< Книга пророка Иеремии 4 >

1 Аще обратишися, Израилю, глаголет Господь, ко Мне обратися: и аще отимеши мерзости твоя от уст твоих, и от лица Моего убоишися,
Si reverteris Israel, ait Dominus, ad me convertere: si abstuleris offendicula tua a facie mea, non commoveberis.
2 и кленешися, живет Господь, во истине и в суде и в правде, и благословят в Нем языцы и в Нем восхвалят Бога во Иерусалиме.
Et iurabis: Vivit Dominus in veritate, et in iudicio, et in iustitia: et benedicent eum Gentes, ipsumque laudabunt.
3 Сия бо глаголет Господь мужем Иудиным и обитателем Иерусалимлим: поновите себе поля и не сейте на тернии:
Haec enim dicit Dominus viro Iuda, et habitatori Ierusalem: Novate vobis novale, et nolite serere super spinas:
4 обрежитеся Богу вашему и обрежите жестосердие ваше, мужие Иудины и обитающии во Иерусалиме, да не изыдет яко огнь ярость Моя, и возгорится, и не будет угашаяй, ради лукавства начинаний ваших.
circumcidimini Domino, et auferte praeputia cordium vestrorum viri Iuda, et habitatores Ierusalem: ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea, et succendatur, et non sit qui extinguat, propter malitiam cogitationum vestrarum.
5 Возвестите во Иудеи, и да услышится во Иерусалиме: глаголите, воспойте трубою на земли, возопийте зело и рцыте: соберитеся, и внидем во грады тверды.
Annunciate in Iuda, et in Ierusalem auditum facite: loquimini, et canite tuba in terra: clamate fortiter, et dicite: congregamini, et ingrediamur civitates munitas,
6 Воздвигше (знамение) бежите в Сион, потщитеся, не стойте, яко злая Аз навожду от севера и сотрение велико.
levate signum in Sion. Confortamini, nolite stare, quia malum ego adduco ab Aquilone, et contritionem magnam.
7 Взыде лев от ложа своего, и погубляяй языки воздвижеся и изыде от места своего, да положит землю твою в пустыню, и гради твои разорятся, оставшии без обитателей.
Ascendit leo de cubili suo, et praedo Gentium se levavit: egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitudinem: civitates tuae vastabuntur, remanentes absque habitatore.
8 О сих препояшитеся во вретища и плачите и рыдайте, яко не отвратися гнев ярости Господни от вас.
Super hoc accingite vos ciliciis, plangite et ululate: quia non est aversa ira furoris Domini a vobis.
9 И будет в день той, глаголет Господь, погибнет сердце царево и сердце началников, и священницы ужаснутся, и пророцы удивятся.
Et erit in die illa, dicit Dominus: Peribit cor regis, et cor principum: et obstupescent sacerdotes, et prophetae consternabuntur.
10 И рекох: о, Владыко Господи, еда обольстил еси люди сия и Иерусалима, рекий: мир будет вам? И се, пройде мечь даже до души их.
Et dixi: Heu, heu, heu Domine Deus, ergone decepisti populum istum et Ierusalem, dicens: Pax erit vobis: et ecce pervenit gladius usque ad animam?
11 Во время оно речется людем сим и Иерусалиму: дух заблуждения в пустыни, путь дщере людий Моих, не ко очищению, ниже во святое:
In tempore illo dicetur populo huic et Ierusalem: Ventus urens in viis, quae sunt in deserto viae filiae populi mei, non ad ventilandum, et ad purgandum.
12 дух исполнения от сих приидет Мне, и ныне Аз возглаголю суды Моя к ним.
Spiritus plenus ex his veniet mihi: et nunc ego loquar iudicia mea cum eis.
13 Се, яко облак взыдет, и яко вихрь колесницы его, быстрее орлов кони его: горе нам, яко бедствуем.
Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus eius: velociores aquilis equi illius: vae nobis quoniam vastati sumus.
14 Омый от лукавства сердце твое, Иерусалиме, да спасешися: доколе будут в тебе помышления бед твоих?
Lava a malitia cor tuum Ierusalem, ut salva fias: usquequo morabuntur in te cogitationes noxiae?
15 Глас бо возвещающаго от Дана приидет, и слышана будет болезнь от горы Ефремли.
Vox enim annunciantis a Dan, et notum facientis idolum de monte Ephraim.
16 Рцыте языком: се, приидоша: возвестите во Иерусалиме: полцы идут от земли дальния и даша на грады Иудины глас свой,
Concitate gentes: Ecce auditum est in Ierusalem custodes venire de terra longinqua, et dare super civitates Iuda vocem suam.
17 аки стражы селнии быша над ним окрест: яко пренебрегл Мя еси, глаголет Господь.
Quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro: quia me ad iracundiam provocavit, dicit Dominus.
18 Пути твоя и начинания твоя сотвориша тебе сия: сие лукавство твое, понеже горько, яко прикоснуся сердцу твоему.
Viae tuae, et cogitationes tuae fecerunt haec tibi: ista malitia tua, quia amara, quia tetigit cor tuum.
19 Чрево мое, чрево мое болит мне, и чувства сердца моего, смущается душа моя, терзается сердце мое: не умолчу, яко глас трубы услышала душа моя, вопль рати и беды:
Ventrem meum, ventrem meum doleo, sensus cordis mei turbati sunt in me: non tacebo, quoniam vocem buccinae audivit anima mea, clamorem praelii.
20 сотрение (на сотрение) призывается, понеже опустела вся земля, внезапу опусте жилище мое, расторгошася кожы моя.
Contritio super contritionem vocata est, et vastata est omnis terra: repente vastata sunt tabernacula mea, subito pelles meae.
21 Доколе зрети имам бежащих, слышащь гласы трубныя?
Usquequo videbo fugientem, audiam vocem buccinae?
22 Понеже вождеве людий Моих Мене не познаша: сынове буии суть и безумни, мудри суть, еже творити злая, благо же творити не познаша.
Quia stultus populus meus me non cognovit: filii insipientes sunt, et vecordes: sapientes sunt ut faciant mala, bene autem facere nescierunt.
23 Воззрех на землю, и се, ничтоже, и на небо, и не бе света его.
Aspexi terram, et ecce vacua erat, et nihili: et caelos, et non erat lux in eis.
24 Видех горы, и трепетаху, и вси холми возмутишася.
Vidi montes, et ecce movebantur: et omnes colles conturbati sunt.
25 Воззрех, и се, не бе человека, и вся птицы небесныя ужасахуся.
Intuitus sum, et non erat homo: et omne volatile caeli recessit.
26 Видех, и се, Кармил пуст, и вси гради сожжени огнем от лица Господня, и от лица гнева ярости Его погибоша.
Aspexi, et ecce Carmelus desertus: et omnes urbes eius destructae sunt a facie Domini, et a facie irae furoris eius.
27 Сия глаголет Господь: пуста будет вся земля, скончания же не сотворю.
Haec enim dicit Dominus: Deserta erit omnis terra, sed tamen consummationem non faciam.
28 О сих да плачет земля, и да помрачится небо свыше: понеже глаголах, и не раскаюся: устремихся и не отвращуся от него.
Lugebit terra, et moerebunt caeli desuper: eo quod locutus sum, cogitavi, et non poenituit me, nec aversus sum ab eo.
29 От гласа яздящих и напряженна лука побеже всяка страна: внидоша в разселины и в дубравы сокрышася и на камение взыдоша: вси гради оставлени суть, не обитает в них человек.
A voce equitis, et mittentis sagittam fugit omnis civitas: ingressi sunt ardua, et ascenderunt rupes: universae urbes derelictae sunt, et non habitat in eis homo.
30 Ты же, запустелая, что сотвориши? Аще облечешися во багряницу и украсишися монисты златыми, аще намажеши стивием очи твои, всуе украшение твое: отринуша тя любовницы твои, души твоея ищут.
Tu autem vastata quid facies? cum vestieris te coccino, cum ornata fueris monili aureo, et pinxeris stibio oculos tuos, frustra componeris: contempserunt te amatores tui, animam tuam quaerent.
31 Глас бо яко родящия слышах стенания твоего: аки первородящия глас дщере Сиони истает, и опустит руце свои: горе мне, яко изчезает душа моя над убиенными.
Vocem enim quasi parturientis audivi, angustias ut puerperae: Vox filiae Sion inter morientis, expandentisque manus suas: vae mihi, quia defecit anima mea propter interfectos.

< Книга пророка Иеремии 4 >