< От Луки святое благовествование 20 >

1 И бысть во един от дний онех, учащу Ему люди в церкви и благовествующу, приидоша священницы и книжницы со старцы
Et factum est in una dierum, docente illo populum in templo, et evangelizante, convenerunt principes sacerdotum, et scribæ cum senioribus,
2 и реша к Нему, глаголюще: рцы нам, коею областию сия твориши, или кто есть давый Тебе власть сию?
et aiunt dicentes ad illum: Dic nobis in qua potestate hæc facis? aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem?
3 Отвещав же рече к ним: вопрошу вы и Аз единаго словесе, и рцыте Ми:
Respondens autem Jesus, dixit ad illos: Interrogabo vos et ego unum verbum. Respondete mihi:
4 крещение Иоанново с небесе ли бе, или от человек?
baptismus Joannis de cælo erat, an ex hominibus?
5 Они же помышляху в себе, глаголюще, яко аще речем: с небесе, речет: почто убо не веровасте ему?
At illi cogitabant intra se, dicentes: Quia si dixerimus: De cælo, dicet: Quare ergo non credidistis illi?
6 Аще ли же речем: от человек, вси людие камением побиют ны: известно бо бе о Иоанне, яко пророк бе.
Si autem dixerimus: Ex hominibus, plebs universa lapidabit nos: certi sunt enim Joannem prophetam esse.
7 И отвещаша: не вемы откуду.
Et responderunt se nescire unde esset.
8 Иисус же рече им: ни Аз глаголю вам, коею областию сия творю.
Et Jesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate hæc facio.
9 Начат же к людем глаголати притчу сию: человек некий насади виноград, и вдаде его делателем, и отиде на лета многа:
Cœpit autem dicere ad plebem parabolam hanc: Homo plantavit vineam, et locavit eam colonis: et ipse peregre fuit multis temporibus.
10 и во время посла к делателем раба, да от плода винограда дадут ему: делатели же бивше его, послаша тща.
Et in tempore misit ad cultores servum, ut de fructu vineæ darent illi. Qui cæsum dimiserunt eum inanem.
11 И приложи послати другаго раба: они же и того бивше и досадивше (ему), послаша тща.
Et addidit alterum servum mittere. Illi autem hunc quoque cædentes, et afficientes contumelia, dimiserunt inanem.
12 И приложи послати третияго: они же и того уязвльше изгнаша.
Et addidit tertium mittere: qui et illum vulnerantes ejecerunt.
13 Рече же господин винограда: что сотворю? Послю сына моего возлюбленнаго, еда како, его видевше, усрамятся.
Dixit autem dominus vineæ: Quid faciam? Mittam filium meum dilectum: forsitan, cum hunc viderint, verebuntur.
14 Видевше же его делателе, мышляху в себе, глаголюще: сей есть наследник: приидите, убием его, да наше будет достояние.
Quem cum vidissent coloni, cogitaverunt intra se, dicentes: Hic est hæres, occidamus illum, ut nostra fiat hæreditas.
15 И изведше его вон из винограда, убиша. Что убо сотворит им господин винограда?
Et ejectum illum extra vineam, occiderunt. Quid ergo faciet illis dominus vineæ?
16 Приидет и погубит делатели сия и вдаст виноград инем. Слышавше же рекоша: да не будет.
veniet, et perdet colonos istos, et dabit vineam aliis. Quo audito, dixerunt illi: Absit.
17 Он же воззрев на них, рече: что убо писаное сие: камень, егоже небрегоша зиждущии, сей бысть во главу угла?
Ille autem aspiciens eos, ait: Quid est ergo hoc quod scriptum est: Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli?
18 Всяк падый на камени том, сокрушится: а на немже падет, стрыет его.
Omnis qui ceciderit super illum lapidem, conquassabitur: super quem autem ceciderit, comminuet illum.
19 И взыскаша архиерее и книжницы возложити Нань руце в той час и убояшася народа: разумеша бо, яко к ним притчу сию рече.
Et quærebant principes sacerdotum et scribæ mittere in illum manus illa hora, et timuerunt populum: cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem hanc.
20 И наблюдше послаша лаятели, притворяющих себе праведники быти: да имут Его в словеси, во еже предати Его началству и области игемонове.
Et observantes miserunt insidiatores, qui se justos simularent, ut caperent eum in sermone, ut traderent illum principatui, et potestati præsidis.
21 И вопросиша Его, глаголюще: Учителю, вемы, яко право глаголеши и учиши, и не на лица зриши, но воистинну пути Божию учиши:
Et interrogaverunt eum, dicentes: Magister, scimus quia recte dicis et doces: et non accipis personam, sed viam Dei in veritate doces.
22 достоит ли нам кесареви дань даяти, или ни?
Licet nobis tributum dare Cæsari, an non?
23 Разумев же их лукавство, рече к ним: что Мя искушаете?
Considerans autem dolum illorum, dixit ad eos: Quid me tentatis?
24 Покажите Ми цату: чий имать образ и надписание? Отвещавше же рекоша: кесарев.
ostendite mihi denarium. Cujus habet imaginem et inscriptionem? Respondentes dixerunt ei: Cæsaris.
25 Он же рече им: воздадите убо, яже кесарева, кесареви, и яже Божия, Богови.
Et ait illis: Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari: et quæ sunt Dei, Deo.
26 И не могоша зазрети глаголгола Его пред людьми: и дивишася о ответе Его и умолчаша.
Et non potuerunt verbum ejus reprehendere coram plebe: et mirati in responso ejus, tacuerunt.
27 Приступиша же нецыи от саддукей, глаголющии воскресению не быти, вопрошаху Его,
Accesserunt autem quidam sadducæorum, qui negant esse resurrectionem, et interrogaverunt eum,
28 глаголюще: Учителю, Моисей написа нам: аще кому брат умрет имый жену, и той безчаден умрет, да брат его поймет жену и возставит семя брату своему:
dicentes: Magister, Moyses scripsit nobis: Si frater alicujus mortuus fuerit habens uxorem, et hic sine liberis fuerit, ut accipiat eam frater ejus uxorem, et suscitet semen fratri suo.
29 седмь убо братий бе: и первый поят жену, умре безчаден:
Septem ergo fratres erant: et primus accepit uxorem, et mortuus est sine filiis.
30 и поят вторый жену, и той умре безчаден:
Et sequens accepit illam, et ipse mortuus est sine filio.
31 и третий поят ю: такожде же и вси седмь: и не оставиша чад и умроша:
Et tertius accepit illam. Similiter et omnes septem, et non reliquerunt semen, et mortui sunt.
32 послежде же всех умре и жена:
Novissime omnium mortua est et mulier.
33 в воскресение убо, котораго их будет жена? Седмь бо имеша ю жену.
In resurrectione ergo, cujus eorum erit uxor? siquidem septem habuerunt eam uxorem.
34 И отвещав рече им Иисус: сынове века сего женятся и посягают: (aiōn g165)
Et ait illis Jesus: Filii hujus sæculi nubunt, et traduntur ad nuptias: (aiōn g165)
35 а сподобльшиися век он улучити и воскресение, еже от мертвых, ни женятся, ни посягают: (aiōn g165)
illi vero qui digni habebuntur sæculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent, neque ducent uxores: (aiōn g165)
36 ни умрети бо ктому могут: равни бо суть Ангелом и сынове суть Божии, воскресения сынове суще:
neque enim ultra mori potuerunt: æquales enim angelis sunt, et filii sunt Dei, cum sint filii resurrectionis.
37 а яко востают мертвии, и Моисей сказа при купине, якоже глаголет Господа Бога Авраамля и Бога Исаакова и Бога Иаковля:
Quia vero resurgant mortui, et Moyses ostendit secus rubum, sicut dicit Dominum, Deum Abraham, et Deum Isaac, et Deum Jacob.
38 Бог же несть мертвых, но живых: вси бо Тому живи суть.
Deus autem non est mortuorum, sed vivorum: omnes enim vivunt ei.
39 Отвещавше же нецыи от книжник рекоша: Учителю, добре рекл еси.
Respondentes autem quidam scribarum, dixerunt ei: Magister, bene dixisti.
40 Ктому же не смеяху Его вопросити ничесоже. Рече же к ним:
Et amplius non audebant eum quidquam interrogare.
41 како глаголют Христа Сына Давидова быти?
Dixit autem ad illos: Quomodo dicunt Christum filium esse David?
42 Сам бо Давид глаголет в книзе псаломстей: рече Господь Господеви моему: седи о десную Мене,
et ipse David dicit in libro Psalmorum: Dixit Dominus Domino meo: sede a dextris meis,
43 дондеже положу враги Твоя подножие ногама Твоима.
donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.
44 Давид убо Господа Его нарицает, и како Сын ему есть?
David ergo Dominum illum vocat: et quomodo filius ejus est?
45 Слышащым же всем людем, рече учеником Своим:
Audiente autem omni populo, dixit discipulis suis:
46 внемлите себе от книжник хотящих ходити во одеждах и любящих целования на торжищих и председания на сонмищих и преждевозлежания на вечерях:
Attendite a scribis, qui volunt ambulare in stolis, et amant salutationes in foro, et primas cathedras in synagogis, et primos discubitus in conviviis,
47 иже снедают домы вдовиц и виною далече молятся: сии приимут лишше осуждение.
qui devorant domos viduarum, simulantes longam orationem: hi accipient damnationem majorem.

< От Луки святое благовествование 20 >