От Луки святое благовествование 14

1 И бысть егда внити Ему в дом некоего князя фарисейска в субботу хлеб ясти, и тии бяху назирающе Его:

E avvenne che, essendo egli entrato in casa di uno de’ principali Farisei in giorno di sabato per prender cibo, essi lo stavano osservando.

2 и се, человек некий, имый водный труд, бе пред Ним.

Ed ecco, gli stava dinanzi un uomo idropico.

3 И отвещав Иисус рече к законником и фарисеом, глаголя: аще достоит в субботу целити?

E Gesù prese a dire ai dottori della legge ed ai Farisei: E’ egli lecito o no far guarigioni in giorno di sabato? Ma essi tacquero.

4 Они же умолчаша. И приемь изцели его, и отпусти.

Allora egli, presolo, lo guarì e lo licenziò.

5 И отвещав к ним рече: котораго от вас осел или вол в студенец впадет, и не абие ли исторгнет его в день субботный?

Poi disse loro: Chi di voi, se un figliuolo od un bue cade in un pozzo, non lo trae subito fuori in giorno di sabato?

6 И не возмогоша отвещати Ему к сим.

Ed essi non potevano risponder nulla in contrario.

7 Глаголаше же к званным притчу, обдержя, како председания избираху, глаголя к ним:

Notando poi come gl’invitati sceglievano i primi posti, disse loro questa parabola:

8 егда зван будеши ким на брак, не сяди на преднем месте: еда кто честнее тебе будет званных,

Quando sarai invitato a nozze da qualcuno, non ti mettere a tavola al primo posto, che talora non sia stato invitato da lui qualcuno più ragguardevole di te,

9 и пришед иже тебе звавый и онаго, речет ти: даждь сему место: и тогда начнеши со студом последнее место держати.

e chi ha invitato te e lui non venga a dirti: Cedi il posto a questo! e tu debba con tua vergogna cominciare allora ad occupare l’ultimo posto.

10 Но егда зван будеши, шед сяди на последнем месте, да егда приидет звавый тя, речет ти: друже, посяди выше: тогда будет ти слава пред званными с тобою:

Ma quando sarai invitato, va a metterti all’ultimo posto, affinché quando colui che t’ha invitato verrà, ti dica: Amico, sali più in su. Allora ne avrai onore dinanzi a tutti quelli che saran teco a tavola.

11 яко всяк возносяйся смирится, и смиряяйся вознесется.

Poiché chiunque s’innalza sarà abbassato, e chi si abbassa sarà innalzato.

12 Глаголаше же и ко звавшему Его: егда сотвориши обед или вечерю, не зови другов твоих, ни братии твоея, ни сродник твоих, ни сосед богатых: еда когда и тии тя такожде воззовут, и будет ти воздаяние.

E diceva pure a colui che lo aveva invitato: Quando fai un desinare o una cena, non chiamare i tuoi amici, né i tuoi fratelli, né i tuoi parenti, né i vicini ricchi; che talora anch’essi non t’invitino, e ti sia reso il contraccambio;

13 Но егда твориши пир, зови нищыя, маломощныя, хромыя, слепыя:

ma quando fai un convito, chiama i poveri, gli storpi, gli zoppi, i ciechi;

14 и блажен будеши, яко не имут ти что воздати: воздаст же ти ся в воскрешение праведных.

e sarai beato, perché non hanno modo di rendertene il contraccambio; ma il contraccambio ti sarà reso alla risurrezione de’ giusti.

15 Слышав же некий от возлежащих с Ним сия, рече Ему: блажен, иже снесть обед в Царствии Божии.

Or uno de’ commensali, udite queste cose, gli disse: Beato chi mangerà del pane nel regno di Dio!

16 Он же рече ему: человек некий сотвори вечерю велию и зва многи:

Ma Gesù gli disse: Un uomo fece una gran cena e invitò molti;

17 и посла раба своего в год вечери рещи званным: грядите, яко уже готова суть вся.

e all’ora della cena mandò il suo servitore a dire agl’invitati: Venite, perché tutto è già pronto.

18 И начаша вкупе отрицатися вси. Первый рече ему: село купих и имам нужду изыти и видети е: молютися, имей мя отречена.

E tutti, ad una voce, cominciarono a scusarsi. Il primo gli disse: Ho comprato un campo e ho necessità d’andarlo a vedere; ti prego, abbimi per iscusato.

19 И другий рече: супруг волов купих пять и гряду искусити их: молю тя, имей мя отречена.

E un altro disse: Ho comprato cinque paia di buoi, e vado a provarli; ti prego, abbimi per iscusato.

20 И другий рече: жену поях и сего ради не могу приити.

E un altro disse: Ho preso moglie, e perciò non posso venire.

21 И пришед раб той поведа господину своему сия. Тогда разгневався дому владыка, рече рабу своему: изыди скоро на распутия и стогны града, и нищыя и бедныя и слепыя и хромыя введи семо.

E il servitore, tornato, riferì queste cose al suo signore. Allora il padron di casa, adiratosi, disse al suo servitore: Va’ presto per le piazze e per le vie della città, e mena qua i poveri, gli storpi, i ciechi e gli zoppi.

22 И рече раб: господи, бысть якоже повелел еси, и еще место есть.

Poi il servitore disse: Signore, s’è fatto come hai comandato, e ancora c’è posto.

23 И рече господин к рабу: изыди на пути и халуги, и убеди внити, да наполнится дом мой:

E il signore disse al servitore: Va’ fuori per le strade e lungo le siepi, e costringili ad entrare, affinché la mia casa sia piena.

24 глаголю бо вам, яко ни един мужей тех званных вкусит моея вечери: мнози бо суть звани, мало же избранных.

Perché io vi dico che nessuno di quegli uomini ch’erano stati invitati assaggerà la mia cena.

25 Идяху же с Ним народи мнози: и обращься рече к ним:

Or molte turbe andavano con lui; ed egli, rivoltosi, disse loro:

26 аще кто грядет ко Мне, и не возненавидит отца своего и матерь, и жену и чад, и братию и сестр, еще же и душу свою, не может Мой быти ученик:

Se uno viene a me e non odia suo padre, e sua madre, e la moglie, e i fratelli, e le sorelle, e finanche la sua propria vita, non può esser mio discepolo.

27 и иже не носит креста своего и вслед Мене грядет, не может Мой быти ученик.

E chi non porta la sua croce e non vien dietro a me, non può esser mio discepolo.

28 Кто бо от вас, хотяй столп создати, не прежде ли сед разчтет имение, аще имать, еже есть на совершение?

Infatti chi è fra voi colui che, volendo edificare una torre, non si metta prima a sedere e calcoli la spesa per vedere se ha da poterla finire?

29 Да не, когда положит основание и не возможет совершити, вси видящии начнут ругатися ему,

Che talora, quando ne abbia posto il fondamento e non la possa finire, tutti quelli che la vedranno prendano a beffarsi di lui, dicendo:

30 глаголюще, яко сей человек начат здати и не може совершити?

Quest’uomo ha cominciato a edificare e non ha potuto finire.

31 Или кий царь идый ко иному царю снитися с ним на брань, не сед ли прежде совещавает, аще силен есть срести с десятию тысящ грядущаго со двемадесятма тысящама нань?

Ovvero, qual è il re che, partendo per muover guerra ad un altro re, non si metta prima a sedere ed esamini se possa con diecimila uomini affrontare colui che gli vien contro con ventimila?

32 Аще ли же ни, еще далече ему сущу, моление послав молится о смирении.

Se no, mentre quello è ancora lontano, gli manda un’ambasciata e chiede di trattar la pace.

33 Тако убо всяк от вас, иже не отречется всего своего имения, не может быти Мой ученик.

Così dunque ognun di voi che non rinunzi a tutto quello che ha, non può esser mio discepolo.

34 Добро есть соль: аще же соль обуяет, чим осолится?

Il sale, certo, è buono; ma se anche il sale diventa insipido, con che gli si darà sapore?

35 Ни в землю, ни в гной потребна есть: вон изсыплют ю. Имеяй ушы слышати, да слышит.

Non serve né per terra, né per concime; lo si butta via. Chi ha orecchi da udire, oda.