< Книга Иова 16 >

1 Отвещав же Иов, рече:
Respondens autem Job, dixit:
2 слышах сицевая многа, утешителие зол вси.
[Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Что бо? Еда чин есть во словесех ветра? Или кую ти пакость сотворит, яко отвещаеши?
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
4 И аз якоже вы возглаголю: аще бы душа ваша подлежала вместо моея, тогда наскочил бых на вы словесы, покиваю же на вы главою моею.
Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
5 Буди же крепость во устех моих, движения же устен не пощажу.
roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
7 Ныне же преутруждена мя сотвори, буя, согнивша, и ят мя.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 В послушество бых, и воста во мне лжа моя, противно лицу моему отвеща.
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
9 Гневен быв низложи мя, возскрежета зубы на мя, стрелы разбойников Его нападоша на мя.
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 Остротою очес наскака, мечем порази мя в колена: вкупе же потекоша на мя:
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
11 предаде бо мя Господь в руки неправедных, нечестивым же поверже мя.
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 Мирствующа разсыпа мя, взяв мя за власы оборва, постави мя аки примету.
Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 Обыдоша мя копиями бодуще во истесы моя, не щадяще: излияша на землю желчь мою,
Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 низложиша мя труп на труп, текоша ко мне могущии,
Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
15 вретище сошиша на кожу мою, и мощь моя на земли угасе.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 Чрево мое сгоре от плача, на веждах же моих стень смертная,
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 неправедно же ни едино бе в руку моею: молитва же моя чиста.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 Земле, да не покрыеши над кровию плоти моея, ниже да будет место воплю моему.
Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
19 И ныне се, на небесех Послух мой, Свидетель же ми во вышних.
ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 Да приидет моя мольба ко Господу, пред Нимже да каплет око мое.
Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
21 Буди же обличение мужу пред Господем, и сыну человеческому ко ближнему его.
atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
22 Лета же изочтеная приидоша, и путем, имже не возвращуся, пойду.
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.]

< Книга Иова 16 >