< Первая книга Царств 2 >

1 И помолися Анна и рече: утвердися сердце мое в Господе, вознесеся рог мой в Бозе моем, разширишася уста моя на враги моя, возвеселихся о спасении Твоем:
Exultavit cor meum in Domino, et exaltatum est cornu meum in Deo meo: dilatatum est os meum super inimicos meos: quia laetata sum in salutari tuo.
2 яко несть свят яко Господь, и несть праведен яко Бог наш, и несть свят паче Тебе:
Non est sanctus, ut est Dominus: neque enim est alius extra te, et non est fortis sicut Deus noster.
3 не хвалитеся и не глаголите высокая в гордыни, ниже да изыдет велеречие из уст ваших: яко Бог разумов Господь, и Бог уготовляяй начинания Своя:
Nolite multiplicare loqui sublimia, gloriantes: recedant vetera de ore vestro: quia Deus scientiarum, Dominus est, et ipsi praeparantur cogitationes.
4 лук сильных изнеможе, и немощствующии препоясашася силою:
Arcus fortium superatus est, et infirmi accincti sunt robore.
5 исполненнии хлеба лишишася, и алчущии пришелствоваша землю: яко неплоды роди седмь, и многая в чадех изнеможе:
Repleti prius, pro panibus se locaverunt: et famelici saturati sunt, donec sterilis peperit plurimos: et quae multos habebat filios, infirmata est.
6 Господь мертвит и живит, низводит во ад и возводит, (Sheol h7585)
Dominus mortificat et vivificat, deducit ad inferos et reducit. (Sheol h7585)
7 Господь убожит и богатит, смиряет и высит,
Dominus pauperem facit et ditat, humiliat et sublevat.
8 возставляет от земли убога и от гноища воздвизает нища посадити его с могущими людий, и престол славы дая в наследие им:
Suscitat de pulvere egenum, et de stercore elevat pauperem: ut sedeat cum principibus, et solium gloriae teneat. Domini enim sunt cardines terrae, et posuit super eos orbem.
9 даяй молитву молящемуся и благослови лета праведнаго, яко не в крепости силен муж:
Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent: quia non in fortitudine sua roborabitur vir.
10 Господь немощна сотвори сопостата Его, Господь свят: да не хвалится премудрый премудростию своею, и да не хвалится сильный силою своею, и да не хвалится богатый богатством своим: но о сем да хвалится хваляйся, еже разумети и знати Господа, и творити суд и правду посреде земли: Господь взыде на небеса и возгреме: той судит концем земли, праведен сый, и даст крепость царем нашым и вознесет рог христа Своего.
Dominum formidabunt adversarii eius: et super ipsos in caelis tonabit: Dominus iudicabit fines Terrae, et dabit imperium regi suo, et sublimabit cornu Christi sui.
11 И оставиша его тамо пред Господем и отидоша во Армафем в дом свой: отроча же бе служа лицу Господню пред лицем Илии жерца.
Et abiit Elcana in Ramatha, in domum suam: puer autem erat minister in conspectu Domini ante faciem Heli sacerdotis.
12 Сынове же Илии жерца (быша) сынове погибелнии, не ведуще Господа,
Porro filii Heli, filii Belial, nescientes Dominum,
13 ни оправдания жреческа пред людьми всеми жрущими. И прихождаше отрок жреческ, егда варятся мяса, и удица трезубна в руку его,
neque officium sacerdotum ad populum: sed quicumque immolasset victimam, veniebat puer sacerdotis, dum coquerentur carnes, et habebat fuscinulam tridentem in manu sua,
14 и влагаше ю в коноб великий, или в медяный сосуд, или горнец, и все еже вонзеся на удицу, взимаше е себе жрец: и тако творяху всему Израилеви приходящему пожрети Господеви в Силоме.
et mittebat eam in lebetem, vel in caldariam, aut in ollam, sive in cacabum: et omne, quod levabat fuscinula, tollebat sacerdos sibi. sic faciebant universo Israeli venientium in Silo.
15 И прежде каждения тука, прихождаше отрок жреческ и глаголаше мужеви жрущему: даждь мяса испещи жерцу, и не возму от тебе мяса варенаго от коноба.
Etiam antequam adolerent adipem, veniebat puer sacerdotis, et dicebat immolanti: Da mihi carnem, ut coquam sacerdoti: non enim accipiam a te carnem coctam, sed crudam.
16 И глаголаше муж жряй: да покадится первее тук, якоже подобает, и тогда возмеши себе от всех, еже хощет душа твоя. И рече: ни, ныне даждь: аще же не даси, возму силою.
Dicebatque illi immolans: Incendatur primum iuxta morem hodie adeps, et tolle tibi quantumcumque desiderat anima tua. Qui respondens aiebat ei: Nequaquam: nunc enim dabis, alioquin tollam vi.
17 И бе пред Господем грех отроков велий зело, яко отметаху жертву Господню.
Erat ergo peccatum puerorum grande nimis coram Domino: quia retrahebant homines a sacrificio Domini.
18 И Самуил бе служа пред Господем, отрочищь сый опоясан во ефуд льнян.
Samuel autem ministrabat ante faciem Domini, puer accinctus ephod lineo.
19 И хламиду малу сотвори ему мати его, и приношаше ему от дний во дни, егда восхождаше с мужем своим пожрети жертву дний.
Et tunicam parvam faciebat ei mater sua, quam afferebat statutis diebus, ascendens cum viro suo, ut immolaret hostiam sollemnem.
20 И благослови Илий Елкану и жену его, глаголя: да воздаст ти Господь семя от жены сея за дар, егоже даровал еси Господеви. И отиде человек в место свое.
Et benedixit Heli Elcanae et uxori eius: dixitque ei: Reddat tibi Dominus semen de muliere hac, pro foenore quod commodasti Domino. Et abierunt in locum suum.
21 И посети Господь Бог Анну, и зача, и роди еще три сыны и дщери две. И возвеличися отрок Самуил пред Господем.
Visitavit ergo Dominus Annam, et concepit, et peperit tres filios, et duas filias: et magnificatus est puer Samuel apud Dominum.
22 Илий же состареся зело: и услыша, яже творяху сынове его всем сыном Израилевым, и яко бываху с женами предстоящими у дверий скинии свидения,
Heli autem erat senex valde, et audivit omnia quae faciebant filii sui universo Israeli: et quomodo dormiebant cum mulieribus quae observabant ad ostium tabernaculi:
23 и рече им: почто творите по глаголу сему, егоже аз слышу из уст всех людий Господних (о вас)?
et dixit eis: Quare facitis res huiuscemodi, quas ego audio, res pessimas, ab omni populo?
24 Ни, чада, ни: яко не благ слух, егоже аз слышу о вас: не творите тако, яко не добры слухи, яже аз слышу, еже не работати людем Богу:
Nolite filii mei: non enim est bona fama, quam ego audio, ut transgredi faciatis populum Domini.
25 аще согрешая согрешит муж мужеви, помолятся о нем ко Господу: аще же Господеви согрешит, кто помолится о нем? И не послушаста гласа отца своего, яко хотяй восхоте Господь погубити я.
Si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus: si autem in Dominum peccaverit vir, quis orabit pro eo? Et non audierunt vocem patris sui: quia voluit Dominus occidere eos.
26 Отрок же Самуил хождаше предуспевая, и бе благ пред Господем и человеки.
Puer autem Samuel proficiebat, atque crescebat, et placebat tam Deo quam hominibus.
27 И прииде человек Божий ко Илию и рече: сия глаголет Господь: открываяся открыхся в дому отца твоего, сущым им в земли Египетстей рабом в дому фараони,
Venit autem vir Dei ad Heli, et ait ad eum: Haec dicit Dominus: Numquid non aperte revelatus sum domui patris tui, cum essent in Aegypto in domo Pharaonis?
28 и избрах дом отца твоего от всех домов Израилевых Мне служити, еже восходити ко олтарю Моему и кадити кадилом и носити ефуд, и дах дому отца твоего вся, яже огня жертвенная сынов Израилевых, в снедь:
Et elegi eum ex omnibus tribubus Israel mihi in sacerdotem, ut ascenderet ad altare meum, et adoleret mihi incensum, et portaret ephod coram me: et dedi domui patris tui omnia de sacrificiis filiorum Israel.
29 и почто ты воззрел еси на фимиам Мой и на жертву Мою безстудным оком, и прославил сыны твоя паче Мене, еже благословляти начаток всякия жертвы Израилевы предо Мною?
Quare calce abiecistis victimam meam, et munera mea quae praecepi ut offerrentur in templo: et magis honorasti filios tuos quam me, ut comederetis primitias omnis sacrificii Israel populi mei?
30 Сего ради сия глаголет Господь Бог Израилев, глаголя: рекох, дом твой и дом отца твоего прейдет предо Мною до века: а ныне глаголет Господь: никакоже Мне, зане токмо прославляющыя Мя прославлю, и уничижаяй Мя безчестен будет:
Propterea ait Dominus Deus Israel: Loquens locutus sum, ut domus tua, et domus patris tui ministraret in conspectu meo, usque in sempiternum. Nunc autem dicit Dominus: Absit hoc a me: sed quicumque honorificaverit me, glorificabo eum: qui autem contemnunt me, erunt ignobiles.
31 се, дние идут, и потреблю семя твое и семя дому отца твоего, и не будет старца в дому твоем во вся дни,
Ecce dies veniunt: et praecidam brachium tuum, et brachium domus patris tui, ut non sit senex in domo tua.
32 и узриши державу Мою во всех, имиже разблажает Израиля, и не будет старца в дому твоем во вся дни:
Et videbis aemulum tuum in templo, in universis prosperis Israel: et non erit senex in domo tua omnibus diebus.
33 и мужа не истреблю тебе от олтаря Моего, во еже оскудети очесем его и истаяти души его: и вси прочии дому твоего падут оружием мужеским:
Verumtamen non auferam penitus virum ex te ab altari meo: sed ut deficiant oculi tui, et tabescat anima tua: et pars magna domus tuae morietur cum ad virilem aetatem venerit.
34 и сие тебе знамение, еже приидет на оба сына твоя сия Офни и Финееса: в день един умрут оба:
Hoc autem erit tibi signum, quod venturum est duobus filiis tuis, Ophni et Phinees: In die uno morientur ambo.
35 и возставлю Себе жерца верна, иже вся яже в сердцы Моем и яже в души Моей сотворит, и созижду ему дом верен, и предидет пред христом Моим во вся дни:
Et suscitabo mihi sacerdotem fidelem, qui iuxta cor meum, et animam meam faciet: et aedificabo ei domum fidelem, et ambulabit coram Christo meo cunctis diebus.
36 и будет всяк оставшийся в дому твоем приидет поклонитися ему с цатою сребра и хлебом единым, глаголя: приими мя к единому от священнослужений твоих, еже ясти хлеб.
Futurum est autem, ut quicumque remanserit in domo tua, veniat ut oretur pro eo, et offerat nummum argenteum, et tortam panis, dicatque: Dimitte me obsecro ad unam partem sacerdotalem, ut comedam buccellam panis.

< Первая книга Царств 2 >