Job 10

1 Moji duši se gnusi moje življenje. Svojo pritožbo bom pustil nad seboj; govoril bom v grenkobi svoje duše.

Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

2 Bogu bom rekel: ›Ne obsodi me. Razloži mi, zakaj se pričkaš z menoj.‹

Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

3 Mar ti je dobro, da bi zatiral, da bi preziral delo svojih rok in bi sijal nad nasvetom zlobnega?

Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

4 Imaš mesene oči? Mar vidiš, kakor vidi človek?

Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

5 So tvoji dnevi kakor dnevi človeka? So tvoja leta kakor človeški dnevi,

Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

6 da poizveduješ za mojo krivičnostjo in preiskuješ za mojim grehom?

Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

7 Ti veš, da nisem zloben in nikogar ni, ki lahko osvobodi iz tvoje roke.

Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

8 Tvoje roke so me naredile in me oblikovale skupaj na vsaki strani, vendar si me uničil.

Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

9 Spomni se, rotim te, da si me naredil kakor ilo, ti pa me hočeš ponovno privesti v prah?

Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

10 Mar me nisi iztočil kakor mleko in me strdil kakor sir?

Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

11 Oblekel si me s kožo in mesom in me obdal s kostmi in kitami.

Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

12 Zagotovil si mi življenje in naklonjenost in tvoje obiskovanje je ohranilo mojega duha.

Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

13 Te stvari si skril v svojem srcu, vem, da je to s teboj.

I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

14 Če grešim, potem me zaznamuješ in me ne boš oprostil pred mojo krivičnostjo.

Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

15 Če bi bil zloben, gorje meni. Če bi bil pravičen kljub temu ne bi dvignil svoje glave. Poln zmedenosti sem, zato poglej mojo stisko,

Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

16 kajti ta narašča. Loviš me kakor krut lev in se ponovno kažeš čudovitega nad menoj.

Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

17 Zoper mene obnavljaš svoje pričevanje in nad menoj povečuješ svoje ogorčenje. Spremembe in vojna so zoper mene.

Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

18 Zakaj si me potem privedel ven iz maternice? Oh, da bi izročil duha in me nobeno oko ne bi videlo!

Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

19 Bil bi kakor, če me ne bi bilo, od maternice bi bil odnesen v grob.

Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

20 Mar ni mojih dni malo? Odnehaj torej in me pusti samega, da se malo potolažim,

Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

21 preden grem, od koder se ne bom vrnil, celó v deželo teme in smrtne sence,

Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

22 deželo teme kakor tema sama in smrtne sence, brez kakršnegakoli reda in kjer je svetloba kakor tema.«

Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.