< Книга Иова 37 >

1 И от сих возмятеся сердце мое и отторжеся от места своего.
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 Послушай слуха во гневе ярости Господни, и поучение изо уст Его изыдет.
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
3 Под всем небом началство его, и свет его на крилу земли.
Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.
4 Вслед его возопиет гласом, возгремит гласом величия Своего, и не изменит их, яко услышит глас Его.
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
5 Возгремит Крепкий гласом Своим дивная: сотвори бо велия, ихже не ведахом.
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 Повелеваяй снегу: буди на земли, и буря дождя, и буря дождев могутства Его.
Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae.
7 В руце всякаго человека знаменает, да познает всяк человек свою немощь.
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Внидоша же зверие под кров и умолкоша на ложи.
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 Из хранилищ внутренних находят болезни, и от внешних стран студень.
Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 И от дыхания Крепка даст лед: управляет же воду, якоже хощет,
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.
11 и избранное устрояет облак: разженет облак свет Его,
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 и Сам окрестная превратит, якоже хощет, в дела их: вся, елика заповесть им, сия чиноположена суть от Него на земли,
Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 аще в наказание, аще на землю свою, аще на милость обрящет и.
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri.
14 Внуши сия, Иове: стани учайся силе Господни.
Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
15 Вемы, яко Господь положи дела Своя, свет сотворив из тмы.
Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
16 Весть же различие облаков и велия падения злых.
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 Твоя же одежда тепла, почивает же на земли от юга.
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
18 Утверждения с Ним в древности, крепка якоже видение слития.
Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
19 Чесо ради, научи мя, что речем Ему? И престанем многа глаголюще.
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 Еда книга, или книгочиа ми предстоит? Да стоящь сотворю человеку молчати.
Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Не всем же видимь свет: светлый есть в древностех, якоже еже от него на облацех.
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 От севера облацы златозарни: в сих велия слава и честь Вседержителева.
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 И не обретаем иного подобна крепости Его: иже судит праведно, мниши ли, яко не слышит Той?
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
24 Темже убоятся Его человецы: убоятся же Его и премудрии сердцем.
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.

< Книга Иова 37 >