< Job 13 >

1 Glej, moje oko je vse to videlo, moje uho je to slišalo in razumelo.
Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
2 Kar veste vi, isto vem tudi jaz. Nisem slabši od vas.
Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
3 Zagotovo bi govoril Vsemogočnemu in želim si, da bi razpravljal z Bogom.
Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
4 Toda vi ste ponarejevalci laži, vi vsi ste zdravniki brez vrednosti.
Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
5 Oh, da bi vsi skupaj molčali! To bi bila vaša modrost.
Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
6 Poslušajte torej moje zagovarjanje in prisluhnite prošnjam mojih ustnic.
Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
7 Mar boste zlobno govorili za Boga? In varljivo govorili zanj?
Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
8 Mar boste sprejeli njegovo osebo? Mar se boste potegovali za Boga?
Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
9 Ali je dobro, da bi vas on preiskal? Ali kakor en človek zasmehuje drugega ali tako vi zasmehujete njega?
Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
10 Zagotovo vas bo grajal, če naskrivaj sprejemate osebe.
Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
11 Mar vas ne bo njegova odličnost prestrašila? In njegova groza padla na vas?
Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
12 Vaši spomini so podobni pepelu, vaša telesa ilovnatim telesom.
Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
13 Molčite, pustite me samega, da lahko govorim in naj pride name kar hoče.
Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
14 Čemu jemljem svoje meso v svoje zobe in svoje življenje polagam v svojo roko?
Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
15 Čeprav me ubije, bom jaz vendar zaupal vanj; toda svoje lastne poti bom ohranil pred njim.
Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
16 On bo tudi rešitev moje duše, kajti hinavec ne bo prišel predenj.
On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
17 Marljivo prisluhnite mojemu govoru in moji izjavi s svojimi ušesi.
Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
18 Glejte torej, zapovedal sem svojo stvar; vem, da bom opravičen.
Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
19 Kdo je tisti, ki se bo pravdal z menoj? Kajti sedaj, če zadržim svoj jezik, bom izročil duha.
Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
20 Samo ne storite mi dveh stvari, potem se ne bom skril pred teboj.
Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
21 Umakni svojo roko daleč od mene in naj me tvoja groza ne stori prestrašenega.
Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
22 Potem kliči in jaz ti bom odgovoril. Ali naj jaz govorim in ti mi odgovori.
Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
23 Kako številne so moje krivičnosti in grehi? Naredi mi, da spoznam svoj prestopek in svoj greh.
Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
24 Zakaj skrivaš svoj obraz in me šteješ za svojega sovražnika?
Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
25 Hočeš zlomiti list, gnan sem ter tja? Hočeš zasledovati suho strnišče?
Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
26 Kajti zoper mene pišeš grenke stvari in me delaš, da posedujem krivičnosti svoje mladosti.
Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
27 Moja stopala polagaš v klade in ozko gledaš na vse moje steze. Odtis postavljaš na pete mojih stopal.
Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
28 In on, kakor razpadajoča stvar, požira kakor obleko, ki je pojedena od molja.
Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.

< Job 13 >