Книга Иова 4

1 Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:

ED Elifaz Temanita rispose, e disse:

2 еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?

Se noi imprendiamo a parlarti, ti sarà egli molesto? Ma pur chi potrebbe rattener le parole?

3 Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,

Ecco, tu correggevi molti, E rinforzavi le mani rimesse.

4 немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.

I tuoi ragionamenti ridirizzavano quelli che vacillavano, E tu raffermavi le ginocchia che piegavano.

5 Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.

Ma ora che [il male] ti è avvenuto, tu te ne affanni; [Ora ch'è] giunto fino a te, tu ne sei smarrito.

6 Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?

La tua pietà non [è] ella [stata] la tua speranza, [E] l'integrità delle tue vie la tua aspettazione?

7 Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?

Deh! rammemorati, quale innocente perì mai, Ed ove furono gli [uomini] diritti [mai] distrutti?

8 Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,

Siccome io ho veduto che quelli che arano l'iniquità, E seminano la perversità, la mietono.

9 от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.

Essi periscono per l'alito di Dio, E son consumati dal soffiar delle sue nari.

10 Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:

Il ruggito del leone, e il grido del fier leone [son ribattuti]; E i denti de' leoncelli sono stritolati.

11 мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.

Il vecchio leone perisce per mancamento di preda, E i figli della leonessa son dissipati.

12 Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?

Or mi è stata di nascosto significata una parola, E l'orecchio mio ne ha ritenuto un poco.

13 Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,

Fra le immaginazioni delle visioni notturne, Quando il più profondo sonno cade sopra gli uomini,

14 ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:

Mi è venuto uno spavento ed un tremito, Che ha spaventate tutte quante le mie ossa.

15 и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,

Ed uno spirito è passato davanti a me, Che mi ha fatto arricciare i peli della mia carne;

16 востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:

Egli si è fermato, ed io non ho riconosciuto il suo aspetto; Una sembianza è stata davanti agli occhi miei, Ed io ho udita una voce sommessa [che diceva: ]

17 что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?

L'uomo sarebbe egli giustificato da Dio? L'uomo sarebbe egli giudicato puro dal suo fattore?

18 Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,

Ecco, egli non si fida ne' suoi servitori, E scorge della temerità ne' suoi Angeli.

19 живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,

Quanto più in coloro che abitano in case di fango, Il cui fondamento [è] nella polvere, E che son ridotti in polvere, esposti a' vermi?

20 и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:

Dalla mattina alla sera sono stritolati, E periscono in perpetuo, senza che alcuno vi ponga mente.

21 дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.

L'eccellenza ch'era in loro non si diparte ella? Muoiono, ma non con sapienza.