< Книга пророка Иеремии 15 >

1 И рече Господь ко мне: аще станут Моисей и Самуил пред лицем Моим, несть душа Моя к людем сим: изрини тех (от лица Моего), и да изыдут.
Et dixit Dominus ad me: Si steterit Moyses, et Samuel coram me, non est anima mea ad populum istum: eiice illos a facie mea, et egrediantur.
2 И будет, аще рекут к тебе: камо изыдем? И речеши к ним: сия глаголет Господь: иже ко смерти, ко смерти: и иже к мечу, к мечу: и иже ко гладу, ко гладу: и иже ко пленению, ко пленению.
Quod si dixerint ad te: Quo egrediemur? dices ad eos: Haec dicit Dominus: Qui ad mortem, ad mortem: et qui ad gladium, ad gladium: et qui ad famem, ad famem: et qui ad captivitatem, ad captivitatem.
3 И отмщу имъчетырьми образы, рече Господь: мечь на заклание, и пси на растерзание, и птицы небесе и зверие земли на пожрения и расхищение.
Et visitabo super eos quattuor species, dicit Dominus: Gladium ad occisionem, et canes ad lacerandum, et volatilia caeli et bestias terrae ad devorandum et dissipandum.
4 И предам их во утеснение всем царствам земным, ради Манассии сына Езекиина царя Иудина за вся, яже сотвори во Иерусалиме.
et dabo eos in fervorem universis regnis terrae: propter Manassen filium Ezechiae regis Iuda, super omnibus quae fecit in Ierusalem.
5 Кто умилосердится к тебе, Иерусалиме? И кто поскорбит о тебе, или кто пойдет молити о мире тебе?
Quis enim miserebitur tui, Ierusalem? aut quis contristabitur pro te? aut quis ibit ad rogandum pro pace tua?
6 Ты оставил Мя еси, рече Господь, вспять пошел еси: и простру руку Мою на тя и убию тя, и ктому не пощажу их
Tu reliquisti me, dicit Dominus, retrorsum abiisti: et extendam manum meam super te, et interficiam te: laboravi rogans.
7 и расточу их расточением во вратех людий Моих: обезчадеша, погубиша людий Моих злобами своими, и не обратишася.
Et dispergam eos ventilabro in portis terrae: interfeci et disperdidi populum meum, et tamen a viis suis non sunt reversi.
8 Умножишася вдовицы их паче песка морскаго: наведох на матерь юношы, бедность о полудни, навергох на ню внезапу страх и трепет.
Multiplicatae sunt mihi viduae eius super arenam maris: induxi eis super matrem adolescentis vastatorem meridie: misi super civitates repente terrorem.
9 Праздна бысть родившая седмь, оскуде душа ея, зайде ей солнце еще среде полудне, постыждена бысть и укорена: прочыя их в мечь дам пред враги их, рече Господь.
Infirmata est quae peperit septem, defecit anima eius: occidit ei sol, cum adhuc esset dies: confusa est, et erubuit: et residuos eius in gladium dabo in conspectu inimicorum eorum, ait Dominus.
10 Горе мне, мати (моя), вскую мя родила еси мужа прителнаго и судимаго по всей земли? Не заях, ниже заят у мене кто: сила моя оскуде от кленущих мя, (рече Господь).
Vae mihi mater mea: quare genuisti me virum rixae, virum discordiae in universa terra? non foeneravi, nec foeneravit mihi quisquam: omnes maledicunt mihi.
11 Буди, Владыко, исправляющым им: аще не притекох ко Тебе во время озлобления их и во время скорби их, во благая на врага.
Dicit Dominus: Si non reliquiae tuae in bonum, si non occurri tibi in tempore afflictionis, et in tempore tribulationis adversus inimicum.
12 Еда познается железо? И одеяние медяно крепость твоя.
Numquid foederabitur ferrum ferro ab Aquilone, et aes?
13 И сокровища твоя в расхищение дам, измену за вся грехи твоя, и во всех пределех твоих:
Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis in omnibus peccatis tuis, et in omnibus terminis tuis.
14 и порабощу тя окрест врагом твоим, в земли, еяже не веси: яко огнь возжжеся от ярости Моея, на вас горети будет.
Et adducam inimicos tuos de terra, quam nescis: quia ignis succensus est in furore meo, super vos ardebit.
15 Ты веси, Господи, воспомяни мя и посети мя и защити мя от гонящих мя, не в долготерпение Твое восприими мя: веждь, яко приях Тебе ради поношение от отвергающих словеса Твоя:
Tu scis Domine, recordare mei, et visita me, et tuere me ab his, qui persequuntur me, noli in patientia furoris tui suscipere me: scito quoniam sustinui propter te opprobrium.
16 скончай их, и будет слово Твое мне в радость и во веселие сердца моего, яко призвано есть имя Твое на мне, Господи Боже Сил.
Inventi sunt sermones tui, et comedi eos, et factum est mihi verbum tuum in gaudium et in laetitiam cordis mei: quoniam invocatum est nomen tuum super me Domine Deus exercituum.
17 Не седох в сонме их играющих, но бояхся от лица руки Твоея: на едине седях, яко горести исполнихся.
Non sedi in concilio ludentium, et gloriatus sum a facie manus tuae: solus sedebam, quoniam comminatione replesti me.
18 Вскую оскорбляющии мя возмогают на мя? Язва моя тверда, откуду изцелюся? Бысть мне яко вода лживая, не имущая верности.
Quare factus est dolor meus perpetuus, et plaga mea desperabilis renuit curari? facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium.
19 Сего ради сия глаголет Господь: аще обратишися, возставлю тя, и пред лицем Моим станеши: и аще изведеши честное от недостойнаго, яко уста Моя будеши: и обратятся тии к тебе, и ты не обратишися к ним.
Propter hoc haec dicit Dominus: Si converteris, convertam te, et ante faciem meam stabis: et si separaveris pretiosum a vili, quasi os meum eris: convertentur ipsi ad te, et tu non converteris ad eos.
20 И дам тя людем сим аки стену крепку, медяну: и поратуют на тя и не возмогут на тя, яко Аз с тобою есмь, да спасу тя и избавлю тя, рече Господь:
Et dabo te populo huic in murum aereum, fortem: et bellabunt adversum te, et non praevalebunt: quia ego tecum sum ut salvem te, et eruam te, dicit Dominus.
21 избавлю тя от рук злейших и искуплю тя от рук губителей.
Et liberabo te de manu pessimorum, et redimam te de manu fortium.

< Книга пророка Иеремии 15 >