, oh Job. Stoj mirno in preudari čudovita Božja dela.

Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.

15 Ali veš, kdaj jih je Bog razporedil in svetlobi svojega oblaka velel, da zasije?

Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?

16 Mar poznaš izravnavanja oblakov, čudovita dela njega, ki je popoln v spoznanju?

Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?

17 Kako so tvoje obleke tople, ko z južnim vetrom umiri zemljo?

[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?

18 Ali si ti z njim razprostrl nebo, ki je močno in kakor staljeno zrcalo?

Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?

19 Pouči nas, kaj mu bomo rekli, kajti svojega govora ne moremo urediti zaradi teme.

Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.

20 Mar mu bo povedano, da jaz govorim? Če človek govori, bo zagotovo požrt.

Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.

21 Sedaj ljudje ne vidimo svetle svetlobe, ki je v oblakih, toda veter gre mimo in jih očisti.

Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.

22 Lepo vreme prihaja iz severa. Z Bogom je strašno veličanstvo.

Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.

23 Glede Vsemogočnega, ne moremo ga srečati. Odličen je v moči, v sodbi in v obilici pravice. Ne bo prizadel.

On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].

24 Ljudje se ga zato bojijo. Ne ozira se na nobenega od tistih, ki so modrega srca.«

Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.