Книга Иова 14

1 Человек бо рожден от жены малолетен и исполнь гнева:

O homem, nascido de mulher, é curto de dias, e farto de inquietação;

2 или якоже цвет процветый отпаде, отбеже же яко сень, и не постоит.

Ele sai como uma flor, e é cortado; foge como a sombra, e não permanece.

3 Не и о сем ли слово сотворил еси, и сему сотворил еси внити на суд пред Тя?

Contudo sobre este abres teus olhos, e me trazes a juízo contigo.

4 Кто бо чист будет от скверны? Никтоже,

Quem tirará algo puro do imundo? Ninguém.

5 аще и един день житие его на земли: изочтени же месяцы его от Тебе, на время положил еси, и не преступит.

Visto que seus dias já estão determinados, e contigo está o número de seus meses, tu lhe puseste limites, [dos quais] ele não passará.

6 Отступи от него, да умолкнет и изберет житие якоже наемник.

Desvia-te dele, para que ele tenha repouso; até que, como o empregado, complete seu dia.

7 Есть бо древу надежда: аще бо посечено будет, паки процветет, и леторасль его не оскудеет:

Porque há [ainda] alguma esperança para a árvore que, se cortada, ainda se renove, e seus renovos não cessem.

8 аще бо состареется в земли корень его, на камени же скончается стебло его,

Ainda que sua raiz se envelheça na terra, e seu tronco morra no solo,

9 от вони воды процветет, сотворит же жатву, якоже новосажденное.

Ao cheiro das águas ela brotará, e dará ramos como uma planta nova.

10 Муж же умерый отиде, пад же человек, ктому несть.

Porém o homem morre, e se abate; depois de expirar, onde ele está?

11 Временем бо оскудевает море, река же опустевши изсше:

As águas se vão do lago, e o rio se esgota, e se seca.

12 человек же уснув не востанет, дондеже не будет небо сошвено, и не возбудятся от сна своего.

Assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus, eles não despertarão, nem se erguerão de seu sono.

13 Убо, о, дабы во аде мя сохранил еси, скрыл же мя бы еси, дондеже престанет гнев Твой, и вчиниши ми время, в неже память сотвориши ми. (Sheol h7585)

Ah, se tu me escondesses no Xeol, e me ocultasses até que a tua ira passasse, se me pusesses um limite de tempo, e te lembrasses de mim! (Sheol h7585)

14 Аще бо умрет человек, жив будет: скончав дни жития своего, потерплю, дондеже паки буду.

Se o homem morrer, voltará a viver? Todos os dias de meu combate esperarei, até que venha minha dispensa.

15 Посем воззовеши, аз же послушаю Тя: дел же руку Твоею не отвращайся:

Tu [me] chamarás, e eu te responderei; e te afeiçoarás à obra de tuas mãos.

16 изчислил же еси начинания моя, и ничтоже Тя мимоидет от грех моих:

Pois então tu contarias meus passos, e não ficarias vigiando meu pecado.

17 запечатлел же ми еси беззакония в мешце, назнаменал же еси, аще что неволею преступих.

Minha transgressão estaria selada numa bolsa, e tu encobririas minhas perversidades.

18 Обаче и гора падающи распадется, и камень обетшает от места своего:

E assim como a montanha cai e é destruída, e a rocha muda de seu lugar,

19 камение огладиша воды, и потопиша воды взнак холмы земныя, и ожидание человеческо погубил еси.

E a água desgasta as pedras, e as enxurradas levam o pó da terra, assim também tu fazes perecer a esperança do homem.

20 Отринул еси его до конца, и отиде: изменил еси ему лице и испустил еси.

Sempre prevaleces contra ele, e ele passa; tu mudas o aspecto de seu rosto, e o despedes.

21 Многим же бывшым сыном его, не весть: аще же и мало их будет, не знает:

Se seus filhos vierem a ter honra, ele não saberá; se forem humilhados, ele não perceberá.

22 но плоти его болеша, душа же его о себе сетова.

Ele apenas sente as dores em sua própria carne, e lamenta por sua própria alma.