< Книга Екклезиаста 10 >

1 Мухи умершыя згнояют елеа сладость: честно малое мудрости паче славы велики безумия.
muscae morientes perdunt suavitatem unguenti pretiosior est sapientia et gloria parva ad tempus stultitia
2 Сердце мудраго одесную его, сердце же безумнаго ошуюю его:
cor sapientis in dextera eius et cor stulti in sinistra illius
3 и в путь егда безумный идет, сердце его лишается, и яже помышляет, вся безумие суть.
sed et in via stultus ambulans cum ipse insipiens sit omnes stultos aestimat
4 Аще дух владеющаго взыдет на тя, места твоего не остави: яко изцеление утолит грехи велики.
si spiritus potestatem habentis ascenderit super te locum tuum ne dimiseris quia curatio cessare faciet peccata maxima
5 Есть лукавство, еже видех под солнцем, аки невольно изыде от лица владеющаго:
est malum quod vidi sub sole quasi per errorem egrediens a facie principis
6 вдан безумный в высоты велики, а богатии во смиренных сядут:
positum stultum in dignitate sublimi et divites sedere deorsum
7 видех рабов на конех, и князей идущих яко рабов на земли.
vidi servos in equis et principes ambulantes quasi servos super terram
8 Копаяй яму впадет в ню, и разоряющаго ограду угрызнет его змий.
qui fodit foveam incidet in eam et qui dissipat sepem mordebit eum coluber
9 Иземляй камение поболит от них, разсецаяй дрова беду приимет в них:
qui transfert lapides adfligetur in eis et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis
10 аще спадет сечиво, и сам лицем смятется: и силы укрепит, и изюбилие мужу мудрость.
si retunsum fuerit ferrum et hoc non ut prius sed hebetatum erit multo labore exacuatur et post industriam sequitur sapientia
11 Аще угрызнет змий не в шепте, и несть излишества обавающему.
si mordeat serpens in silentio nihil eo minus habet qui occulte detrahit
12 Словеса уст премудраго благодать, устне же безумнаго потопят его:
verba oris sapientis gratia et labia insipientis praecipitabunt eum
13 начало словес уст его безумие, и последняя уст его прелесть лукава.
initium verborum eius stultitia et novissimum oris illius error pessimus
14 Безумный умножает словеса: не разуме человек, что бывшее и что будущее, что созади его, (и) кто возвестит ему?
stultus verba multiplicat ignorat homo quid ante se fuerit et quod post futurum est quis illi poterit indicare
15 Труд безумных озлобит их, иже не разуме ити во град.
labor stultorum adfliget eos qui nesciunt in urbem pergere
16 Горе тебе, граде, в немже царь твой юн, и князи твои рано ядят.
vae tibi terra cuius rex est puer et cuius principes mane comedunt
17 Блаженна ты, земле, еяже царь твой сын свободных, и князи твои во время ядят в силе и не постыдятся.
beata terra cuius rex nobilis est et cuius principes vescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad luxuriam
18 В леностех смирится строп, и в празднестве рук прокаплет храмина.
in pigritiis humiliabitur contignatio et in infirmitate manuum perstillabit domus
19 Во смех творят хлеб и вино и елей, еже веселитися живущым: и сребра со смирением послушают всяческая.
in risu faciunt panem ac vinum ut epulentur viventes et pecuniae oboedient omnia
20 И в совести убо твоей не клени царя, и в клети ложницы твоея не клени богатаго: яко птица небесная донесет глас твой, и имеяй криле возвестит слово твое.
in cogitatione tua regi ne detrahas et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti quia avis caeli portabit vocem tuam et qui habet pinnas adnuntiabit sententiam

< Книга Екклезиаста 10 >