< Исход 10 >

1 Рече же Господь к Моисею глаголя: вниди к фараону: Аз бо ожесточих сердце его и рабов его, да и еще приидут знамения сия на них:
Et dixit Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem: ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo:
2 яко да повесте во ушеса чад ваших и чадом чад ваших, елико наругахся Египтяном, и знамения Моя, яже сотворих в них, и увесте, яко Аз Господь.
et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis: et sciatis quia ego Dominus.
3 Вниде же Моисей и Аарон пред фараона и реста ему: сия глаголет Господь Бог Еврейский: доколе не хощеши усрамитися Мене? Отпусти люди Моя, да послужат Ми:
Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Usquequo non vis subjici mihi? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.
4 аще же не хощеши ты отпустити люди Моя, се, Аз наведу в сей час заутра пруги многи на вся пределы твоя,
Sin autem resistis, et non vis dimittere eum: ecce ego inducam cras locustam in fines tuos:
5 и покрыют лице земли, и не возможеши видети земли, и поядят весь останок земли оставшийся, егоже остави вам град, и изядят всяко древо растущее вам на земли:
quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini: corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris.
6 и наполнятся домове твои и домове рабов твоих, и вси домове по всей земли Египетстей: ихже никогдаже видеша отцы твои, ни прадеды их, от негоже дне быша на земли, даже до дне сего. И уклонився Моисей, изыде от фараона.
Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone.
7 Рекоша же раби фараоновы к нему: доколе нам сия будет мука? Отпусти люди, да послужат Господу Богу своему: или видети хощеши, яко погибнет Египет?
Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum: Usquequo patiemur hoc scandalum? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo; nonne vides quod perierit Ægyptus?
8 И возвратиша Моисеа и Аарона пред фараона, и рече им фараон: идите и послужите Господу Богу вашему: кто же и кто суть идущии?
Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem: qui dixit eis: Ite, sacrificate Domino Deo vestro: quinam sunt qui ituri sunt?
9 И рече Моисей: с юнотами нашими и с старцы пойдем, с сынми и дщерьми, и со овцами и волами нашими: будет бо праздник Господа Бога нашего.
Ait Moyses: Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis: est enim solemnitas Domini Dei nostri.
10 И рече им фараон: да будет тако, Господь с вами: якоже отпущаю вас, еда и стяжание ваше? Видите, яко лукавство обретается в вас:
Et respondit Pharao: Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis?
11 не тако: но да идут мужие и да послужат Богу: сего бо сами просите. И изгнаша их от лица фараонова.
non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino: hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis.
12 Рече же Господь Моисею: простри руку твою на землю Египетскую, и да взыдут прузи на землю Египетскую, и снедят всю траву земную и весь плод древесный, егоже остави град.
Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini.
13 И воздвиже Моисей жезл на небо, Господь же наведе ветр южный на землю во весь той день и во всю нощь: утро бысть, и ветр южный взя пруги,
Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti: et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte: et mane facto, ventus urens levavit locustas.
14 и наведе я на всю землю Египетскую: и нападоша на вся пределы Египетския мнози зело: прежде сих не быша сицевии прузи, и по сих не будут тако,
Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti: et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt.
15 и покрыша лице земное, и истле земля: и снедоша всю траву земную и весь плод древесный, иже остася от града: не остася зелено ничтоже на древех и во всей траве польней, по всей земли Египетстей.
Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat: nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto.
16 Потщася же фараон призвати Моисеа и Аарона, глаголя: согреших пред Господем Богом вашим и к вам:
Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis: Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos.
17 простите убо мой грех еще ныне и помолитеся Господу Богу вашему, да отимет от мене смерть сию.
Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam.
18 Изыде же Моисей от фараона и помолися ко Господу:
Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum.
19 и премени Господь от моря ветр велик и взя пруги, и вверже их в море Чермное: и не остася ни един пруг на всей земли Египетстей.
Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum: non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti.
20 И ожесточи Господь сердце фараоново, и не отпусти сынов Израилевых.
Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël.
21 Рече же Господь Моисею: простри руку твою на небо, и да будет тма по земли Египетстей, осязаемая тма.
Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in cælum: et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant.
22 Простре же Моисей руку свою на небо, и бысть тма, мрак, буря по всей земли Египетстей три дни:
Extenditque Moyses manum in cælum: et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus.
23 и не виде никтоже брата своего три дни, и не воста никтоже от одра своего три дни, всем же сыном Израилевым бяше свет во всех (жилищах), в нихже пребываху.
Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat: ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat.
24 И призва фараон Моисеа и Аарона, глаголя: идите, послужите Господу Богу вашему: токмо овцы и волы оставите: стяжание же ваше да идет с вами.
Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Ite, sacrificate Domino: oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum.
25 И рече Моисей: ни: но и ты нам даси всесожжения и жертвы, яже сотворим Господу Богу нашему:
Ait Moyses: Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro.
26 и скот наш пойдет с нами, не оставим и копыта: от них бо возмем на службу Господу Богу нашему: мы же не вемы, чим послужим Господу Богу нашему, дондеже дойдем тамо.
Cuncti greges pergent nobiscum; non remanebit ex eis ungula: quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri: præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus.
27 Ожесточи же Господь сердце фараоново, и не восхоте отпустити их:
Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos.
28 и рече ему фараон: отиди от мене, внемли себе ктому, да не приложиши видети лица моего: в оньже бо день аще явишися мне, умреши.
Dixitque Pharao ad Moysen: Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam: quocumque die apparueris mihi, morieris.
29 Рече же Моисей: якоже рекл еси, ктому не явлюся пред лицем твоим.
Respondit Moyses: Ita fiet ut locutus es: non videbo ultra faciem tuam.

< Исход 10 >