Книга Иова 16

1 Отвещав же Иов, рече:

Porém Jó respondeu, dizendo:

2 слышах сицевая многа, утешителие зол вси.

Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.

3 Что бо? Еда чин есть во словесех ветра? Или кую ти пакость сотворит, яко отвещаеши?

Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?

4 И аз якоже вы возглаголю: аще бы душа ваша подлежала вместо моея, тогда наскочил бых на вы словесы, покиваю же на вы главою моею.

Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.

5 Буди же крепость во устех моих, движения же устен не пощажу.

Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.

6 Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?

Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?

7 Ныне же преутруждена мя сотвори, буя, согнивша, и ят мя.

Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.

8 В послушество бых, и воста во мне лжа моя, противно лицу моему отвеща.

Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].

9 Гневен быв низложи мя, возскрежета зубы на мя, стрелы разбойников Его нападоша на мя.

Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.

10 Остротою очес наскака, мечем порази мя в колена: вкупе же потекоша на мя:

Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.

11 предаде бо мя Господь в руки неправедных, нечестивым же поверже мя.

Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.

12 Мирствующа разсыпа мя, взяв мя за власы оборва, постави мя аки примету.

Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.

13 Обыдоша мя копиями бодуще во истесы моя, не щадяще: излияша на землю желчь мою,

Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.

14 низложиша мя труп на труп, текоша ко мне могущии,

Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.

15 вретище сошиша на кожу мою, и мощь моя на земли угасе.

Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.

16 Чрево мое сгоре от плача, на веждах же моих стень смертная,

Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;

17 неправедно же ни едино бе в руку моею: молитва же моя чиста.

Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.

18 Земле, да не покрыеши над кровию плоти моея, ниже да будет место воплю моему.

Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!

19 И ныне се, на небесех Послух мой, Свидетель же ми во вышних.

Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.

20 Да приидет моя мольба ко Господу, пред Нимже да каплет око мое.

Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.

21 Буди же обличение мужу пред Господем, и сыну человеческому ко ближнему его.

Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!

22 Лета же изочтеная приидоша, и путем, имже не возвращуся, пойду.

Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.