< Книга Екклезиаста 1 >

1 Глаголы Екклесиаста, сына Давидова, царя Израилева во Иерусалиме.
Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Jerusalem.
2 Суета суетствий, рече Екклесиаст, суета суетствий, всяческая суета.
[Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes; vanitas vanitatum, et omnia vanitas.
3 Кое изюбилие человеку во всем труде его, имже трудится под солнцем?
Quid habet amplius homo de universo labore suo quo laborat sub sole?]
4 Род преходит и род приходит, а земля во век стоит.
[Generatio præterit, et generatio advenit; terra autem in æternum stat.
5 И восходит солнце и заходит солнце и в место свое влечется, сие возсиявая тамо.
Oritur sol et occidit, et ad locum suum revertitur; ibique renascens,
6 Идет к югу и обходит к северу, обходит окрест, идет дух и на круги своя обращается дух.
gyrat per meridiem, et flectitur ad aquilonem. Lustrans universa in circuitu pergit spiritus, et in circulos suos revertitur.
7 Вси потоцы идут в море, и море несть насыщаемо: на место, аможе потоцы идут, тамо тии возвращаются ити.
Omnia flumina intrant in mare, et mare non redundat; ad locum unde exeunt flumina revertuntur ut iterum fluant.
8 Вся словеса трудна, не возможет муж глаголати: и не насытится око зрети, ни исполнится ухо слышания.
Cunctæ res difficiles; non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur.
9 Что было, тожде есть, еже будет: и что было сотвореное, тожде имать сотворитися:
Quid est quod fuit? Ipsum quod futurum est. Quid est quod factum est? Ipsum quod faciendum est.
10 и ничтоже ново под солнцем. Иже возглаголет и речет: се, сие ново есть: уже бысть в вецех бывших прежде нас.
Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est: jam enim præcessit in sæculis quæ fuerunt ante nos.
11 Несть память первых, и последним бывшым не будет их память с будущими на последок.
Non est priorum memoria; sed nec eorum quidem quæ postea futura sunt erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo.]
12 Аз Екклесиаст бых царь над Израилем во Иерусалиме
[Ego Ecclesiastes fui rex Israël in Jerusalem;
13 и вдах сердце мое, еже взыскати и разсмотрити в мудрости о всех бывающих под небесем: яко попечение лукаво даде Бог сыном человеческим, еже упражднятися в нем.
et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter de omnibus quæ fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.
14 Видех всяческая сотворения сотворенная под солнцем: и се, вся суетство и произволение духа.
Vidi cuncta quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas et afflictio spiritus.
15 Развращенное не может исправитися, и лишение не может изчислитися.
Perversi difficile corriguntur, et stultorum infinitus est numerus.
16 Глаголах аз в сердцы моем, еже рещи: се, аз возвеличихся и умножих мудрость паче всех, иже быша прежде мене во Иерусалиме,
Locutus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia qui fuerunt ante me in Jerusalem; et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici.
17 и сердце мое вдах, еже ведети премудрость и разум: и сердце мое виде многая, премудрость и разум, притчи и хитрость: уразумех аз, яко и сие есть произволение духа:
Dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam, erroresque et stultitiam; et agnovi quod in his quoque esset labor et afflictio spiritus:
18 яко во множестве мудрости множество разума, и приложивый разум приложит болезнь.
eo quod in multa sapientia multa sit indignatio; et qui addit scientiam, addit et laborem.]

< Книга Екклезиаста 1 >