< Книга Иова 10 >

1 Труждаюся душею моею, стеня испущу на мя глаголы моя, возглаголю горестию души моея одержимь
[Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animæ meæ.
2 и реку ко Господеви: не учи мя нечествовати, и почто ми сице судил еси?
Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices.
3 Или добро Ти есть, аще вознеправдую, яко презрел еси дела руку Твоею, совету же нечестивых внял еси?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?
4 Или якоже человек видит, видиши? Или якоже зрит человек, узриши?
Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 Или житие Твое человеческо есть? Или лета Твоя яко дние мужа?
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 Яко истязал еси беззаконие мое и грехи моя изследил еси.
ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
7 Веси бо, яко не нечествовах: но кто есть изимаяй из руку Твоею?
et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
8 Руце Твои сотвористе мя и создасте мя: потом же преложив, поразил мя еси.
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Помяни, яко брение мя создал еси, в землю же паки возвращаеши мя.
Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Или не якоже млеко измелзил мя еси, усырил же мя еси равно сыру?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Кожею же и плотию мя облекл еси, костьми же и жилами сшил мя еси:
Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me.
12 живот же и милость положил еси у мене, посещение же Твое сохрани мой дух.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Сия имеяй в Тебе, вем, яко вся можеши, и невозможно Тебе ничтоже.
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Аще бо согрешу, храниши мя, от беззакония же не безвинна мя сотворил еси.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Аще бо нечестив буду, люте мне, аще же буду праведен, не могу возникнути: исполнен бо есмь безчестия,
Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 ловимь бо есмь аки лев на убиение: паки же преложив, люте убиваеши мя.
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Обновляяй на мя испытание мое, гнева бо великаго на мя употребил еси и навел еси на мя искушения.
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 Почто убо мя из чрева извел еси, и не умрох, око же мене не видело бы,
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19 и бых бы аки не был? Почто убо из чрева во гроб не снидох?
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Или не мало есть время жизни моея? Остави мене почити мало,
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21 прежде даже отиду, отнюдуже не возвращуся, в землю темну и мрачну,
antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 в землю тмы вечныя, идеже несть света, ниже видети живота человеческаго.
terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.]

< Книга Иова 10 >