Книга Екклезиаста 10

1 Мухи умершыя згнояют елеа сладость: честно малое мудрости паче славы велики безумия.

Venenaj muŝoj putrigas kaj haladzigas la oleon de parfumisto; pli ŝatata ol saĝo kaj honoro ofte estas malgranda malsaĝaĵo.

2 Сердце мудраго одесную его, сердце же безумнаго ошуюю его:

La koro de saĝulo estas ĉe lia dekstra flanko, kaj la koro de malsaĝulo ĉe lia maldekstra.

3 и в путь егда безумный идет, сердце его лишается, и яже помышляет, вся безумие суть.

Kaj eĉ en la vojo, laŭ kiu iras malsaĝulo, mankas al li saĝo, kaj al ĉiu li diras, ke li estas malsaĝulo.

4 Аще дух владеющаго взыдет на тя, места твоего не остави: яко изцеление утолит грехи велики.

Se atakos vin kolero de reganto, ne forlasu vian lokon, ĉar mildeco pardonigas eĉ grandajn krimojn.

5 Есть лукавство, еже видех под солнцем, аки невольно изыде от лица владеющаго:

Ekzistas malbono, kiun mi vidis sub la suno; ĝi estas kvazaŭ eraro, venanta de la reganto:

6 вдан безумный в высоты велики, а богатии во смиренных сядут:

senscieco estas metata tre alte, kaj la riĉuloj sidas malalte.

7 видех рабов на конех, и князей идущих яко рабов на земли.

Mi vidis sklavojn sur ĉevaloj, kaj princojn, irantajn piede, kiel sklavoj.

8 Копаяй яму впадет в ню, и разоряющаго ограду угрызнет его змий.

Kiu fosas kavon, tiu falos en ĝin; kaj kiu detruas muron, tiun mordos serpento.

9 Иземляй камение поболит от них, разсецаяй дрова беду приимет в них:

Kiu transmovas ŝtonojn, tiu faras al si difekton per streĉo; kaj kiu hakas lignon, tiu sin vundas per ĝi.

10 аще спадет сечиво, и сам лицем смятется: и силы укрепит, и изюбилие мужу мудрость.

Se malakriĝis la hakilo, kaj oni ne akrigas la tranĉan flankon, oni devas streĉi la fortojn; kaj la ĉefaĵo estas prepari ĉion saĝe.

11 Аще угрызнет змий не в шепте, и несть излишества обавающему.

Se mordis la serpento sen kuracparolo, tiam jam ne utilas kuracparolanto.

12 Словеса уст премудраго благодать, устне же безумнаго потопят его:

Vortoj el buŝo de saĝulo estas agrablaj, sed la buŝo de malsaĝulo lin mem pereigas.

13 начало словес уст его безумие, и последняя уст его прелесть лукава.

La komenco de la parolo de lia buŝo estas malsaĝaĵo, kaj la fino de lia parolo estas abomeninda sensencaĵo.

14 Безумный умножает словеса: не разуме человек, что бывшее и что будущее, что созади его, (и) кто возвестит ему?

Malsaĝulo multe parolas, kvankam homo ne scias, kio estos; kaj kio estos post li? kiu ĉi tion diros al li?

15 Труд безумных озлобит их, иже не разуме ити во град.

Penado de malsaĝuloj lacigas ĉiun, kiu ne scias eĉ la vojon al la urbo.

16 Горе тебе, граде, в немже царь твой юн, и князи твои рано ядят.

Ve al vi, ho lando, se via reĝo estas infano kaj viaj princoj manĝas frue!

17 Блаженна ты, земле, еяже царь твой сын свободных, и князи твои во время ядят в силе и не постыдятся.

Feliĉa vi estas, ho lando, se via reĝo estas de nobla deveno kaj viaj princoj manĝas en ĝusta tempo, por fortiĝi, ne por festeni!

18 В леностех смирится строп, и в празднестве рук прокаплет храмина.

De mallaboremeco falos la plafono; kaj, se oni mallevas la manojn, tramalsekiĝas la domo.

19 Во смех творят хлеб и вино и елей, еже веселитися живущым: и сребра со смирением послушают всяческая.

Por plezuro oni aranĝas festenojn, kaj vino gajigas la vivon, kaj mono respondas por ĉio.

20 И в совести убо твоей не клени царя, и в клети ложницы твоея не клени богатаго: яко птица небесная донесет глас твой, и имеяй криле возвестит слово твое.

Eĉ en viaj pensoj ne malbenu la reĝon, kaj en via dormoĉambro ne malbenu riĉulon; ĉar birdo ĉiela transportos vian voĉon, kaj flugila estaĵo eldiros vian parolon.