< От Луки святое благовествование 19 >

1 И вшед прохождаше Иерихон.
Et ingressus perambulabat Jericho.
2 И се, муж нарицаемый Закхей, и сей бе старей мытарем, и той бе богат:
Et ecce vir nomine Zachæus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives:
3 и искаше видети Иисуса, кто есть, и не можаше от народа, яко возрастом мал бе:
et quærebat videre Jesum, quis esset: et non poterat præ turba, quia statura pusillus erat.
4 и предитек, возлезе на ягодичину, да видит, яко хотяше мимо ея проити.
Et præcurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus.
5 И яко прииде на место, воззрев Иисус виде его и рече к нему: Закхее, потщався слези: днесь бо в дому твоем подобает Ми быти.
Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachæe, festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.
6 И потщався слезе и прият Его радуяся.
Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.
7 И видевше вси роптаху, глаголюще, яко ко грешну мужу вниде витати.
Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.
8 Став же Закхей рече ко Господу: се, пол имения моего, Господи, дам нищым: и аще кого чим обидех, возвращу четверицею.
Stans autem Zachæus, dixit ad Dominum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.
9 Рече же к нему Иисус, яко днесь спасение дому сему бысть, зане и сей сын Авраамль есть:
Ait Jesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahæ.
10 прииде бо Сын Человечь взыскати и спасти погибшаго.
Venit enim Filius hominis quærere, et salvum facere quod perierat.
11 Слышащым же им сия, приложь рече притчу, зане близ Ему быти Иерусалима, и мняху, яко абие Царство Божие хощет явитися.
Hæc illis audientibus adjiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Jerusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.
12 Рече убо: человек некий добра рода иде на страну далече прияти себе царство и возвратитися:
Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti.
13 призвав же десять раб своих, даде им десять мнас и рече к ним: куплю дейте, дондеже прииду.
Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio.
14 И граждане его ненавидяху его и послаша послы вслед его, глаголюще: не хощем сему, да царствует над нами.
Cives autem ejus oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos.
15 И бысть егда возвратися приим царство, рече пригласити рабы тыя, имже даде сребро, да увесть, какову куплю суть сотворили.
Et factum est ut rediret accepto regno: et jussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.
16 Прииде же первый, глаголя: господи, мнас твоя придела десять мнас.
Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit.
17 И рече ему: благо, рабе добрый: яко о мале верен был еси, буди область имея над десятию градов.
Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.
18 И прииде вторый, глаголя: господи, мнас твоя сотвори пять мнас.
Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas.
19 Рече же и тому: и ты буди над пятию градов.
Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates.
20 И другий прииде, глаголя: господи, се, мнас твоя, юже имех положену во убрусе:
Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario:
21 бояхся бо тебе, яко человек яр еси, вземлеши, егоже не положил еси, и жнеши, егоже не сеял еси.
timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti.
22 Глагола же ему: от уст твоих сужду ти, лукавый рабе: ведел еси, яко аз человек яр есмь, вземлю, егоже не положих, и жну, егоже не сеях:
Dicit ei: De ore tuo te judico, serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi:
23 и почто не вдал еси моего сребра купцем, и аз пришед с лихвою истязал бых е?
et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam?
24 И предстоящым рече: возмите от него мнас и дадите имущему десять мнас.
Et astantibus dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet.
25 И реша ему: господи, имать десять мнас.
Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas.
26 Глаголю бо вам, яко всякому имущему дастся: а от неимущаго, и еже имать, отимется от него:
Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem qui non habet, et quod habet auferetur ab eo.
27 обаче враги моя оны, иже не восхотеша мене, да царь бых был над ними, приведите семо и изсецыте предо мною.
Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me.
28 И сия рек, идяше преди, восходя во Иерусалим.
Et his dictis, præcedebat ascendens Jerosolymam.
29 И бысть яко приближися в Вифсфагию и Вифанию, к горе нарицаемей Елеон, посла два ученик Своих,
Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,
30 глаголя: идита в прямную весь: (и) в нюже входяща обрящета жребя привязано, на неже никтоже николиже от человек вседе: отрешша е приведита:
dicens: Ite in castellum quod contra est: in quod introëuntes, invenietis pullum asinæ alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.
31 и аще кто вы вопрошает: почто отрешаета? Сице рцыта ему, яко Господь его требует.
Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam ejus desiderat.
32 Шедша же посланная обретоста, якоже рече има.
Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.
33 Отрешающема же има жребя, рекоша господие его к нима: что отрешаета жребя?
Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos: Quid solvitis pullum?
34 Она же рекоста, яко Господь его требует.
At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet.
35 И приведоста е ко Иисусови: и возвергше ризы своя на жребя, всадиша Иисуса.
Et duxerunt illum ad Jesum. Et jactantes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.
36 Идущу же Ему, постилаху ризы своя по пути.
Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via:
37 Приближающужеся Ему уже (абие) к низхождению горе Елеонстей, начаша все множество ученик радующеся хвалити Бога гласом велиим о всех силах, яже видеша,
et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, cœperunt omnes turbæ discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,
38 глаголюще: благословен грядый Царь во имя Господне: мир на небеси и слава в вышних.
dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini: pax in cælo, et gloria in excelsis.
39 И нецыи фарисее от народа реша к Нему: Учителю, запрети учеником Твоим.
Et quidam pharisæorum de turbis dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos.
40 И отвещав рече им: глаголю вам, яко, аще сии умолчат, камение возопиет.
Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.
41 И яко приближися, видев град, плакася о нем,
Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:
42 глаголя: яко аще бы разумел и ты, в день сей твой, еже к смирению твоему: ныне же скрыся от очию твоею:
Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi: nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.
43 яко приидут дние на тя, и обложат врази твои острог о тебе, и обыдут тя, и оымут тя отвсюду,
Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique:
44 и разбиют тя и чада твоя в тебе, и не оставят камень на камени в тебе: понеже не разумел еси времене посещения твоего.
et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ.
45 И вшед в церковь, начат изгонити продающыя в ней и купующыя,
Et ingressus in templum, cœpit ejicere vendentes in illo, et ementes,
46 глаголя им: писано есть: дом Мой дом молитвы есть: вы же сотвористе его пещеру разбойником.
dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est: vos autem fecistis illam speluncam latronum.
47 И бе учя по вся дни в церкви. Архиерее же и книжницы искаху Его погубити, и старейшины людем:
Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribæ, et princeps plebis quærebant illum perdere:
48 и не обретаху, что бы сотворили Ему: людие бо вси держахуся Его, послушающе Его.
et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.

< От Луки святое благовествование 19 >