< Вторая книга Царств 6 >

1 И собра Давид еще всякаго юношу от Израиля, яко седмьдесят тысящ.
Congregavit autem rursum David omnes electos ex Israël, triginta millia.
2 И воста и иде Давид и вси людие, иже с ним, и от князей Иудиных, на восход, еже вознести оттуду кивот Божий, над нимже призвася имя Господа Сил, седящаго на херувимех над ним:
Surrexitque David, et abiit, et universus populus qui erat cum eo de viris Juda, ut adducerent arcam Dei, super quam invocatum est nomen Domini exercituum, sedentis in cherubim super eam.
3 и возложиша кивот Господень на колесницу нову, и отвезоша его из дому и Аминадавля иже на холме: Оза же и братия его сынове Аминадавли везяху колесницу с кивотом (Господним):
Et imposuerunt arcam Dei super plaustrum novum: tuleruntque eam de domo Abinadab, qui erat in Gabaa: Oza autem et Ahio, filii Abinadab, minabant plaustrum novum.
4 и братия его идяху пред кивотом (Божиим),
Cumque tulissent eam de domo Abinadab, qui erat in Gabaa, custodiens arcam Dei Ahio præcedebat arcam.
5 Давид же и сынове Израилевы (идяху) пред Господем, играюще во органы устроенныя в крепости, и в пениих и в гуслех, и в свирелех и в тимпанех, и в кимвалех и в цевницах,
David autem et omnis Israël ludebant coram Domino in omnibus lignis fabrefactis, et citharis et lyris et tympanis et sistris et cymbalis.
6 и приидоша до гумна Нахорова. И простре Оза руку свою на кивот Божий придержати его, и ятся за него, понеже превращаше его телец.
Postquam autem venerunt ad aream Nachon, extendit Oza manum ad arcam Dei, et tenuit eam: quoniam calcitrabant boves, et declinaverunt eam.
7 И разгневася гневом Господь на Озу и порази его тамо Бог, и умре тамо у кивота Господня пред Богом.
Iratusque est indignatione Dominus contra Ozam, et percussit eum super temeritate: qui mortuus est ibi juxta arcam Dei.
8 И опечалися Давид, понеже порази Господь поражением Озу: и наречеся место то поражение Озино и до сего дне.
Contristatus est autem David, eo quod percussisset Dominus Ozam, et vocatum est nomen loci illius: Percussio Ozæ, usque in diem hanc.
9 И убояся Господа Давид в день той, глаголя: како внидет ко мне кивот Господень?
Et extimuit David Dominum in die illa, dicens: Quomodo ingredietur ad me arca Domini?
10 И не хотяше Давид, да приидет к нему кивот завета Господня во град Давидов: и уклони его Давид в дом Аведдара Гефеанина.
Et noluit divertere ad se arcam Domini in civitatem David: sed divertit eam in domum Obededom Gethæi.
11 И стояше кивот Господень в дому Аведдара Гефеанина месяцы три, и благослови Господь весь дом Аведдаров и вся, яже его.
Et habitavit arca Domini in domo Obededom Gethæi tribus mensibus: et benedixit Dominus Obededom, et omnem domum ejus.
12 И возвестиша царю Давиду, глаголюще: благослови Господь дом Аведдаров и вся, яже его, кивота ради Божия. И иде Давид, и взя кивот Божий из дому Аведдарова во град Давидов в веселии:
Nuntiatumque est regi David quod benedixisset Dominus Obededom, et omnia ejus, propter arcam Dei. Abiit ergo David, et adduxit arcam Dei de domo Obededom in civitatem David cum gaudio: et erant cum David septem chori, et victima vituli.
13 и беша с ним несуще кивот Господень седмь ликов, и жертва телец и агнцы:
Cumque transcendissent qui portabant arcam Domini sex passus, immolabat bovem et arietem,
14 и Давид бряцаше во органы устроены пред Господем, и оболчен бысть Давид во одежду изящну:
et David saltabat totis viribus ante Dominum: porro David erat accinctus ephod lineo.
15 и Давид и весь дом Израилев несяху кивот Господень с воплем и со гласом трубным.
Et David et omnis domus Israël ducebant arcam testamenti Domini in jubilo, et in clangore buccinæ.
16 И бысть кивоту приносиму ко граду Давидову, и Мелхола дщи Саулова приницаше оконцем и виде царя Давида скачуща и играюща пред Господем, и уничижи его в сердцы своем.
Cumque intrasset arca Domini in civitatem David, Michol filia Saul, prospiciens per fenestram, vidit regem David subsilientem atque saltantem coram Domino: et despexit eum in corde suo.
17 И внесоша кивот Господень, и поставиша его на месте его посреде скинии, юже постави ему Давид: и вознесе Давид всесожигаемая пред Господа и мирная,
Et introduxerunt arcam Domini, et imposuerunt eam in loco suo in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David: et obtulit David holocausta et pacifica coram Domino.
18 и соверши Давид возносяй всесожжения и мирная, и благослови люди о имени Господа Сил,
Cumque complesset offerens holocausta et pacifica, benedixit populo in nomine Domini exercituum.
19 и раздели всем людем на всю силу Израилеву от Дана даже до Вирсавии, и от мужа даже до жены, коемуждо по укруху хлеба, и по части печенаго мяса, и по сковрадному млину. И отидоша вси людие, кийждо в дом свой.
Et partitus est universæ multitudini Israël tam viro quam mulieri singulis collyridam panis unam, et assaturam bubulæ carnis unam, et similam frixam oleo: et abiit omnis populus, unusquisque in domum suam.
20 И возвратися Давид благословити дом свой, и изыде Мелхола дщи Саулова на сретение Давиду, и благослови его и рече: коль прославися днесь царь Израилев, иже открыся днесь пред очима рабынь рабов своих, якоже открывается открывшийся един от пляшущих?
Reversusque est David ut benediceret domui suæ: et egressa Michol filia Saul in occursum David, ait: Quam gloriosus fuit hodie rex Israël discooperiens se ante ancillas servorum suorum, et nudatus est, quasi si nudetur unus de scurris.
21 И рече Давид к Мелхоле: пред Господем плясати буду: и благословен Господь, иже избра мя паче отца твоего и паче всего дому его, поставити мя властелина над людьми Своими над Израилем, и буду играти и плясати пред Господем:
Dixitque David ad Michol: Ante Dominum, qui elegit me potius quam patrem tuum et quam omnem domum ejus, et præcepit mihi ut essem dux super populum Domini in Israël
22 и открыюся еще такожде и буду непотребен пред очима твоима, и с рабынями, о нихже рекла еси, непрославлену быти ми.
et Judam, et vilior fiam plus quam factus sum: et ero humilis in oculis meis, et cum ancillis de quibus locuta es, gloriosior apparebo.
23 И у Мелхолы дщере Саули не бысть детища до дне смерти ея.
Igitur Michol filiæ Saul non est natus filius usque in diem mortis suæ.

< Вторая книга Царств 6 >