< Притчи Соломона 1 >

1 Притчи Соломона сына Давидова, иже царствова во Израили,
THE proverbs of Solomon the son of David, king of Israel;
2 познати премудрость и наказание и уразумети словеса мудрости,
To know wisdom and instruction; to perceive the words of understanding;
3 прияти же извития словес и разрешения гаданий, уразумети же правду истинную и суд исправляти:
To receive the instruction of wisdom, justice, and judgment, and equity;
4 да даст незлобивым коварство, отрочати же юну чувство же и смысл.
To give subtilty to the simple, to the young man knowledge and discretion.
5 Сих бо послушав, мудрый премудрее будет, а разумный строителство стяжет:
A wise man will hear, and will increase learning; and a man of understanding shall attain unto wise counsels:
6 уразумеет же притчу и темное слово, речения же премудрых и гадания.
To understand a proverb, and the interpretation; the words of the wise, and their dark sayings.
7 Начало премудрости страх Господень, разум же благ всем творящым его: благочестие же в Бога начало чувства, премудрость же и наказание нечестивии уничижат.
The fear of the Lord is the beginning of knowledge: but fools despise wisdom and instruction.
8 Слыши, сыне, наказание отца твоего и не отрини заветов матере твоея:
My son, hear the instruction of thy father, and forsake not the law of thy mother:
9 венец бо благодатей приимеши на твоем версе и гривну злату о твоей выи.
For they shall be an ornament of grace unto thy head, and chains about thy neck.
10 Сыне, да не прельстят тебе мужие нечестивии, ниже да восхощеши,
My son, if sinners entice thee, consent thou not.
11 аще помолят тя, глаголюще: иди с нами, приобщися крове, скрыем же в землю мужа праведна неправедно:
If they say, Come with us, let us lay wait for blood, let us lurk privily for the innocent without cause:
12 пожрем же его якоже ад жива, и возмем память его от земли, (Sheol h7585)
Let us swallow them up alive as the grave; and whole, as those that go down into the pit: (Sheol h7585)
13 стяжание его многоценное приимем, исполним же домы нашя корыстей:
We shall find all precious substance, we shall fill our houses with spoil:
14 жребий же твой положи с нами: обще же влагалище стяжем вси, и мешец един да будет всем нам.
Cast in thy lot among us; let us all have one purse:
15 Не иди в путь с ними: уклони же ногу твою от стезь их:
My son, walk not thou in the way with them; refrain thy foot from their path:
16 нозе бо их на зло текут, и скори суть излияти кровь.
For their feet run to evil, and make haste to shed blood.
17 Не без правды бо простираются мрежи пернатым:
Surely in vain the net is spread in the sight of any bird.
18 тии бо убийству приобщающеся, сокровищствуют себе злая: разрушение же мужей законопреступных зло.
And they lay wait for their own blood; they lurk privily for their own lives.
19 Сии путие суть всех творящих беззаконная: нечестием бо свою душу отемлют.
So are the ways of every one that is greedy of gain; which taketh away the life of the owners thereof.
20 Премудрость во исходех поется, в стогнах же дерзновение водит,
Wisdom crieth without; she uttereth her voice in the streets:
21 на краех же стен проповедуется, у врат же сильных приседит, во вратех же града дерзающи глаголет:
She crieth in the chief place of concourse, in the openings of the gates: in the city she uttereth her words, saying,
22 елико убо время незлобивии держатся правды, не постыдятся: безумнии же досады суще желателие, нечестивии бывше, возненавидеша чувство
How long, ye simple ones, will ye love simplicity? and the scorners delight in their scorning, and fools hate knowledge?
23 и повинни быша обличением. Се, предложу вам моего дыхания речение, научу же вас моему словеси.
Turn you at my reproof: behold, I will pour out my spirit unto you, I will make known my words unto you.
24 Понеже звах, и не послушасте, и простирах словеса, и не внимасте,
Because I have called, and ye refused; I have stretched out my hand, and no man regarded;
25 но отметасте моя советы и моим обличением не внимасте:
But ye have set at nought all my counsel, and would none of my reproof:
26 убо и аз вашей погибели посмеюся, порадуюся же, егда приидет вам пагуба,
I also will laugh at your calamity; I will mock when your fear cometh;
27 и егда приидет на вы внезапу мятеж, низвращение же подобно бури приидет, или егда приидет вам печаль и градоразорение, или егда найдет на вы пагуба.
When your fear cometh as desolation, and your destruction cometh as a whirlwind; when distress and anguish cometh upon you.
28 Будет бо егда призовете мя, аз же не послушаю вас: взыщут мене злии и не обрящут.
Then shall they call upon me, but I will not answer; they shall seek me early, but they shall not find me:
29 Возненавидеша бо премудрость, словесе же Господня не прияша:
For that they hated knowledge, and did not choose the fear of the Lord:
30 ниже хотеша внимати моим советом, ругахуся же моим обличением.
They would none of my counsel: they despised all my reproof.
31 Темже снедят своих путий плоды и своего нечестия насытятся:
Therefore shall they eat of the fruit of their own way, and be filled with their own devices.
32 ибо, зане обидеша младенцев, убиени будут, и истязание нечестивыя погубит.
For the turning away of the simple shall slay them, and the prosperity of fools shall destroy them.
33 Мене же слушаяй вселится на уповании и почиет без страха от всякаго зла.
But whoso hearkeneth unto me shall dwell safely, and shall be quiet from fear of evil.

< Притчи Соломона 1 >