< Книга пророка Иезекииля 6 >

1 И бысть слово Господне ко мне глаголя:
Et factus est sermo Domini ad me, dicens:
2 сыне человечь, утверди лице твое к горам Израилевым и прорцы к ним,
Fili hominis pone faciem tuam ad montes Israel, et prophetabis ad eos,
3 и речеши: горы Израилевы, слышите слово Господне, сия глаголет Адонаи Господь горам и холмом, и каменем и дебрем: се, Аз наведу на вы мечь, и потребятся высоты вашя:
et dices: Montes Israel audite verbum Domini Dei: Haec dicit Dominus Deus montibus, et collibus, rupibus, et vallibus: Ecce ego inducam super vos gladium, et disperdam excelsa vestra,
4 и сокрушатся требища ваша и кумирницы вашя, и повергу язвеных ваших пред кумиры вашими:
et demoliar aras vestras, et confringentur simulachra vestra: et deiiciam interfectos vestros ante idola vestra.
5 и дам трупы сынов Израилевых пред кумиры их и расточу кости вашя окрест требищ ваших.
Et dabo cadavera filiorum Israel ante faciem simulachrorum vestrorum: et dispergam ossa vestra circum aras vestras
6 И во всем селении вашем опустеют грады, и высокая ваша погибнут, яко да потребятся требницы ваши и сокрушатся, и престанут кумиры ваши, и отвергутся кумирницы вашя, и потребятся дела ваша:
in omnibus habitationibus vestris. Urbes desertae erunt, et excelsa demolientur, et dissipabuntur: et interibunt arae vestrae, et confringentur: et cessabunt idola vestra, et conterentur delubra vestra, et delebuntur opera vestra.
7 и падут язвении посреде вас, и познаете, яко Аз Господь.
Et cadet interfectus in medio vestri: et scietis quia ego sum Dominus.
8 И оставлю еже быти от вас избегшым от меча во языцех, и в разсыпании вашем во странах,
Et relinquam in vobis eos, qui fugerint gladium in Gentibus, cum dispersero vos in terris.
9 и помянут Мя уцелевшии от вас во языцех, аможе быша пленени: кляхся бо сердцу их блудившему и отставшему от Мене и очесем их блудившым вслед начинаний их: и бити имут лица своя о злобах, яже твориша во всех мерзостех своих,
Et recordabuntur mei liberati vestri in Gentibus, ad quas captivi ducti sunt: quia contrivi cor eorum fornicans, et recedens a me; et oculos eorum fornicantes post idola sua: et displicebunt sibimet super malis quae fecerant in universis abominationibus suis.
10 и познают, яко Аз Господь не туне глаголах сотворити им вся злая сия.
Et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum ut facerem eis malum hoc.
11 Тако глаголет Адонаи Господь: восплещи рукою и вострепли ногою и рцы: благоже, благоже о всех мерзостех злобы дому Израилева: яко мечем и гладом и смертию падут.
Haec dicit Dominus Deus: Percute manum tuam, et allide pedem tuum, et dic: Heu, ad omnes abominationes malorum domus Israel: quia gladio, fame, et peste ruituri sunt.
12 Дальнии смертию скончаются, а ближнии мечем падут: оставшии же и обдержимии гладом скончаются: и скончаю гнев Мой на них,
Qui longe est, peste morietur: qui autem prope, gladio corruet: et qui relictus fuerit, et obsessus, fame morietur: et complebo indignationem meam in eis.
13 и увесте, яко Аз Господь, егда будут язвении ваши среде кумир ваших окрест требищ ваших, на всяцем холме высоцем и на всех версех горних, и под дубом сенным и под всяким древом чащным, идеже даяху воню благоухания всем кумиром своим.
Et scietis quia ego Dominus, cum fuerint interfecti vestri in medio idolorum vestrorum in circuitu ararum vestrarum, in omni colle excelso, et in cunctis summitatibus montium, et subtus omne lignum nemorosum, et subtus universam quercum frondosam, locum ubi accenderunt thura redolentia universis idolis suis.
14 И простру руку Мою на ня, и положу землю в пагубу и в потребление от пустыни Девлафа, от всего селения их: и познаете, яко Аз Господь.
Et extendam manum meam super eos: et faciam terram desolatam, et destitutam a deserto Deblatha in omnibus habitationibus eorum: et scient quia ego Dominus.

< Книга пророка Иезекииля 6 >