Job 16

1 Potem je Job odgovoril in rekel:

Tetapi Ayub menjawab, "Seringkali kudengar pendapat demikian; penghiburanmu hanyalah siksaan.

2 »Slišal sem mnoge takšne stvari. Vi vsi ste bedni tolažniki.

3 Mar bodo besede ničnosti imele konec? Ali kaj te opogumlja, da odgovarjaš?

Kapankah omong kosong itu kamu hentikan? Apa yang merangsang kamu untuk memberi jawaban?

4 Tudi jaz bi lahko govoril, kakor delate vi. Če bi bila vaša duša namesto moje duše, bi lahko kopičil besede zoper vas in z glavo zmajeval nad vami.

Seandainya kamu ini aku, dan aku kamu, aku pun dapat bicara sama seperti itu. Kubanjiri kamu dengan penuturan; kepalaku akan kugeleng-gelengkan.

5 Toda jaz bi vas želel okrepiti s svojimi usti in premikanje mojih ustnic bi omililo vašo žalost.

Hatimu akan kukuatkan dengan berbagai anjuran; kata-kataku akan memberi penghiburan.

6 Čeprav govorim, moja žalost ni zmanjšana in čeprav potrpim, koliko sem olajšan?

Kalau aku bicara, deritaku tidak reda; jika aku berdiam diri, apa pula gunanya?

7 Toda sedaj me je naredil izmučenega. Vso mojo skupino si naredil zapuščeno.

Allah, membuat aku kepayahan; seluruh keluargaku telah dibinasakan.

8 Napolnil si me z gubami, ki so priča zoper mene. Moja pustost vstaja v meni in pričuje v moj obraz.

Dia menentang dan menangkap aku. Sekarang kurus keringlah tubuhku, dan bagi banyak orang itulah buktinya bahwa aku telah berdosa.

9 Trga me v svojem besu ta, ki me sovraži. Nad menoj škripa s svojimi zobmi. Moj sovražnik svoje oči ostri nad menoj.

Dengan geram Allah merobek-robek tubuhku; dengan sangat benci Ia memandang aku.

10 S svojimi usti so zevali vame. Grajalno so me udarili na lice. Skupaj so se zbrali zoper mene.

Orang-orang mengejek aku dengan mulut terbuka lebar; aku dikeroyok dan pipiku ditampar.

11 Bog me je izročil brezbožnim in me predal v roke zlobnih.

Allah menyerahkan aku kepada orang durhaka; aku dijatuhkan-Nya ke tangan orang durjana.

12 Bil sem sproščen, toda razlomil me je. Prijel me je tudi za moj vrat in me stresel na koščke in me postavil za svoje znamenje.

Tadinya hidupku aman dan sentosa, tapi Allah menyerang aku dengan tiba-tiba. Tengkukku dicengkeram-Nya dan aku dicampakkan; dijadikan-Nya aku sasaran untuk latihan.

13 Njegovi lokostrelci so me obdali naokoli, on mojo notranjost cepi narazen in ne prizanaša; moj žolč izliva na tla.

Tanpa rasa iba Ia terus memanah aku, sehingga terburailah isi perutku.

14 Lomi me z vrzeljo nad vrzeljo, nadme teče kakor velikan.

Ia menyerbu seperti seorang pejuang, dan melukai aku dengan berulang-ulang.

15 Sešil sem vrečevino na svoji koži in svoj rog omadeževal v prahu.

Aku memakai karung tanda kesedihan, dan duduk dalam debu karena dikalahkan.

16 Moj obraz je zapacan od joka in na mojih vekah je smrtna senca,

Wajahku merah karena tangisku; kelopak mataku bengkak dan biru.

17 ne zaradi kakršnekoli nepravičnosti na mojih rokah. Tudi moja molitev je čista.

Tapi aku tidak melakukan kekerasan; nyata tuluslah doaku kepada TUHAN.

18 Oh zemlja, ne pokrij moje krvi in naj moj jok nima prostora.

Hai bumi, kejahatan terhadapku jangan sembunyikan; jangan diamkan teriakku minta keadilan.

19 Tudi sedaj, glej, moja priča je v nebesih in moje pričevanje je na višini.

Aku tahu bahwa Pembelaku ada di surga; Ia memberi kesaksian bahwa aku tak berdosa.

20 Moji prijatelji me zasmehujejo, toda moje oko izliva solze k Bogu.

Aku diejek teman-temanku dan ditertawakan; sambil menangis aku menghadap Allah minta bantuan.

21 Oh, da bi se nekdo lahko potegoval za človeka pri Bogu, kakor se človek poteguje za svojega bližnjega!

Ah, kiranya Allah sendiri membela aku di hadapan-Nya, seperti seorang yang rela membela sahabatnya.

22 Ko pride nekaj let, potem bom šel pot, od koder se ne bom vrnil.

Tahun-tahunku yang sisa tak banyak lagi; sebentar lagi aku pergi dan tak akan kembali.