< Книга Иова 23 >

1 Отвещав же Иов, рече:
Respondens autem Job, ait:
2 вем убо, яко из руки моея обличение мое есть, и рука Его тяжка бысть паче моего воздыхания.
[Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 Кто убо увесть, яко обрящу Его и прииду ко кончине?
Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?
4 И реку мой суд, уста же моя исполню обличения,
Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:
5 уразумею же изцеления, яже ми речет, и ощущу, что ми возвестит.
ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 И аще со многою крепостию найдет на мя, посем же не воспретит ми.
Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 Истина бо и обличение от Него: да изведет же в конец суд мой.
Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
8 Аще бо во первых пойду, ктому несмь: в последних же, како вем Его?
Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.
9 Ошуюю творящу Ему, и не разумех: обложит одесную, и не узрю.
Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Весть бо уже путь мой, искуси же мя яко злато.
Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11 Изыду же в заповедех Его, пути бо Его сохраних, и не уклонюся от заповедий Его
Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12 и не преступлю, в недрех же моих сокрых глаголголы Его.
A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13 Аще же и Сам судил тако, кто есть рекий противу Ему? Сам бо восхоте и сотвори.
Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Сего ради о Нем трепетен бых, наказуемь же попекохся о Нем:
Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
15 сего ради от лица Его потщуся, поучуся и убоюся от Него.
Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 И Господь умягчил сердце мое, и Вседержитель потщася о мне:
Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 не ведех бо, яко найдет на мя тма, пред лицем же моим покрыет мрак.
Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.]

< Книга Иова 23 >